You're Mine ღ TaeKook ✔

bölüm; 8

Biz geldik, çok uzun zaman oldu ama bölüm de uzun oldu. Umarım bolca yorum gelir de ben de şevke gelirim :)

İyi okumalar.

-

"Ah, teşekkür ederim Jeongguk, bunlar harika!" Bayan Kim masanın üzerindeki saksıya ekilmiş çiçeklere bakarken yüzündeki büyük gülümsemeyle genç omegaya dönmüştü. Küçüğün saçlarını karıştırıp koltuğa oturduğunda Jeongguk da yanındaki yerini almıştı. Bayan Kim bu öğlen saatinde sürpriz yaparak ikilinin evine ziyarete gelmişti. 

"Taehyung ile aranız nasıl?" endişeli bir şekilde küçük olana bakarken Jeongguk gülümsemişti hafifçe. Annesinin aralarındaki soğukluğu bildiğinden, endişelenmesi gayet doğaldı bu nedenle Jeongguk "Çok daha iyi, benden özür diledi ve barıştık." dedi sessizce.

"Ne! Yüce Tanrım bu çok güzel bir haber!" Bayan Kim heyecanla ellerini çırpıp gözlerinin kenarlarını kırıştıracak bir şekilde gülümserken Jeongguk da ona katılmıştı. İkili normal konulardan uzunca sohber etmişlerdi. Saatler birbirini kovalamış, hava kararmaya başlamıştı. 

"Jeongguk, buraya gelmemin asıl amacı seni görmek olsa da, gitmeden önce küçük bir şey söylemek istiyorum." Bayan Kim ayağa kalkmadan önce. Jeongguk beklentiyle Bayan Kim'e bakarken içinde oluşan küçük endişeye engel olamadı. Bayan Kim gülümsedi ve "Birkaç güne kadar akrabalarımız gelecekler. Hepsi Taehyung'u çok seviyorlar ve eşlendiğini duyduklarında seni tanımak istediklerini söylediler." dedi. Bu oldukça normal olsa da Jeongguk sertçe yutkunmadan edemedi. Bayan Kim ellerini tutup sıktığında "Endişe etme, seni seveceklerine eminim." diyerek güç verdi. 

Jeongguk Bayan Kim'i yolcu ettikten sonra tek başına oturdu ve gün boyunca Taehyung'u bekledi. İçindeki kurduna bakılırsa kızgınlığa girecekti ve bununla nasıl başa çıkacağını bilmiyordu. Ya yanlış bir şey yaparsa ve yine araları açılırsa? Jeongguk endişelenmeden edemiyordu, aralarında henüz yeni yeni filizlenen ilişkilerini soldurmak istemiyor, kendini kasıyordu. Belki de annesinin yanına gitmeli, ondan biraz destek almalıydı. Aniden verdiği kararla birlikte zaten düzgün olan üstünü değiştirme gereği duymadan ayaklandı ve Taehyung eve gelmeden önce geri dönerim düşüncesiyle evden ayrıldı. 

Taehyung tek başına dışarı çıkmasını istemediğini geçen gün söylemişti lakin annesinin yanına gidiyordu ne de olsa. Bundan dolayı herhangi bir sorun görmeden hızlı adımlarla evinin yolunu tuttu.

**

"Güzel oğlum, çok özledim seni." annesinin sıcak kollarından ayrılırken "Bende anne." diyerek gülümsedi omega. Günler, haftalar olmuştu anne ve babasını görmeyeli. İçeriye geçtiklerinde gözleriyle babasına bakındı fakat herhangi bir koku alamadı, annesi de farketmiş gibi "Baban gelmedi henüz." diye mırıldandı. Anne oğul saatlerce özlem giderdi. Jeongguk ona Taehyung'un ailesini, evini ve aralarındaki bağı anllattı. Tabii kötü olaylardan bahsetmedi çünkü annesinin üzülmesi isteyeceği son şey bile değildi. 

"Ailesinin de kendisi gibi iyi olmasına sevindim." diye söylendi Bayan Jeon kaynamış suyu bardaktaki bitki oyunun üzerine dökerken. "Hyataını kurtardın Jeongguk, emin ol hiçbir şey kolay değil. Dışarıda bizden kötü durumda yüzlerce kişi var. Tanrı yardım etsin."

Jeongguk iç çekip önüne koyulan bitki çayını elleri arasına aldı. İri gözleri masanın üzerinde gezinirken asıl konuyu nasıl anlatacağını düşünüyordu. İçindeki utanç fazlasıyla büyüktü ve annesine bunu söylemekten çekinmişti birden.

"Evet," annesi kendi bardağını alıp oğlunun yanındaki sandalyeye oturdu ve siyah, upuzun saçlarını arkaya attı. Yüzüne kondurduğu şevkatli gülümseme ile Jeongguk'un elini kavrayarak "Ne oldu küçük bebeğim?" diye sordu.