Ang B.B. ko (Ang Badboy ng Buhay Ko) [COMPLETED]

Chapter Fourteen

Husband and Wife

(Quacey Elizabeth Novicio's POV)

*BLAGGG*

"Hoy lalake! 'Wag mo ngang pinapakialaman ang gamit ko!" inis na sigaw ko sa, syempre, sa walang kwenta kong asawa. Yes! We're living together in the same roof. We're married! I'm so happy! (That's sarcastic!) And this is the worst life ever. Hinagisan ko ulit ng siya ng plato pero sinadya kong 'wag siyang patamaan. Parang panakot lang ganun.

"Hey. That was close!" nakakunot ang noong saad nito pero nanatiling nakahilata sa sofa at nagce-cellphone.

"Hoy! Tumayo ka nga d'yan at ligpitin 'tong mga kalat mo!" sigaw ko rito. Pa'no ba naman? 'Yung polo at pantalon niyang pangschool ay kung saan saan lang nakakalat. Matatapakan na eh. Tapos 'yung mga piraso ng potato chips na kinakain niya? Ayun! Nasa sahig na rin. Pakitandaang wala kaming maids dito dahil baka mabuking kami.

Hinagisan ko ulit siya ng plato at sobrang lapit nun sa kanya.

"Hey! What's your problem?!" irirableng tanong nito. Aba! Siya pa ang may ganang magalit ngayon ha?! Nahiya naman ako.

"Aba! Nagtanong ka pa eh noh?! Ang problema ko lang naman ay ikaw at 'yang mga kalat mo!" galit na sigaw ko sa kanya at pumaywang.

"Hey. Remember that you're my wife and it's your job to clean and maintain this house in a good condition" nalamukos ko ang sarili kong mukha sa sagot niya.

"Napakagaling mo naman noh?! Tandaan mo rin sanang asawa mo ako at hindi katulong" singhal ko sa kanya. Bakit ba kasi ako nagpasakal este nagpakasal sa lalaking to eh?!

*FLASHBACK*

"Are you ready hija?" tanong ni Mrs. Arellano. Napatango na lang ako sa kanya. Para namang may magagawa pa ako di'ba? I'm wearing a simple white gown. This marriage is a secret so they decided to make it simple. Huminga ako ng malalim at tiningnan muna ang sarili ko sa salamin. Again, I'm wearing a simple gown with it's shining pearls and a white flat shoes with it's little diamond molded as a heart. My hair was curled and pinned by a beautiful and shining flower-designed hair pin.

And now is the time where I'm going to marry my badboy. Isinuot na sa akin ang belo at ibinigay na ang isang boquet ng red roses. Light lang ang pagkamake-up sa akin. Huminga ulit ako ng malalim.

I hope after this, things get well.

"You look sa gorgeous hija. Let's go?" pagyayaya ni Mrs. Arellano.

"Anak, we're so proud of you" naiiyak na sabi ni Ina at pinunasan ang mga luha niya. Kahit hindi ito seryosong kasal ay dapat akong matuwa dahil para pa rin ito sa pamilya ko. Niyakap ko si Ina ng mahigpit.

"Ina, I love you po. Kayo ni Ama. Mahal na mahal ko kayo" hindi ko napigilang umiyak.

"Hija, stop crying. Baka mamaya masira ang make-up mo" paalala ni Mrs. Arellano. Tinanguan ko ito at maingat na pinunasan ang mga luha ko.

"Anak, tara na" pagyayaya ni Ina. Tumango ako at lumabas na kami ng bahay. Sumakay na din kami ng kotse papunta sa venue.

Kinakabahan talaga ako ngayon. Maya-maya pa'y nakarating na rin kami sa isang garden. Garden wedding kasi ang tema nito. Tumigil ang kotse. Inalalayan akong bumaba nina Ina at Ama. Sinalubong ako ng isang organizer ng kasal at inalalayan ako. Ipinuwesto niya ako sa likod ng isang kurtina. Bawal daw kasi akong makita ng groom ko bago magsimula ang kasal. Narinig kong nagplay ang music.