Θανατηφόρο βλέμμα

~5~

Τι και αν φεύγαμε χωρίς να το θέλουμε οι ιδίες ; Η απόφαση είχε παρθεί από τον πατέρα μου επομένως η γνώμη μου δε θα ακουγόταν όσο και αν προσπαθούσα. Η Αννι είχε μαζέψει με το ζόρι τα πράγματα της, γκρινιάζοντας μου συνέχεια πως θα ήταν καλλίτερα εάν περιμέναμε λιγάκι ,χωρίς να ενημερώναμε κανέναν για το όραμα. Εγώ από την άλλη δεν ήμουν και τόσο σίγουρη εάν ήταν καλή ιδέα . Ο κίνδυνος παραμόνευε , μπορούσα να τον αισταθώ τόσο που μου σηκώνονταν οι τρίχες μου . Καταβαθως ήλπιζα πως έπραξα σωστά.

Φόρεσα στον ώμο το σακίδιο μου και άρπαξα με το δεξί μου  χέρι την μια από τις δυο βαλίτσες της Αννι. Οταν τις έβγαλε στο χολ ρόλαρα τα ματιά μ προς τα πανω , πιο πιθανό ήταν να έρθει η καταστροφή του κόσμου πάρα να μην πάρει ,αν όχι όλα ,έστω τα πιο πολλά πράγματα της μαζί της .

-Πάμε , πολύ αργήσαμε της είπα με έναν αναστεναγμό

Ήξερα πως με κοίταζε λυπημένη για αυτό επέλεξα να της γυρίσω αποφασίστηκα την πλάτη μου προχωρώντας προς την ταράτσα.

Αφού παραδώσαμε τις βαλίτσες μας στο προσωπικό του τζετ , προχωρήσαμε προς το εσωτερικό του. Το δέρμα κυριαρχούσε σε όλη την καμπινα και θα έβαζα το χέρι μου στην φωτιά πως και η καμπίνα των πιλότων θα είχε το ίδιο  θέμα . Κάτσαμε στους δερμάτινους καναπέδες και οι δυο μας παρατηρώντας την χλιδή γύρω μας .

-Φαίνεται πως ο πατέρας σου ξεπέρασε τον εαυτό του αυτή την φορά , είπε η Αννι με εάν ειρωνικό χαμόγελο

- Όπως φαίνεται μάλλον αλλάξαν τα γούστα του .

Με είχε φάει το αχνός καθώς δεν γνώριζα τι με περιμένει στο Μεξικό ... ένας έξαλλος πατέρας αλλά τι άλλο; Σίγουρα θα είχε έρθει και η άλλη οικογένεια.. μόνο στην σκέψη τα χαρακτηριστικά μου σκληρηναν . Το μόνο που ήθελα ήταν ησυχία και όχι να έχω πάνω από το κεφάλι μου μια άγνωστη για εμένα οικογένεια .

ΟΙ Ντβορακ αποτελούνται από δυο γονείς και τρία παιδιά , δυο αρσενικά και εάν θηλυκό. Παλαιότερα είχα την τιμή και γνώρισα την μικρή της οικογένειας την Αλίσια. Με την Αλίσια είμασταν φίλες , μπορεί όχι κολλητές μα αχώριστες για εάν χρονικό διάστημα. Η αγάπη της για την φύση μα και για τα ζώα με είχε μαγέψει , καθώς το είδος μας ποτέ δεν έδωσε σημασία σε τίποτα από τα δυο , τα ζώα τα χρειαζόμασταν για τροφή όταν δεν μπορούσαμε να τραφούμε με ανθρώπινο αίμα. Η φύση πάλι πότε μας ήταν αδιάφορη και πότε όχι ανάλογα με την περίοδο .

Τα αλλά δυο αδέρφια πάλι μου ήταν άγνωστα . Για αυτά ήξερα μονάχα πως ο δεύτερος γιος ο Μπετζαμιν ήταν ένα παιδί χωμένο στην εκμάθηση της διοίκηση του θρόνου όπως έλεγε ο πατέρας μου χαρακτηριστικά . Ο πρωτότοκος γιος όμως ήταν εάν σκέτο μυστήριο . Το όνομα του ήταν Βελιγκορ Ντβορακ . Ισχυρό όνομα για κάποιον που είναι το ίδιο ισχυρός . Γύρω από το όνομα του υπάρχουν μόνο υποθέσεις καθώς εδώ και αιώνες κανείς δεν τον έχει δει .Φημολογείται πως είναι ένας από τους πιο δυνατούς και έξυπνους βρικόλακες και πως οι τρις μάγισσες του φεγγαριού του είχαν δώσει δυνάμεις που όμοιες τους δεν υπήρχαν σε άλλο ον .

- Εβελιν σου μιλάω τόση ώρα , κοίταξα προς το μέρος της κοιτώντας με με παράπονο

- Συγνώμη Αννι αφαιρέθηκα ..τι μου έλεγες ;

- φτάσαμε ..  

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο , βέβαια θα ήθελα να προσθέσω πως θα αργήσει λιγάκι να εξελιχθεί η υπόθεση . Επίσης θα ήθελα κατανόηση για τα λάθη που κάνω είτε συντακτικά είτε εκφραστικά καθώς είναι τι πρώτο μου βιβλίο.  ❤️❤️