To Παιχνίδι Της Λίνας

Τα κομμάτια του παζλ

Παίζω νευρικά το πόδι μου μέσα στο αυτοκίνητο. Ειλικρινά αν υπήρχε κάποιος τρόπος να διακτινιστώ στο γραφείο του καθηγητή θα το είχα κάνει. Σκάω ειλικρινά, πρέπει επειγόντως να μιλήσω μαζί του κι έχουμε ακόμη μια ώρα οδήγησης για να φτάσουμε στη φάρμα. 

Ο καθηγητής είμαι σίγουρη πως ξέρει την αλήθεια. Πάντα την ήξερε. 

"Ηρέμησε.. θα φτάσουμε σε λίγο. Θέλεις να σταματήσουμε για καφέ?"

"Τι?" απαντάω χωρίς να κοιτάξω τον Δημήτρη και ψάχνω στην τσάντα μου συγχρόνως το κινητό μου.

Κοιτάω το google. 

"Θέλεις καφέ ?"

"Τι?" μουρμουράω μηχανικά και πληκτρολογώ την λέξη χελιδόνια.Μου βγάζει γύρω στο 1.000.000 αποτελέσματα. 

Ξεφυσάω. Πρέπει να περιορίσω την αναζήτηση με κάποιο τρόπο.

Πατάω να μου βγαίνουν μόνο εικόνες με χελιδόνια. Υπάρχουν χιλιάδες απο αυτές.. είτε χελιδόνια κανονικά.. είτε σε τατουάζ, είτε σε..

Γουρλώνω τα μάτια μου. Αρχίζει να αποκτά πολύ ενδιαφέρον αυτό.

"Τι θα γίνει έτσι θα είμαστε σε όλο το ταξίδι? Θα μου μιλήσεις? έκανα κάτι εγώ και είσαι θυμωμένη?"

Ο Δημήτρης μουρμουρίζει  δίπλα μου κάτι αλλά δεν δίνω σημασία.

Μόλις βρήκα τα δυο χελιδόνια ακριβώς με την ίδια μορφή που μου παρουσιάστηκαν στην οθόνη.  Το logo το  χρησιμοποιεί μια εταιρία στην Αφρική. 

Κάνω σκρολ στις υπόλοιπες εικόνες. 

Τα χελιδόνια με την ίδια μορφή, τα βλέπω σαν σήμα κατατεθέν ενός πανεπιστημίου στην Αυστραλία..

Επίσης κάποιος επιστήμονας γενετιστής τα έχει στο προφίλ του..έχει πάρει νόμπελ..πριν δέκα χρόνια. 

Κάπως συνδέονται όλα αυτά.

Δεν ξέρω πως. 

Συνεχίζω να πλοηγούμαι. Το σήμα των χελιδονιών το βρίσκω επίσης στο προφιλ ενός πρωθυπουργού..και..το χρησιμοποιεί και μια άλλη εταιρία..

"Δεν είναι δυνατόν" μου μουρμουρίζω . 

"Τι συμβαίνει? άσε το κινητό να μιλήσουμε"