To Παιχνίδι Της Λίνας

Θέλω να αγγίξω τον λύκο σου

Αγάπες..να είστε οπεν μαιντ..έτσι? χαχαχαχαχα . Enjoy!

Την φιλάω έντονα , την φιλάω και της κλέβω την ανάσα, το ξέρω ,το νιώθω, δεν μπορεί σχεδόν να πάρει ανάσα, αλλά συνεχίζω να την φιλάω ακατάπαυστα , να την αγγίζω, να την χαιδεύω σε όλο το κορμί της, στα μαλλιά της , στο λαιμό της, θέλω να την νιώσω, όλη αυτή η αίσθηση είναι μοναδική, είναι ένας δεσμός ,σχεδόν τον βλέπω να ζωντανεύει ανάμεσα στα κορμιά μας, δεν το σκέφτομαι, αλλά το νιώθω, μέσα μου και πάνω στο δέρμα μου. 

Είναι σαν να μην άγγιξα ποτέ ξανά γυναίκα. Η αίσθηση είναι παράξενα μοναδική. 

Της πιάνω τα χέρια, τα έχει πάνω στα χελιδόνια μου, της πιάνω τα χεράκια της και τα μπλέκω ανάμεσα στα δάχτυλα μου, είναι μικροσκοπικά μπροστά στα δικά μου, τις τα κρύβω μέσα στα χέρια μου, είναι μικρά αλλά ταιριάζουν τόσο απίστευτα στα δικά μου. 

Η καρδιά μου πάλλεται δυνατά, δεν ξέρω γιατί με τρελαίνει έτσι. Δεν ξέρω τι συμβαίνει.

Αγγίζω το μέτωπο μου πάνω στο δικό της. Οι ανάσες μας γρήγορες. Με κοιτά . Με κοιτά στα μάτια κι εγώ τα κλείνω. Είναι τόσο δυνατό όλο αυτό. 

Αυτό

Αυτό που έχουμε μεγαλώνει

"Ντίμη.."  η φωνή της ακούγεται σπασμένη, ανοίγω τα μάτια και την κοιτάζω. Ρίχνω το βάρος μου στους αγκώνες μου ίσα για να μην την πνίξω απο κάτω μου.

Θέλω τόσο πολύ να..

"Λίνα"

Προσπαθώ να αποφύγω μια ξαφνική σύσπαση πόνου. Δεν κοιτάω το τραύμα στο τατουάζ μου αλλά νιώθω πως άνοιξε η πληγή και αιμορραγεί.

"Λίνα..θέλω να αγγίξω τον λύκο σου"

Αυτόματα το βλέμμα της αλλάζει. 

"Θ-θέλεις..να κάνω μετάβαση ..εδώ? μπροστά σου?"

Της γνέφω θετικά. Θέλω να αγγίξω τον λύκο της. Πολύ. Το χρειάζομαι. Απλά το χρειάζομαι.

"Γιατί?" με κοιτά ντροπαλά και δαγκώνει τα χειλάκια της. Δεν κρατιέμαι και σκύβω και δαγκώνω το ήδη πρησμένο χείλος της απο τα βίαια φιλιά μου.

"Σε ..πονάει Λίνα? Η μετάβαση?"

Δεν θέλω να πονέσει. Αλλά θέλω να ξαναδώ τον λύκο της.