YOLUM SENİNLE

Uçurum

Selamlar bebeklerim! Yeni bölümle karşınızdayım aradan zaman geçti tabii ama geldiiim. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur oy vermeniz ve yorum yapmanız beni acayip mutlu eder şimdiden teşekkürler!

2 hafta sonra

Allah'ım bir günde güzel sakin bir şekilde uyanmak nasip olsun neden sorunlu bir şekilde uyanıyorum ki.

Başımda çalan bir alarm, Berin ve Duru'nun cırtlak sesi...

"hadi kızım saat 12 oldu hâlâ uyuyorsun" evet bu ses Berin'in sesiydi. Gözümü yavaş yavaş açtığımda Duru "kızım sus iki dakika ne bağırıyorsun küfür yemek mi istiyorsun?" diye söyleniyordu. Bi susun aq

Sahte bir öksürükle dikkatlerini üzerime çektiğimde "nabıyonuz lan sabah sabah" dediğimde Berin anırırcasına bir güldü 'ne dedim' dercesine baktım, tekrar konuşmaya başladığında yataktan kalkıp odamın içindeki lavaboya doğru yürümeye başladım. "şaka mısın saat 12 sabahı mı kaldı kızım" dediğinde işlerimi halledip yanlarına geçmiştim ve bunu duyduğumda direk telefona bakma ihtiyacı duydum.

32 cevapsız çağrı ile karşılaştım içimden 'wtf' diye geçirdim. Kızların mesajlarını es geçip Cihangir'in mesajlarını gülümseyerek okumaya başladım. Sadece lunaparkta biraz fazla yorulmuştum ve geç saate kadar uyumamın sebebi buydu.

Kimden : Cihangir

*Günaydın Sevgilim. (07.00)

*Hâlâ uyuyor olamazsın. (09.15)

*Nerdesin? (09.30)

*Alesya cevap ver artık! (09.30)

*Evine geleceğim, cevap ver! (09.40)

*Yazacak mısın artık? (10.02)

*Deli mi edeceksin beni kızım nerdesin? (10.15)

*Kızlar yolladım yanına umarım uyuyorsundur yoksa ödeşiriz :) (10.40)

*Kızlardan aldım haberini. (11.30)

*Hâlâ uyuyormuşsun :) (11.30)

Mesajlardan çıkıp birazdan ararım diyerek kızlara döndüm. "sizi Cihangir mi yolladı buraya" dediğimde Berin salak salak gülüp "tabi kızım yoksa bu saatte ne işimiz var."

Bu lafına gözlerimi devirip dolabıma yöneldim, kıyafetlerimi alıp banyoya yöneldim son iki haftada yaptıklarımızı düşünmeye başladım.

Hastaneden çıktıktan sonra sanırım gerçekten sevgili olmuştuk, daha çok iyi tanımasam bile ona nedensiz bir şekilde güvenebileceğimi hissediyorum. Geçmişte yaşadıklarımdan sonra birine güven hissimi kaybettiğimi düşünüyordum ama yanılmışım Cihangir fazlasıyla hissettiriyordu.

Hastaneden sonraki gün kahvaltıya gittiğimizde peçete satmak isteyen çocuklara karşı gelen garsona bakarken Cihangir'in garsonun yanına gittiğini gördüm ve garsona bir şeyler söyledikten sonra çocuklarla beraber masaya geldiğinde yüzündeki tebessüm görülmeye değerdi...

Masaya gelen çocuklarla beraber güzel bir kahvaltı geçirmiştik herkesin bizi kınayan bakışları üzmek yerine aksine baya eğlendirmişti. Onlar sadece bakmakla yetinse de biz görmeyi tercih ediyoruz ön yargıların canı cehenneme!

Yüzünüzdeki makyaj, üzerinizdeki pahalı takımlar içinizdeki çirkinliği ört bas etmiyor maalesef.

Kahvaltı sonrası çocukları da alıp alışveriş merkezine doğru giderken ışıklarda su satan bir çocuğu görüp arabayı sağa çekti ve çocuğun yanına ilerledi ne yapmaya çalıştığını anlamıştım.