İyi akşamlarr, bu fice çok sık bölüm atmaya başladım çünkü finali aklımda kurguladım, olayları da öyle. Önümüzde fazla bir şey kalmadı 👉👈
Bu bölüm biraz şaşıracağınızı düşünüyorum ehehehee heyecanlandım.
Umarım geçen bölümkü gibi bol bol yorum gelir, lütfen yapın 😡😡😇
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Jeongguk sakince ellerini siyah, uzunluğundan bukle bukle olan saçlardan geçiriyordu. Taehyung yan bir şekilde onun göğsüne uzanmıştı, kafası göğsünde olsa da bedeni yataktaydı ve bir eli bebeklerinin olduğu karında yavaş yavaş geziniyordu.
İkisi de sessizdi, Taehyung az önceki gibi titremeyi ve ağlamayı kesmişti, Jeongguk ise onun sakinleşmesiyle rahatlamıştı.
Seungwo'yu gönderip yanına tekrar geldiğinde dakikalarca sakinleşmesi için bir şeyler söylemişti ama o anki korkusundan ne söylediğini bilmiyordu. Birden bire ağladığını görünce ve bunu titreyerek, sayıklayarak görünce ne yapacağını şaşırmıştı doğal olarak.
"Özür dilerim." Taehyung uykulu ve boğuk bir sesle fısıldadığında Jeongguk parmaklarını narince yüzüne indirmişti. Sakince işaret parmağını keskin kaşlarda gezdirirken "Ne için?" diye sordu.
