Flademian Monarchy 7: Maximilian The Just

IV

Napakagat ng kanyang labi si Maximilian. Sa tuwing napapalapit siya nang ganoon kay Dominique, nais niya haplusin sa mukha nito at hagkan.

Simula nang bumalik ito sa buhay niya ilang linggo na ang nakakaraan, ang nais lamang niyang gawin ang halikan ito katulad ng kanyang pagnanais bago ito biglang hindi na lamang nagpakita sa kanya. Hindi ba nga't nais niya itong pormal na kausapin at kung hindi kalabisan, sasabihin niya ritong liligawan niya ito ngunit basta na lamang itong nawala at hindi na nagpakita sa kanya.

Ang totoo at matagal-tagal rin niyang kinimkim sa kanyang sarili sa may tampo siya rito. Hindi ba nga't naging malapit sila nito at inakala niyang basta na lamabg siya nitong inabanduna na lamang nang ganoon. Iyon pala ay naaksidente ito.

Noong una ay ayaw pa niyang mabiwala. Ang akala niya ay pinaglololoko lamang siya ng dalaga ngunit nadiskubre niyang totoo nga ito, ayon narin sa Kuya nito siyang kinausap niya. Walang ibang nakakaalam ng aksidenteng nangyari kay Dominique, silang magkapatid lamang at hiniling din ang kapatid nito sa kanya na huwag na sanang makarating pa ang impormasyong iyon sa kanilang magulang. Siyempre ay sumang-ayon siya sa nais nito kahit marami pang kantanungang natira sa kanyang isip.

Bakit at anong eksaktong nangyari kay Dominique para mabagok ang ulo nito nang ganoon? Base narin sa scar na nakita niya sa bumbunan ng babae nang ipakita nito iyon sa kanya, mistulang tumama iyon sa simento nang malakas. Bakit ganoon? He didn't want to presume anything but, was she arguing with someone before the accidentally bumped her head? Base sa scar na iyon, parang may pagpupumiglas na nangyari. He didn't know for sure, he could only conclude for now. Alam naman niyang hindi malilinawan ang lahat kung hindi pa babalik ang mga alalang nawala ng dalaga.

Ang isa pa sa kanyang inaalala ay si Dominique. Kapansin-pansin ang malaking pagbabago nito dahil nga sa nawala ang ilan sa memorya nito ngunit karamihan parin sa mga traits nito ay nanatili parin dito. Just like before, they would fool each other around. Lolokohin at bibiruin nila ang bawat isa tulad ng kanilang ginagawa noon.

Aakto sila tila maglalapit ang mga labi at biglang maghahalikan ngunit hindi tulad noon na lalamutakin ng babaw ang kanyang mukha at sabay magtatawanan sila. Ngayon, kapag nagiging ganoon sila kalapot ni Dominique ay tila.mas nanunudyo ito at pilya siyang ngingitian. Walang indikasyong nakikipagbiruan ito sa kanya, bagkos, tila willing naman itong makipaglaro ng apoy sa kanyam

Nahihirapan talaga siyang kakaisip. Hindi niya malaman kung pauunlakan niya ang mga mapanukso nitong gawa. Sa isang banda ay nagi-guilty siya kung sakali. Wala itong maalala sa ngayon ngunit kung sakali nga at pinayagan niya ang sarili sa nais, alam niyang baka mas maging kumplikado pa ang kanilang sitwasyon. Hindi niya gusto ang ideyang pagsasamantalahan niya ito dahil wala itong maalala.

Pagkatapos ng kanyang trabaho sa Melfast ay nagpasya siyang umuwi ng Hiltonshaw kinagabihan. Kahit pa may mga sarili na siyang lupain na sa kanya nakapangalan, iba parin ang kinalakhan niya tahanan kasama ng kanyang pamilya. Sa tuwing hindi siya nakakauwi ay talagang nami-miss niya ang mga ito, lalo na ang kanyang ina.

Nais pa sana niyang dumaan ng flower shop upang dalhan ng bulaklak ang ina nguniy wala na siyang nadaan. Wala nang bukas pagkat hatinggabi narin nang umalis siya sa Melfast.

He was a couple of kilometers away upon from entering Hiltonshaw Manor when saw a familiar girl, seemingly running from something. Napukas ng babaw ang kanyang interes at wala sa loob na sinundan niya ito. Bigla siyang kinutuban ng hindi maganda.

Namataan niyang may ilang lalaking tila palihim na sinusundan ang babae. He instantly felt something bad was going to happen that was why, even though it was none of his business, he went on following the girl and those men.