YOLUM SENİNLE

Savaşçı ve Prenses

Bölüm şarkısı : Almora- Ay Işığı Savaşçısı

Bölümün diğer şarkısı: Moğollar- Yolum Seninle

-Ve yorgun bir ay ışığı savaşçısı geçiyordu o sonsuz mavi atlaslardan.*

Bölümü okumanız benim için çok önemli sizi seviyorum çok sevgili bebeklerim :')

Uyandığımda garip bir şekilde telefonuma bakma ihtiyacı duymuştum çünkü uyanınca telefona bakmak gibi bir huyum yoktu instagram bildirimlerini boş verip whatsapptan gelen mesajlara baktım.

Berin'in mesajıyla mal gibi kaldım gerçek söylüyorum.

"Duru kötülendi ... hastanesindeyiz sende çabuk gel."

Ne olmuştu hiçbir fikrim yoktu hastalığı da yoktu nasıl kötülendi diyerek üzerime çabucak siyah bir pantolon siyah bir kazak giyip kısa topuklu botlarımı da ayağıma geçirip çantamı alır almaz koşturarak çıktım, sitenin taksisine binip adresi söyledim içim içimi yiyordu ne olmuş olabilirdi? Kısa bir süre sonra taksi hastanenin önünde durdu parayı ödeyip indim, cebimden telefonu çıkarıp Berin'i aradım, kısa bir çalışta "alo" dedi ve sesinde saçma bir heyecan hissettim neden bilmiyorum. Çelişkili bir tonda "geldim kaçıncı kattasınız" dedim. "3" dediğinde kapatıp hızlıca asansörlerin önüne geldim beklemeye dayanamayıp merdivenlerden hızlıca yukarı çıktım ve gördüklerimi idrak etmek için birkaç saniye olduğum yerde kaldım,

Çocuk onkoloji bölümü mü?

Hayallerimden biriydi biliyor musunuz onlarla oturup saatlerce sohbet etmek, onlara kendilerinin ne kadar güçlü bir savaşçı olduğunu hatırlatmak evet bunu gerçekleştirmiştim, başka bir hastanede çocuklara hediyeler alıp onlara sen güçlüsün asla pes etme savaşçılar hiç bırakıp gider mi savaşı derdim onlara kendilerince gördükleri kusurlarla(!) mükemmel olduklarına inandırdım ve pes etmediler, etmesinler çünkü güçlü bir savaşçı olmak bunu gerektirir.

Kolumun dürtülmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım, Duru karşımda gülümsüyordu. "Ne demek bu" dedim "ne oluyor Duru?"

İçeri geçelim dedi başımla onaylayarak kapıdan girdiğimde bir kez daha donup kaldım. Cihangir karşımda elinde jelatinli oyuncak bir bebek yüzünde maske hala anlayamıyorum tek kaşımı kaldırıp anlat dercesine baktım. Yanıma yaklaşıp önce elime bebeği uzattı, aldım bebeğe baktığımda

"seni şaşırtacağımı söylemiştim değil mi Alesya?" hafif burnunu çekerek tekrar konuşmaya başladı "hayallerine bir adım da beraber atalım istedim arkadaşlarına kızma olur mu?" gözlerimin buğulandığını hissettim şaşırt beni demiştim ve beni en hassas noktalarımdan biriyle mi şaşırtmak istemişti.

Bu, bu benim için çok özeldi...

Gözümden bir damla yaşın akmasına izin vermiştim ama bir el hemen silmişti "akmasın gözünden yaş tişörtüne düşse tişörtünü yere düşse yeri kıskanırım" dedi. Hafif bir tebessüm edip cebinden çıkardığı maskeyi bana uzattı hemen takıp "hadi içeri geçelim savaşçı arkadaşlar edinmek istiyorum dedim." Elini uzatınca içimden geçen ses tut o eli bırakma, o seni bırakmayacak diyordu ve mantığımı devre dışı bırakıp elini tuttum, odalardan birine girdiğimde Berin en fazla 8 yaşında olan bir çocuğu eğlendirmeye çalışıyordu çocuk gülüyordu ama gözleri beni bulduğunda gözlerine bakma fırsatım olmuştu o gördüğüm en güzel gözlere sahipti sanki, bal rengi ah evet evet en güzel gözlerdi ve sanırım sadece onda güzeldi, saçında kırmızı bir bone üzerinde superman simgesi...

Dudaklarını aralayıp "yakışmış mı Alesya? Cihangir abim verdi ve dedi ki sen bir savaşçısın evet ben bir savaşçıyım" dedi gülerek. Dudaklarıma bir gülümseme yerleştirip konuşmaya başladım.