Okyanus Etkisi

~ Değerlim ~

Multimedya:Lalin ve Aysar

Bir insan düşünün. Kaybettiğiniz,en değerlinize benzeyen...Sırf o en değerlinize benzediği için günden güne sizi kendine çeken güçlü bir mıknatıs.İşte bu kişi karşı komşum olan Argun'du.

Abim şehit olmadan önce Milas'da ailemle yaşıyordum.Bir süre sonra o ev abimi hatırlattığı için ayrı bir eve çıkmak istedim.Annem abimin hatırası olduğu için o evden ayrılmak istemiyordu.Kelebekler Vadisi aşığı biri olarak Fethiye'ye taşındım.Evim çok büyük sayılmazdı ama şirin olduğu kesindi.Balkonu bile evimi sevmeme yeterdi.Alışmam uzun sürsede sonunda alışmıştım.
Argun'u ilk gördüğümde evden apar topar çıkıp sınava yetişmeye çalışıyordum.12.sınıf olduğum için sadece sınavlara gidiyorduk.Ve o gün Fizik ( bana kafayı yedirten ders) sınavım vardı.Siyah yırtık kotum, beyaz tişörtüm ve yeşil ceketimle sonbahara uyum sağlıyordum.Alarmı kurmama rağmen uyanamamıştım ve sınava gecikiyordum.Hızlıca hazırlanıp dünden kalan kurabiyemden bi tane ağzıma atıp hemen çıkmıştım ki karşımda onu gördüm.Elinde anahtarla tip tip bana bakıyordu.O an beynimde şimşek çakmıştı.Tabi bana öküzün trene baktığı gibi bakar.Ağzıma hayvan gibi kurabiyeyi atmışım, ayakkabılarımı giymeden kapıyı kilitlemeye çalışıyordum.Muhtemelen canavar gibi görünüyordum.Onu bunu boşverin de dün taşınan komşum bu muhteşemm manzara mıydı?
Üstünde siyah tişörtü ve siyah deri ceketiyle biraz kasvetli görünüyordu.Tamam, fazlasıyla kasvetli görünüyordu.Ama bu görüntü hoşuma gitmişti.Hem o saniyelik süre zarfında gördüğüm gözlerinden etkilenmemek mümkün olamazdı.Ben ona bakarken o da bana bakıyordu.Sonra kafamı sallayıp hemen sınava koşturmuştum.Bu onu ilk görüşümdü.Ve evet ilk görüşte aşka inananlardanım.
O günden sonra bi kaç kez daha karşılaşmıştık.Ama hiç konuşma fırsatımız olmamıştı.Tabi ben hiç boş dururmuyum.Gizliden gizliye boş vakitlerimde takibe koyulmuştum.İsmini öğrenmen lazımdı.Veee tabiki öğrendim.Nasıl mı?Onu takip ederken...Yine bir gün takip ediyordum ki arkadan biri seslendi.Arkadaşı filan olmalıydı.Böylelikle adını da öğrenmiş oldum.Argun'du.Abime benzeyen adamın adı Argun'du.
Günden güne beni kendine çekiyordu.Aslında yaptığı bişey yoktu.Ama ben bakışlarını abime benzetmiştim işte.Çünkü abimden sonra ilk kez onun bakışını görünce huzur buldum, içimdeki acı bi nebze hafifledi.
İşte yine bir gün takip ederken yakalanmıştım değil mi?Adını söylediğimde şaşkınlıkla bana bakıyordu.Bunda şaşırılacak bişey yoktu bence çünkü karşı komşumun adını bilmem ayıp değil öğrenmemem ayıp.Evet yine saçmalardan seçmeler.
-Neden öyle bakıyorsun ki?Adın Argun değil mi?
-Yok hayır öyle de sen nerden biliyosun komşu kız?
-Yani karşı komşumsun, bilmem tuhaf değil.
-Valla hiç konuşmuşluğumuz olmadığı için bana göre tuhaf komşu kızz.
Alttan alttan sinsice gülüyordu ve benim verecek cevabım yoktu.Ne diycektim seni takip ederken arkadaşın sana seslendi ben de duydum mu diycektim.
-Yanlız benim de bir adım var.Adım komşu kız değil.
-Hadii ya bende kimliğinde komşu kız yazıyo sanıyodum, tühh be kusura bakmaa olur muu Lalin?
Ne, adımı da nerden biliyodu!Bi de bana şaşkınlıkla bakıyo adını söyledim diye.
-Sen, sen nerden biliyosun benim adımı?
"- Kuşlar söyledii kız çocuğu." deyip kahkaha atmaya başladı.Bildiğin benimle dalga geçiyordu.Kız çocuğuymuş, peh sensin çocuk.Sinirlenmiştim ama abimden sonra böyle güzel gülüşe hiç rastlamamıştım.
-Benimle dalga geçmeyi kesecek misin, yoksa gideyim mi?
-Tamam, tamam sinirlenme.Sinirlerin tepene çabuk çıkar senin.
"-O nedenmişş?" demiştim ki eliyle aramızdaki boy farkını işaret etti.Çok utanmıştım ve kızmıştım da.
-Cidden dalga geçmeye devam mı edeceksin ya?Adımı nerden biliyorsun söyleyecek misin artık?
"-Kapında koca harflerle adını yazmışsın da ondan." deyip yine kahkaha attı.Ve ben mal mal suratına bakakaldım.Gerçekten çok sinirlenmiştim.Suratına bi tane patlatasım gelmişti ama tabi ki yapamazdım.
-Ha, evet kusura bakma.
-Sorun değil kız çocuğu.
Yine sinirlendirmeyi başarmıştı.
" -Görüşürüz Argun."deyip sinirle yanından ayrıldım.Arkamdan seslensede hızlı adımlarla eve ilerlemeye başladım.
İnsanlar bi kalbi olduklarını anlasınlar artık, cidden ya.

***