Θανατηφόρο βλέμμα

~6~

Έκλεισα τα ματιά μου και πήρα μια βαθιά ανάσα . Η έντονη μυρωδιά από τα πεύκα του σπιτιού μου , μου τρύπησαν την μύτη και άνοιξα μονομιάς τα ματιά μου παρατηρώντας το . Αν και είχα να έρθω πάνω από είκοσι χρονιά τίποτα ουσιαστικό δεν είχε αλλάξει .

Η έπαυλη ήταν αρκετά ευρύχωρη για τρία μόνο άτομα, αλλά του πατερά μου του άρεσε να ξοδεύει χρήματα για μια πιο χλιδατη ζωή. Ήταν διώροφο ,έτσι σου δινόταν η ευκαιρία να θαυμάσεις το δάσος που απλωνόταν για χιλιόμετρα μακριά ,αλλά και το ποτάμι που χώριζε την έπαυλη και το δάσος από τον πολιτισμό . Το σπίτι ήταν περικυκλωμένο από το δάσος για να μπορούμε να κυνηγάμε με ευκολία κυρίως.

Η τεράστια σιδερένια πύλη δεν με άφησε να δω περισσότερες λεπτομέρειες από ότι ήθελα , πάρα μόνο τα τεράστια καταπράσινα πεύκα που περιτριγύριζαν το σπίτι .

Πήρα τα πράγματα μας και κατέβηκα με γρήγορο βήμα από το τζετ . Αφού άνοιξε αυτόματα η πύλη , πήρα αγκαζέ την Αννι και προχώρησα προς το εσωτερικό του σπιτιού . Η κούραση με είχε κερδίσει .Το μόνο που ήθελα ήταν να πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου χωρίς καμία καθυστέρηση . Αλλά ήξερα πως κάτι τέτοιο ήταν απίθανο .

Δεν χρειάστηκε να χτυπήσω το κουδούνι ,αφού ήξεραν ήδη την παρουσία μου μόνο και μόνο από την μυρωδιά μου . Τα βαμπίρ έχουν το κάθε ένα ξεχωριστά την δικιά του προσωπική μυρωδιά, που τους κάνει αισθητούς στο χώρο χωρίς να σπαταλάνε χρόνο .

Η κοπέλα που μας άνοιξε έπρεπε να ήταν οπωσδήποτε άνθρωπος, αν και ποτέ δεν καταλάβαινα γιατί να έχουμε ανθρώπους στις υπηρεσίες μας αντί για βρικόλακες.

-Ο πατέρας σας , σας περιμένει στην μεγάλη αίθουσα δεσποινίς .

Συμφώνησα σιωπηλά αφήνοντας την βαλίτσα της Αννι και το σακίδιο μου στο πάτωμα , και κατευθύνθηκα προς την μεγάλη σάλα.

Ανοίγοντας την πόρτα αντίκρισα δυο γνώριμα ματιά να με κοιτάμε επίμονα μα και νευριασμένα .

-Πατερα ήρθα δε χρειάζεται να με κοιτάς έτσι.

-Έλα να σε συστήσω στην παρέα μας που θα μας συντροφεύει έως την επόμενη εβδομάδα , είπε καθώς ερχόταν προς το μέρος μου κοιτώντας με βαθιά στα ματιά. Το ήξερα αυτό το βλέμμα.

Νομίζω πως κατάλαβες πολύ καλά ποια οικογένεια είναι αυτή Εβελιν και γιατί ήρθαν εδώ.

Ναι πατερά, είπα από μέσα μου.

Ο πατέρας μου είχε την δυνατότητα να μπορεί να επικοινωνήσει με κάποιον νοητικά.

-Εβελιν , Αννι από δω οι Ντβορακ , είπε με ένα χαμόγελο

-Χαίρομαι που σας γνωρίζω , είπαμε με μια φωνή και οι δυο μας.

Μια ωρα μετα

Αφού είχε περάσει κάμποση ώρα και είχανε γίνει οι απαραίτητες συστάσεις μεταξύ μας , έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτες ερωτήσεις για το όραμα.

-Αννι θέλω να μου πεις αναλυτικά τι είδες , εντάξει παιδί μου είπε ο πατέρας μου .

Πηρέ μια μεγάλη ανάσα και άρχισε να εξιστορεί η ίδια τι είχε δει εκείνη την μέρα. Όταν τέλειωσε έπεσε νεκρική σιγή.

-Από την στιγμή που είσαι μέσα στο όραμα Εβελιν πολύ φοβάμαι πως πρέπει να αυξήσουμε την προστασία σου παιδί μου.

-Όχι πατερά έχω την κατάλληλη πολεμική εκπαίδευση για να είμαι ικανή να προστατεύσω και μονή μου τον εαυτό μου .

-Την προηγουμένη φορά που υπήρξε όραμα και μέσα σε αυτό υπήρξε τότε ο αδερφός σου μετα από λίγο βρήκε τραγικό θάνατο.. Δε θέλω να έχεις την ίδια μοίρα και εσύ!

-Νομίζω πως ο πατέρας σου έχει δίκιο.. Συμφώνησε ο Ντιμιτρι Ντβαροκ , ο αρχηγός την δεύτερης οικογένειας.

-Δεν νομίζω πως σε ρώτησα έτσι και αλλιώς Εβελιν , το θέμα τελείωσε εδώ , μπορείς να αποχωρήσεις . Είπε χωρίς να μου δώσει την ευκαιρία να του απαντήσω.

Έσκυψα το κεφάλι ως ένδειξη ευγένειας και κατευθύνθηκα προς την πόρτα με την Αννι. Καθώς όμως έκλεινα ην πόρτα άκουσα τον Ντιμιτρη να λέει με βαρεία φωνή.

-Πρέπει να σταματήσεις να λες ψέματα για τον θάνατο του αδερφού της Μάρκους, έχει το δικαίωμα να μάθει...

Άλλο ένα κεφάλαιο τελείωσε , αν και δεν είχε πολύ ενδιαφέρον ,ελπίζω να σας άρεσε. ❤️