Milkshakes en gebroken harten

Hoofdstuk 8

HOOFDSTUK 8
Onontdekte talenten & verrassende gezichten
—»«—

Ik kon het niet uitleggen — misschien kwam het doordat ik veel te goed was voor deze wereld, of omdat mezelf schuldig voelen over dingen waar ik niks aan kon doen in mijn bloed zat — maar ik vond mezelf in een situatie die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Diep zuchtend keek ik naar de kleding die op mijn bed uitgestald lag. Een rok met zebraprint, een tuinjurkje van spijker of een wijd uitlopende broek; alles wat maar een beetje toepasselijk was voor wat ik op het punt stond om te gaan doen, lag netjes uitgevouwen om me heen.

En eerlijk gezegd? Ik scheet hem nu al absoluut in mijn broek.

'Kom op, Ry. Waarom maak je je nu opeens zorgen om wat je aantrekt?' Lisa liep wat te rommelen in mijn kledingkast, voordat ze er een shirt uithaalde en die voor zichzelf hield in de spiegel.

Het was niet alleen dát wat mij verbaasde, maar het was ook het feit dat ik al gesprekken vooruit plande in mijn hoofd — iets dat ik sinds de eerste ontmoeting met mijn klas in de burgklas niet meer had gedaan.

Ik liet mezelf tegen mijn bed naar beneden zakken en haalde beide handen door mijn haren. 'Wat is er mis met me?'

Lisa haalde haar schouders op. 'Verschillende dingen, maar zenuwachtig zijn voor een afspraakje is daar geen één van. Het is super normaal, Riley.'

'Dat had je kunnen weten,' bracht Anna in, terwijl ze met haar heup mijn slaapkamerdeur open deed en drie glazen zoete witte wijn op mijn bureau neerzetten, 'als je al eerder op dates was geweest.'

Automatisch sloeg in mijn armen over elkaar als verdediging. 'Ben je die keer vergeten met hem in het café? Dat was een afspraakje.'

Lisa stak een vinger de lucht in en keek me via de spiegel aan. 'Dát was gepland. Dit is onverwachts en omdat jij een controlfreak bent is dit spannend voor je.'

'Ik ben geen controlfreak.'

'Oké,' Lisa draaide zich om, 'geef één argument waaruit dat blijkt.'

Ik opende mijn mond, sloot hem vervolgens weer, om hem daarna weer te openen. Mijn hersenen draaide overuren, maar hoe meer ik nadacht over een situatie waarin ik rustig was én geen controle had over de situatie, hoe meer ik besefte dat mijn beste vriendin gelijk had.
Toen het stil bleef in mijn kamer, keek ze me aan met een "dat dacht ik al" blik, voordat ze zich weer op mijn kledingkast stortte.

Nu denk je misschien, wat is er in godsnaam gebeurd waardoor ik nu zo van de rel ben?
Nou, Lisa en Anna hadden me overgehaald om mijn excuses aan Stefan aan te bieden. Daarop antwoordde hij dat hij mij om zeven uur op zou pikken om me ergens mee naar toe te nemen.

Geen details. Geen bestemming. Helemaal niets.

Anna wees naar de zwarte broek en de zwarte blouse. 'Dat is netjes, maar tegelijkertijd ook casual.'

'Klopt,' bracht Lisa in. 'Perfect voor een geheimzinnig afspraakje met een gigantische eikel.'

'Prima, dan doe ik dat aan,' constateerde ik.

Snel verwisselde ik mijn pyjama voor de uitgekozen outfit. Nog geen twee minuten later galmde de bel door mijn huis. Ik veegde mijn zweethanden af aan mijn broek en hoorde zenuwachtig de laatste paar gelukswensen aan van mijn twee vriendinnen.
Op een traag tempo, ik wou hem nog even laten wachten voor een dichte deur, wandelde ik de trap af. Ik pakte mijn leren jas van de kapstok en greep mijn tasje vast. Dit was het dan.