Η ΒΑΣΊΛΙΣΣΑ ΚΙ Ο ΑΡΧΙΣΤΡΆΤΗΓΟΣ

{έθιμο}

Σέρνοντας το μακρύ χρυσαφι νυφικό σε έναν λαμπερό από πυρσούς διάδρομο,άφησε το πέπλο να κρύψει το ερωτικό της πρόσωπο με τις μακριές μαύρες βλεφαρίδες της .
<< Είμαστε έτοιμοι..
Είπαν οι πιστοί της ακόλουθοι,και ευθείς εκκωφαντικές αραβικές και ινδικές μουσικές, ήχησαν δυναμικά στα αυτιά της .
Έμοιαζε περισσότερο με την ημέρα θανάτου της , πάρα με την ημέρα του γάμου της
Βαζιδε σαν ζωντανή νεκρή ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν γνώριζε,και ήταν αδύνατον να πιστέψει πως μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα κατάφεραν αγάπη να της δείξουν.
Όμως αυτή η θολή πραγματικότητα ήταν πέρα για πέρα το πεπρωμένο της,και εκείνη ήταν αναγκασμένη να το ζήσει.
Αφήνοντας ένα της δάκρυ να κυλήσει περασε μέσα στην αίθουσα του γάμου της παρατηρώντας χιλιάδες κόσμο να περιμένει με αγωνία την νέα γυναίκα του βασιλιά.
<< Κυρά μου στάσου,είναι η σειρά του εθίμου!! Ο γιος του βασιλιά πρέπει να το εκπληρώσει.
Νιώθοντας τον ιδρώτα  να τρέχει μέσα από το βαρύ χρυσό φορεμα,ανασανε βαριά.
<< έθιμο; Τι έθιμο;
Η μύτη της ειχε στολιστεί με ένα μεγάλο σκουλαρίκι,σε σχήμα λουλουδιού,ενώ τα αυτια της σε μακριά διαμάντια τα οποία φώτιζαν τα μάτια της.
<< Πηγαίνεται μπροστά και θα μάθετε.
Μουδιασμενη έκανε απροετοίμαστα βήματα προς την κεντρική σκηνή,με τις χρυσές κολόνες και τα ψηλοκορμα αγάλματα του Θεού Ήλιου.
έτσι πλησιάζοντας τον βασιλιά και τον Τζέιμς ,ανέβηκε στην ψηλή σκηνή που είχε στηθεί στο όνομα της και γονάτισε μπροστά από τον Θεό ρα!! φιλώντας τα πόδια του αγάλματος πρωτού σηκωθεί και αντιμετωπίσει εκείνο το βάναυσο βλέμμα του άντρα κυνηγού.
Δεν γνώριζε πιο έθιμο καλούνταν εκείνος να τελέσει,όμως από όσο μπορούσε να τον κοιτάξει καταλαβαινε πως δεν ήταν πρόθυμος να βοηθήσει σε τίποτα.
Καθόταν ακουμπισμενος επάνω σε μια χρυσή σαν την έρημο κολόνα, φορώντας ένα μαύρο φαρδύ παντελόνι και μια μακριά εξίσου μαύρη πουκαμίσα με βαθιά κόκκινα κουμπιά, έχοντας την μακριά του φράντζα να πέφτει μπροστά από το πρόσωπο του ,με τα χείλη του στο χρώμα του ροδιού.
<< Γιόχαν;
<< Μάλιστα κύριε.
<≤ ετοίμασε την βουλγκόρα..
<< Μα!! κύριε το έθιμο.
<< Δεν με ενδιαφέρει το καταραμένο έθιμο,πήγαινε είπα.
<≤ μάλιστα αρχιστράτηγε μου!!
Αποτραβωντας το βλέμμα του από τον Γιόχαν το κάρφωσε επάνω της.
Μέσα του έβραζε ένας ανεξήγητος θυμός ,στον οποίο δεν μπορούσε να προσδιορίσει τον λόγο.
<< Έ ΘΙΜΟ Ε ΘΙΜΟ Ε ΘΙΜΟ.
Ο λαός του περίμενε από εκείνον να σταθεί σαν πρίγκιπας στο πλευρό του πατέρα του,κάτι το οποίο δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει .
Γυρίζοντας την πλάτη του έκανε ένα βήμα μακριά από εκείνην την καταραμένη σκηνή,όταν μια απαλή φωνή,τον πάγωσε στην ίδια του την θέση.
<< Αρχιστράτηγε θομσον;
Τα βλέφαρα του χαμήλωσαν με τις γροθιές του να κλείνουν πάνω στο κορμί του.
<< Αρχιστράτηγε  θομσον!!!
Είπε ξανά σε έναν τόνο πιο πάνω.
Τότε ήταν που γύρισε με αργές κινήσεις στο μέρος της , αντικρίζοντας ξαφνιασμένος το μαύρο αστραφτερό σπαθί επάνω από τις ανοιχτές της παλάμες.
Τα φρύδια του έσμιξαν κάνοντας έναν βίαιο για τα σωθικά του μορφασμό.
<≤ Αρχιστράτηγε; Το έθιμο.
Κάρφωσε το βλέμμα του έντονα στο δικο της και ύστερα στο σπαθί που κρατούσαν τα χέρια της.
<< Εκτός και αν δεν γνωρίζεται το πώς χρησιμοποιούν το σπαθί.
Κάνοντας ένα απειλητικό βήμα μπροστά της ,έσκυψε ελάχιστα κοντά στο πρόσωπο της ,και ψιθύρισε.
<< Εάν κάτι γνωρίζω πως να χειριστώ,αυτό είναι το σπαθί που κρατάς στα χέρια , μίας  και είναι το σπαθί μου!
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα κοιτάζοντας με κομμένη αναπνοή το σπαθί που κρατούσε.
<< Δικό σου;
Αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα της , άπλωσε το χέρι του κλείνοντας την λαβή του επάνω από το βαρύ ξίφος.
<< Δεν γνώριζα πως ήταν δικό σου.
<< Τώρα το γνωρίζεις.
Είπε καθώς το τραβούσε μέσα από το επιβλητικό θηκάρι.
<< Θα τηρήσεις το έθιμο;
Σμίγοντας τα φρύδια της παρατήρησε το Μαύρο αρχοντικό σπαθί το οποίο στο κέντρο του αναγραφόταν το όνομα του με την προσωπική του υπογραφή,σε αποχρώσεις του χρυσού.
<< Ποθείς τόσο να είμαι εγώ εκείνος που θα το τηρήσει;
<< Κάποτε θα πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου ,σωστά;
Σηκώνοντας με ευκολία το αριστερό του φρύδι, πέταξε το θηκάρι του στο έδαφος,με έναν αέρα αρπακτικού.
<< Μείνε ακίνητη ότι και αν γίνει ,μόνο εγώ κάνει να κινουμε.
Έντρομη για το μυστηριώδες έθιμο, στάθηκε ακίνητη μπροστά από το ρωμαλέο κορμί του , παρατηρώντας τον να γονατίζει,με το σπαθί να ξαπλώνει στα ερωτικά του χέρια , αγγίζοντας τις παλάμες του.
Τα σκουρόχρωμα βλέφαρα του έκλεισαν,με τα πρησμένα ροδοκοκκινα χείλια του,να μισανοιγουν γεμάτα υποσχέσεις.
Είχε την εικόνα αρχαίου πολεμιστή,με προδιαγραφές βασιλιά.
<<  Αρχιστράτηγε;
Ένα ξαφνικό χαμόγελο στόλισε τα χείλη του αναγκάζοντας τον να μιλήσει.
<< Απαγορεύεται να σου μιλάω όσο τελώ το έθιμο.
Κάνοντας την να χαμογελάσει και εκείνη,κοίταξε ντροπαλά τον κόσμο πίσω της.
Ώσπου ξάφνου ένας δυνατός ήχος ,ο οποίος προερχόταν από τα βασιλικά τύμπανα,έκανε την καρδιά της να κραυγασει.
Το κορμί του προσκύνησε μπροστά από τα πόδια της με το σπαθί ακόμη ξαπλωμένο στις αντρικές του παλάμες.
Λόγια ,και ιερές λέξεις ,σε μια γλώσσα την οποία δεν κατανοούσε, βγήκαν από το στόμα του.
Κι όσο μετάνοιες έκανε,και το κορμί σήκωνε ξανά στην γονατιστή του θέση,άλλο τόσο η καρδιά της χτυπούσε.
Το πηγούνι του υψώθηκε ψηλά , βγάζοντας της λέξεις με την γλώσσα του να σέρνεται αργά πάνω από τα δόντια του .
" Ήρεμα κορίτσι μου..είπε στον ίδιο της τον εαυτό,ώσπου τον άκουσε να μουρμουριζει κάτι στην δική τους γλώσσα.
"Ευλογίες στην όμορφη που με τα μάτια ρίχνει τα αντρικά σώματα στην κόλαση.
Νιώθοντας τα μάγουλα της να πυρωνουν παρατήρησε τα βλέφαρα του να ανοίγουν και καθώς το όμορφη έλεγε ,να της ρίχνει μια ματιά γεμάτη θάνατο.
<< Είθε οι θεοί να ευλογήσουν το σώμα που φοράει η ψυχή σου,και να ντύσουν το πνεύμα σου με το δικό τους , είθε οι θεοί να ευλογήσουν την όμορφη,κι όμορφη να ευλογήσει τους θεούς μας.
Δεν είχε νιώσει ποτέ πιο ασταθής το έδαφος κάτω από τα πόδια της,τώρα φαινονταν όλα απρόσμενα να γυρίζουν.
Παρατηρούσε το κορμί του να υψώνεται με άνεση Γερακίου πλησιάζοντας τον πυρσό που κρατούσαν τα χέρια ενός φρουρού.
Με κομμένη την ανάσα προσπαθούσε να αποτραβηξει κάθε του κίνηση.
Και αυτό και έκανε ,το σπαθί του διαπέρασε την φωτιά και τότε το πλήθος ζητωκραυγασε.
Ακόμη και η ψυχή της το έκανε για κάποιον ανεξήγητο λόγο.
Ώσπου την πλησίασε, φέρνοντας το κορμί του μια ανάσα από το δικό της.
<< Είσαι αγνή ;
<< Τι σημασία έχει ;
<< Εχει ..
Απαντησε βλοσυρά.
<< Ναι είμαι.
Τα φρύδια του έσμιξαν τοποθετώντας το καμμένο σπαθί επάνω από την ανοιχτή του παλάμη, τραβώντας μια βαθιά μαχαίρια στην σάρκα του.
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα έχοντας σοκαριστεί.
<<Τ τι έκανες εκεί..
<< Μην--- τολμήσεις να κινηθείς...
Φέρνοντας το κορμί του ακόμη πιο κοντά της, ψέλλισε κάτι στην γλώσσα των προγόνων τους ,και ύστερα άπλωσε το χέρι του μπροστά της.
<< Άγγιξε το αίμα στην παλάμη μου ,και πάρτο στην δική σου, ύστερα γονάτισε μπροστά από τον Θεό ρα,και ακούμπησε του τα πόδια.
<< έπρεπε να κόψεις τα χέρια σου για να γίνει αυτό;
<< Όχι όμως έπρεπε να κόψω τα δικά σου , διότι τον Θεό Ήλιο τον αγγίζει κανείς Με το αίμα του αγνό.
Ανοίγοντας τα χείλη της με απαλότητα,συννεφιασε.
<< Γιατί δεν με έκοψες; Το δικό σου αίμα δεν είναι αγνό,δεν είναι κακό να αγγίξω τα πόδια του Θεού μας;
Σμίγοντας τα φρύδια του ,κοίταξε λοξά τον πατέρα του ,και ύστερα εκείνην.
<< Με το αίμα μου μπορείς να τον αγγίξεις.
<< Γιατί με το δικό σου;
<< Διότι είναι εξίσου αγνό με το δικό σου ,δεν έχει σμίξει με κανένα άλλο , εντάξει τώρα; Τελείωσε η ανάκριση; Άγγιξε το τώρα..
Σοκαρισμένη έμεινε να τον κοιτάζει έντονα στα μάτια .
Δεν υπήρχε ομορφιά που να μην κατείχε το κορμί του,και άλλη τόση το σκουρόχρωμο πρόσωπο του.
Ήταν η τελειότητα ζωγραφισμένη σε έναν και μόνο ανθρώπο.
Μη έχοντας τι άλλο να του πει ,άπλωσε την ανοιχτή της παλάμη, ευθυγραμμιζοντας την πάνω στην δική του.
Τα μάτια τους έπεσαν εκεί ,θαρρείς και ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνο το άγγιγμα.
Τότε τον άκουσε να λέει.
<< Αίμα αγνού,για αίμα αγνού,της ευλογίες σου ζητάμε εμείς οι πιστοί σου, μακροζωία και γαλήνη,στο σώμα που το αίμα μου αφήνω..τώρα πήγαινε να τον αγγίξεις..