Milkshakes en gebroken harten

Hoofdstuk 6

HOOFDSTUK 6
Eerste afspraakjes & egoïstische eikels
—»«—

Ik vloekte luid en trok snel mijn hand terug. Het mes kletterde luid op het aanrecht. Mam stak bezorgd haar hoofd de keuken binnen en fronste.

'Gaat het, lieffie?'

Met een van pijn vertrokken gezicht stak ik mijn duim de lucht in, terwijl ik het bloed uit de wijsvinger van mijn andere hand probeerde te stollen. Ik ging er snel met mijn tong langs, maar spuugde al snel het speeksel uit in de gootsteen. Gadverdamme.

Ik hield mijn vinger tegen een handdoek aan. 'Waar liggen de pleisters ook al weer?'

Mam schudde haar hoofd, liep mijn kant op en gaf me een aai over mijn bol. Daarna haalde ze uit de keukenla naast mij een ijzeren blikje vandaan, waarin een aantal vrolijk gekleurde pleisters lagen.
Voorzichtig plakte ze een fel paarse op de snee.

Opgelucht zuchtte ik. Bloed was niet echt mijn favoriete vloeistof op aarde. Ik bedoel, cassis stond toch wel echt wat hoger op die lijst.

Ik draaide me weer om naar het project waar ik mee bezig was voordat ik mezelf had gesneden. De aardbeien lagen in plakjes op de snijplank. Ik schoof ze snel in het bakje yoghurt, nadat ik gecontroleerd had of er geen bloed op was gedruppeld.
Om het toch nog wat zoeter te maken, gooide ik er nog een klein beetje aardbeiden limonadesiroop overheen.

Met mijn telefoon in mijn hand zakte ik neer op één van de vier stoelen aan de keukentafel en begon in alle rust mijn ontbijt op te eten. Ik checkte mijn sociale media, antwoordde op een paar berichtjes en typte toen een contact naam in.

Meteen nadat ik vier dagen geleden thuis was gekomen van de brunch, had ik Lukas aan mijn contacten toegevoegd. Tot vandaag de dag had ik nog geen berichtje naar hem gestuurd. Op dit soort momenten kwam mijn sociale incompetentie weer naar boven drijven en had ik werkelijk geen flauw idee wat ik tegen deze jongen moest zeggen.

Ondertussen schonk mam wat verse sinaasappelsap voor zichzelf in en nam tegenover mij plaats. Haar aandacht ging meteen uit naar de wekelijkse krant, die ik eerder vanochtend al uit de brievenbus had gepakt.

Ik legde mijn mobiel aan de kant en at in stilte verder. Mijn kom met yoghurt was voor de helft leeg toen de deurbel ging.
Mam keek mij vragend aan en ik haalde mijn schouders op. Niemand had mij verteld dat ze langs zouden komen en blijkbaar had mijn moeder ook geen idee wie het kon zijn.

De deur vloog open voordat ik überhaupt van mijn stoel op kon staan en een uitgeputte Lisa stond opeens in onze keuken, op haar hielen gevolgd door Anna. Die laatste glimlachte breed en zwaaide, maar mijn beste vriendin nam de moeite niet eens om gedag te zeggen. Ze plofte op de stoel naast me neer en blies een volle ademteug uit.

'Wat is het punt van aanbellen als je toch zelf binnen komt wandelen?' mompelde mijn moeder, niet opkijkend van haar krant.

Lisa streek een pluk haar achter haar oor. 'Jullie waarschuwen dat ik eraan kom.'

Mam rolde met haar ogen en stond met haar krant en glas sinaasappelsap op. 'Ik ga in de woonkamer zitten. Probeer niet de hele keuken in de hens te zetten, tenminste — niet voor één uur.'

'Ik beloof niks!' riep Lisa haar nog na, waarna ze mij breed grijnzend aankeek.

Anna ging op de plek van mijn moeder zitten en leunde met haar hoofd op haar handpalmen. Beide meiden keken mij aan, en ik voelde me nerveuzer worden. Mijn rechtervoet tikte razendsnel op de grond — een zenuwtikje die ik al had zolang ik me kon herinneren.