Milkshakes en gebroken harten

Hoofdstuk 13

HOOFDSTUK 13
Drukke verjaardagen & onaangename verassingen
—»«—

Ik was nooit echt een zenuwachtig iemand.
Voor examens was ik relatief relaxed en voor sollicitatiegesprekken was ik meer enthousiast dan gespannen. Toch hadden de afgelopen maanden waarin ik met Stefan en Lukas om ging, me zenuwachtiger gemaakt.

Daarom bevond ik mezelf nu ook voor mijn spiegel, met de zoveelste (verschrikkelijke) outfit van de dag aan. Om me heen lagen kleren verspreid alsof er een tornado door mijn kamer was gegaan.

Lisa stond op luidspreker. 'Wat vinden we hiervan?'

'Weet je zeker dat dit geschikt is voor de verjaardag van zijn moeder?' Ik friemelde wat aan het zwarte rokje die tot halverwege mijn bovenbenen kwam.

'Wie kent zijn familie nou het beste van ons twee?'

Ik zuchtte. 'Ik vertrouw erop dat ik niet voor gek sta, Lies.'

'Ja, ja,' wuifde ze weg. 'Geloof me — bij die familie kán je niet voor gek staan. Zoek nou maar naar je panty.'

En dat deed ik. Ik trok mijn panty aan, sprayde kleine haaltjes nog met wat haarlak om te voorkomen dat het grote ladders werden, en trok mijn zwarte laarzen aan. Opgelaten draaide ik met de ringen om mijn vingers.

Dit voelde fout. Álles aan dit voelde fout. Nog geen twee weken geleden stond ik met Lukas te zoenen, en nu was ik op weg naar de verjaardag van de moeder van Stefan. Dit plan hoorde oppervlakkig te blijven — ik wilde niet zijn hele familie erin betrekken. Maar dat is wél precies wat ik deed, het moment waarop ik ja tegen zijn uitnodiging zei, en ik haatte mezelf er nog steeds voor.

In de auto draaide ik de muziek harder aan om mijn zenuwen hopelijk wat te laten zakken. Helaas lukte dat niet, en de misselijkheid groeide met de kilometer dat ik dichterbij zijn huis kwam. Eenmaal voor zijn deur was ik aan het twijfelen om gewoon rechtsomkeer te maken en hem te appen dat ik ziek was, maar helaas vloog de voordeur al open en kwam een vrolijke Stefan tevoorschijn.
Hij trok me in een knuffel en veegde daarbij kort met zijn lippen langs mijn wang, waardoor ik stijf mijn ogen dichtkneep.

Fout.

'Ik ben zo blij dat je kon komen, Ry.' Stefan pakte mijn hand vast en trok me mee zijn huis in.

Ik haalde mijn schouders op. 'Geen probleem,' antwoordde ik. Terwijl het wél een probleem was. Ik hoorde hier niet te zijn.

In de woonkamer was een typische Hollandse verjaardag aan de gang. De stoelen stonden in een kring om een grote tafel heen waarop borden vol met blokjes kaas, stukjes worst en zalm wraps lagen. Iedereen was druk met elkaar in gesprek, wat een oorverdovend geluid produceerde. Ik schatte dat er vijftien á twintig mensen waren.

Ik feliciteerde iedereen tegelijkertijd — drie zoenen geven aan mensen waarvan ik de naam nog niet eens wist, was niet iets voor mij — en volgde Stefan de keuken in. Daar stond zijn moeder, druk bezig met het voorbereiden van een grote pan tomatensoep.

'Riley!' Ze draaide zich om en een grote glimlach verscheen op haar gezicht. 'Wat geweldig dat je kon komen, meid. Stefan hield er maar niet over op.'

Ongemakkelijk liet ik mezelf in een knuffel van haar trekken. Ik klopte met mijn hand op haar schouder. 'Ik voel me vereerd dat ik uitgenodigd ben. Gefeliciteerd.'