Beatrice, hayatının son dönemlerini yalnız ve karanlığın hakim olduğu bölgede geçirmiş genç bir kızdır. Tanımadığı, yabancı olduğu bir grup insan onu bu karanlığın hakimiyetinden kurtarır ve ona dünya üzerinde var olan en büyük gücü, gizli madde met...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gecenin tüm karanlığıyla masmavi okyanusu kapladığını düşünün. Maviyi siyahıyla işgal eden gece...Tamamen karanlık ve bütünüyle sessiz... İşte ben o okyanustum, uçsuz bucaksız. Sonsuzluğa uzanan, her adımımın beni daha büyük bir okyanusa çevirdiği sonsuzluk. Ve içimde hissettiğim şeyse okyanusta parlayan yakamozdu. Derin, çok derinlerimde hissediyordum onu. Küçük bir ışık hüzmesi. Küçüktü fakat onu hissedebiliyordum, onu istediğim şekile sokup kullanabiliyordum. O an bunu hissettim ve yapabileceklerimin fazlasıyla farkına vardım.
Aldığım gücü benliğimle kavradım, ona sahiptim ve hiç olmadığım kadar güçlü hissediyordum.
Yutkundum ve Elijah'a baktım. Buz mavisi soğuk gözlerinde gururlu ve memnun bir ifade vardı. Fazlasıyla rahatlamış görünüyordu. İnce dudakları çok hafif biçimde kıvrılmış, odaya ışık saçan ampule bakıyordu.
"Mükemmell, tam da beklediğim gibi, sevgili Beatrice." dedi sakin ve canlı ses tonuyla.
Bana doğru yaklaştı ve yaşının etkisiyle buruşmuş uzun parmaklarını ampule doğru uzatıp onu ellerimin arasından sıyırıp aldı. Sorgulayan gözlerle ona baktım. Yapmıştım, Ryan'ın gücünü almıştım ve onu kullanabilmeyi başarmıştım.
Gözlerimi bir an için Ryan'a diktiğimde huzursuzluğu yüzünün her bir ayrıntısından okunuyordu. Dudakları gerilmiş, gözlerini benden kaçırıyordu. Hafifçe öksürdü, benden rahatsız olmuştu, gücünü çalmamdan. Kim olmazdı ki?
Elini bana doğru uzattı.
"Güzel, harikasın Beatrice. Şimdi rica etsem gücümü geri alabilir miyim?" diyerek sitem etti.
Ona gücünü tabii ki geri vericektim. Ağzımı açtım ve ona tam cevap vericekken Elijah'ın güçlü ve iktidar sahibi sesi yükseldi.
"Bu kadar acele etme Ryan, gücünü kullanmayı bilmiyorsun bile." dedi Ryan'a bakmadan.
Zavallı Ryan, Elijah'ın aşağılamalarına alışmıştı artık, artık o kadar da üzmüyordu onu bu durum.
Elijah eliyle Ryan'ı işaret etti ve "Pekala, bakalım aldığın gücü geri verebiliyor musun?" dedi bana bakarak.
Ryan'ın kaşları çatıldı ve gözleri büyüdü. "Ne yani? Onun gücümü geri verip veremeyeceğini bilmiyorsun ve yine de buna izin verdin!"
Elijah sakindi, Ryan'a cevap vermedi, onu önemsemiyordu. Onu buraya geldiğim kısa süre içinde tanıma fırsatım olmuştu. Elijah bencildi, insanların duygularını çok önemsemezdi. Ya da ne hissettiklerini... Yalnızca işine yararsan onun için değerlisindir. Her şey bu kadar basitti. İnsanları buna göre kategorize ederdi o. Ama yine de onu sevmiştim. İnsana akılalmaz derecede bir güven veriyordu.
Ryan bana doğru birkaç adım attı ve yatağın kenarına oturdu. Elini tutmam için uzattığında gözlerimi kırpıştırdım ve büyük parmaklarına temas ettim. Yutkundum ve "Tamam, şimdi ne yapmam gerekiyor?" diye sordum Elijah'a bakmadan. Gözlerimi Ryan'dan ayırmıyordum. Yüzünü buruşturdu, fazlasıyla endişeli bir ruh hali sarmıştı benliğini.
