မိုးသည္းညေတြဆို နာက်င္စြာ
ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနတဲ့ တေစၧ တစ္ေကာင္ရဲ႕ ငိုသံကိုၾကားရတယ္။အဲ့ဒီညက စိမ္းကားစြာ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္သြားတဲ့ ပထဝီေျမႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခိုက္ ကမာၻႀကီးမွာငရဲသားေတြ ျပည့္ႏွက္ေနသလို ေအာ္ဟစ္သံေတြ ဆူညံသြားေတာ့တယ္။ရင္ဘတ္မွာေရာ ဦးေႏွာက္အသိဉာဏ္မွာပါ အေမဆိုတဲ့ နာဗ္ေၾကာေလး တစ္မ်ွင္ျပတ္ေတာက္သြားေစခ်င္လိုက္တာ။
အေဖ့ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို အေမွာင္ခ်ထားတဲ့ အိမ္ငယ္ေလးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေသးေသးေလးက တစ္ဆင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျဖာထြက္သြားတဲ့ လ်ွပ္ပန္းလ်ွပ္ႏြယ္ေတြရဲ႕ မီးေရာင္နဲ႔ ျမင္ခဲ့ရတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာကို သာမာန္ စိတၱဇနာမ္ေလး တစ္ခုထက္ပိုျမင္မိတဲ့သူတိုင္း ရင္ခြဲခံရမယ္ဆိုတာ ပိုက္ဆံဆိုလို႔ျခဴးတစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕သိေစရမယ္။ နာမည္ၾကီး ကလပ္တစ္ခုရဲ့ေရွ႕မွာ ျဖစ္ခဲ့ေလတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ မိတ္ကပ္ေတြ ထူပိန္းေနေအာင္လိမ္းထားတဲ့
မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ဗိုက္ရြဲရြဲ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ အရပ္ပုပုနဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုင္ထားတဲ့ လူႀကီးရဲ႕ ကားတံခါးဖြင့္ေပးမႈကို ေက်နပ္စြာတစ္ခ်က္
ရယ္ေမာလိုက္တယ္။ ခႏၶာကိုယ္ပါ တသိမ့္သိမ့္
့တုန္ခါေအာင္ရယ္လိုက္တာေၾကာင့္လက္ထဲက မီးညႇိၿပီးသား စီးကရက္ရဲ႕ျပာတစ္ခ်ိဳ႕ ဖြားကနဲ ဖြားကနဲ လြင့္စင္သြားတယ္။
အဲ့ဒီမိန္းမႀကီးအနားကို ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စိတ္ခံစားမႈနဲ႔ တိုးကပ္သြားၿပီး ဇာလက္အိတ္ အနက္ေရာင္စြတ္ထားတဲ့ သြယ္လ်ွလ်ွ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲလိုက္ေတာ့ ရယ္ေနရင္းက တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္တယ္။
သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ဇင္ေယာ္ေတာင္မ်က္ခံုးေတြဟာ တြန္႔ခ်ိဳးၿပီး ေသြးပ်က္စြာ လက္ကို ပုတ္ထုတ္ျပစ္လိုက္တဲ့ အ..အေမ။
ၿဂိဳလ္ေကာင္ေလးဟု ပါးစပ္က ဖြဖြေရရြတ္ၿပီးေနာက္ အဆက္မျပတ္ဆဲေရးရင္း လက္ကပါ ႐ိုက္ပုတ္ကာ ထြက္သြားဖို႔ႏွင္လႊတ္ေနသည္။လမ္းေဘးေခြးဝဲစား တစ္ေကာင္ကို ႏွင္လႊတ္ေနသလိုမ်ိဳး။
