To Παιχνίδι Της Λίνας

Χωρίς μαγιό

Δημήτρης

"Λίνα ..τι φοράς κάτω απο το πουκάμισο μου?" 

Αυτόματα βλέπω να μου χαμογελά. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως δεν φοράει τίποτα απο κάτω. 

Θέλω να κάνω το κλίμα πιο ανάλαφρο. Δεν φαίνεται αγχωμένη με αυτά που έμαθε, αλλά σίγουρα φοβάται.

"Τίποτα" με κοιτά προκλητικά και παίζει τα μαλλιά της.

Αυτό ήθελα . Μόνο να δω το χαμόγελο της. Την πλησιάζω αλλά δεν την αγγίζω . Περνάω το χέρι μου μέσα απο τα μαλλιά μου. Πρέπει να είμαι ήρεμος για εκείνη.

Είμαι ταραγμένος πολύ. Αλλά δεν θέλω να της το φανερώσω. Κάποιος εκεί έξω προσπαθεί να της κάνει κακό κι εγώ δεν μπόρεσα να την προστατεύσω. Δεν θέλω να νιώσει πως φοβάμαι για εκείνη. Θέλω να νιώθει οτι μπορεί να στηριχτεί πάνω μου. 

Βάζω το χέρι μου κάτω απο το πουκάμισο και της πιάνω τον σφιχτό κώλο της. Εννοείται θέλω να την πηδήξω όσο τίποτα αλλά δεν είναι αυτό που με καίει αυτή την στιγμή. Υπάρχουν θέματα που άμεσα πρέπει να διευθετήσω. Όπως ποιός προσπαθεί να της κάνει κακό. 

Πριν δυο χρόνια έχασα τους γονείς μου. Γκρεμίστηκε ο κόσμος μου. Δεν νομίζω πως το ξεπέρασα ποτέ. Δεν θέλω να επαναληφθεί η ιστορία. 

Την χτυπάω απαλά στον κώλο.

"Πήγαινε σαν καλό κορίτσι να ετοιμαστείς. Θα έρθεις μαζί μου στο γραφείο"

"Αλήθεια? "με κοιτάει με απορία. Ξέρω πως πάντα στα σοβαρά θέματα την έχω στο σκοτάδι. 

"Ναι θέλω να ενημερωθείς κι εσύ τι συμβαίνει . Έχεις δίκιο , δεν έπρεπε να σου το κρύβω. Έκανα ανοησία "

Μου γνέφει θετικά.

Λέω ψέμματα. Δεν θέλω να την ενημερώνω, δεν θέλω να ξέρει τίποτα. Δεν θέλω να αγχώνεται. Προτιμώ να ασχολείται το έξυπνο μυαλουδάκι της με την δουλειά της και όχι με την ασφάλεια της. Αλλά δεν πρόκειται να την αφήσω ούτε λεπτό ξανά μακριά μου. Θέλω να την νιώθω δίπλα μου. Μόνο έτσι μπορώ να είμαι ήρεμος οτι είναι ασφαλής. 

"Κάνω ένα ντουζ και σε δέκα λεπτά είμαι έτοιμη. "

"Μπράβο το κορίτσι μου" της χαμογελώ ανάλαφρα και βλέπω τα μάτια της να αποκτούν μια περίεργη λάμψη. Είναι τόσο όμορφη. Και όταν χαίρεται και όταν ενθουσιάζεται. Ακόμη και όταν θυμώνει. Είναι τόσο γαμημένα όμορφη.