To Παιχνίδι Της Λίνας

Ο Δίας

Βγάζει το αυτοκίνητο εκτός πορείας και απο πίσω αυτόματα βλέπω να σταματάει το μαύρο αυτοκίνητο που μας ακολουθούσε. Ακριβώς απο πίσω σταματά ο Στέφανος . 

Υπάρχει απίστευτη ένταση στο χώρο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Συμβαίνει κάτι περίεργο στην ενέργεια όλου του δάσους.

" Τι συμβαίνει Λίνα?" το ύφος του Δημήτρη δείχνει οτι ανησυχεί πραγματικά. Κοιτά πίσω το αυτοκίνητο αγχωμένος και γυρνά σε εμένα.

Ειλικρινά μου κάνει την πιο δύσκολη ερώτηση. 

"Τους γνωρίζεις ? ποιοί είναι?"  λοξοκοιτά με ανησυχία πίσω το παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Οι ακτίνες του ήλιου αντανακλώνται στην γυάλινη επιφάνεια του παμπρίζ και αδυνατώ να δω τους επιβάτες του.

Κανένας δεν κάνει κίνηση να βγει απο το αυτοκίνητο. Απορώ πως ο Στέφανος δεν έχει βγει ήδη να ελέγξει ποιοί μας ακολουθούσαν.

"Απλά ..εμπιστεύσου με ..δεν είναι ώρα για εξηγήσεις , πρώτα πρέπει να τους μιλήσω"

"Τι μου κρύβεις?" είναι αναστατωμένος , κι εγώ είμαι. Είναι η πρώτη φορά που θα συναντήσω κάποιον σαν εμένα. Πάντα το ήλπιζα να συμβεί και τώρα που συμβαίνει αληθινά , νιώθω απίστευτη ένταση. Όχι γιατί είμαι νευρική. Γιατί κάτι άλλο συμβαίνει, πιο μεγάλο, αλλά αδυνατώ να το διευκρινίσω με λέξεις. 

"Όλοι έχουμε τα μυστικά μας"

Με κοιτά καθώς βλέπω να διαστέλλονται οι κόρες του. Τα χείλη του μια ίσια ανέκφραστη γραμμή , σαν να προσπαθεί να εξαλείψει μια σκέψη που γυροφέρνει στο νου του. 

"Έχεις ..μυστικά?" 

Δεν ξέρω πως..αλλά εκείνη την στιγμή βεβαιώθηκα για κάτι.

Και ο Δημήτρης έχει μυστικά. Το ύφος του ήταν συνένοχο. 

"Καλά πήγαινε αλλά θα έρθω μαζί"

Κάνει να βγει απο το αυτοκίνητο αλλά του πιάνω το καρπό.

"Μείνε στο αυτοκίνητο. Σε παρακαλώ Ντίμη"

Βγαίνει έξω και χτυπά την πόρτα με δύναμη.

"Οι φίλοι όταν θέλουν να μιλήσουν παίρνουν τηλέφωνο, δεν τους παρακολουθούν. Θα έρθω κι εγώ" ξέρω πως δεν θα τον πείσω. Και ειλικρινά δεν έχω το χρόνο να το κάνω. Η Λία με πιέζει να πλησιάσω το αυτοκίνητο.

Η μυρωδιά είναι πιο έντονη.

Είναι γλυκιά και οικεία.