BEN İYİYİM.

aşk-2

Hiç olmadık bi anda,bıkkın yorulmuş bi okadarda pes etmiş bi anımda çıka geldi bugün. omuzuma sırtlandığım sorumluluğun en yorucu olduğu anda duyuldu o güzel sesi herşey geçicek der gibi.hani bişeyi taşırsınız gücünüz biter birden kendinizle beraber taşıdığınız şeyi yere serersiniz ya ben de kendimi o adamın kollarına sermiştim bugün bi o kadar korunmasız bi o kadar güçsüz sığınmıştım kollarına herkes bilincindeydi ben bu adamı görünce ayrı bi gülüyordum,kollarında bırakmıştım tüm yorgunluğumu tüm kırılganlığımı.
Kanatları vardı bu adamın ne melek gibi bembeyaz nede bi şeytan gibi kapkara şeffaftı bu adamın kanatları gözyaşı gibi saf ve temiz bi o kadarda kederli gerçek onu görebilen kanatlarını görüyordu. bu adam bana sarıldıģında kanatları çarpıyordu sanki tenime,döktüğü gözyaşlarının ağır sebepleri hücum ediyordu zihnime o gülüşüyle huzur saçarken ben hep sorardım kendime anlatmadığı,anlatamadığı ne vardı bu dert kokulu adamın.
İmkansızdı,birazda ulaşılmaz, derken attığınız her adım imkansızın yokluğunu hatırlatıyordu size.
Kusursuzdu bu adam gözaltlarındaki çizgilerine varana kadar kusursuzdu seyrek saçlarına kadar kusursuzdu hiç bişey kötü durmuyordu onun üzerinde, bedenindeki her zerreye güzel anlamlar yüklenebiliyordu anlam doluydu bu adam.
Şu kısacık hayatımda ADAM kelimesini bi giysi gibi üzerine giyen ilk tanıdığım insandı, bazısıra ihtiyaç duyduğum ilk insandı,sesi kalbime dokunan ilk insandı ilklerin insanıydı bu adam.
Arada bi kızıyorum ama aradığı hayatı fallarda aradığından batıllığa ihyiyacı yoktuki, o herşeyin en iyisini hak ediyordu ama iyiye ulaşmak için hep en kötüsünü yaşamak gerekiyordu kim bilir fallara belkide duymak istediklerinden sığınıyordu herşeyin düzeleceğini duymak geçeceğini işitmek istiyordu yada bunlara işaret eden şeyler..
Bugün ayrı bi yorgundu bu adam çizgileri ayrı bi belirgindi gün yormuştu bugün onu,belkide çaresizlik kokan sokaklar sıkmıştı canını bezmiş gibiydi yığılcak gibiydi benim görebildiğim uzun uzun sarılsam açardı belki kendini akardı gözlerinden yaşlar.
Hayat kırıklıklarından bi parça hediye etmişti bana bugün elimi kessede her parçasını almaya hevesliydim derdine derman olmaya hevesliydim gizem dolu adamın.
Anlattıda ne çok yanmıştı canı boğazında bağırtılar boynunda çizikler nasıl kıyılırdıki güven dolu adama her çizik bi parça inanç koparmıştı ondan aşkı bulduğunu sanan adam umduğunu bulamayınca küsmüştü aşka korkuyordu şimdi küçük bi çocuk gibi oysa her kötülükten bi iyilik doğarmış çok söz yazmış atalarımız en ağır yaralarımız için.
Herşey geçicek çocuk adam hak ettiğini bulucaksın gercek bi gulümseme dahada bi yakışıcak suratına buna inan buna sığın pes etme ne hayata küs ne kendine zülüm et bu hayatı sev yaşadığın bu hayatı acısıyla tatlısıyla sev herkesli ol ama herkesle olma mükemmel olma ama mükemmel olduğunu bil yüzünü asan herşeyi bi çırpıda at gitsin yeni bi güne uyandığında yeni bi hayatın hayalini kurma sadece takvimde yeni bi yaprak olduğunu bil dünü sil.kendinin farkına var kimsenin farkında olmaya çalışma sen kusursuzsun sen en iyisisin sana yaşatılan hiç bişey sana yakışmıyor onları üzerine konan bi toz gibi düşün yapılmaya çalışanı gör farkına var ama elinin tersiyle silkele,aynı tozdan kaçın yeter.şimdi güzel güzel uyu kendin gibi güzel düşün herşeyi sil ve artık takvimin yeni sayfasının farkına var eski sayfaları toparlamaya çalışma onlar gününü kurtarmıycak bugün hayal kur yarında hayalin için yasa kendi kurduğun hayaller kendi yaptığın planlar hükmetsin hayatına başkalarının ne hayalinde figürasyon ol nede planında bi obje eğer başkası için yaşarsan tek kullanımlık olursun...