Çok geç olabilir
Geç olabilir
°•~•° °•~•° °•~•°
"Ne?!!" Hayır bu ses benden çıkmadı konuşucak dermanım yoktu sadece boş boş etrafıma bakıyordum bu ses yanımda ki çocuktan çıkmıştı.
O esnada kapı açıldı "annem ne oldu sana"diye koşarak yanıma geldi arkasından da ablam. Hayır konuşmuyordum sadece onları izliyordum hiçbir tepki vermiyordum.
En sonunda "B-baba..." Diye bildim oldukça kısık olan sesimle gelmemişti onun umrun da bile değildim ben onun için hiçten ibarettim.
Onun benden nefret etme sebebi ise annemin bana hamile iken benim yüzünden ölümden kılpayı kurtulmasıydı...
Annem ablama baktı ve "işi vardı o yüzden" dedi mahçup bir sesle hayır yalandı. Ama tepki vermedim.
×××××××
Ben farkına varamadan hastaneye gelmiştik beni 40 lı yaşlarda tatlı bir kadın kontrol etti benden istediklerini yaptıktan sonra ara sıra kaşlarını çatıyordu.
Emin olmak için tahlil istedi sonuçlar 1 saat sonra çıkıcaktı ve beklemeye başladık.
×××××××
Buket'in gözünden ( Buse'nin ablası)
Doktor ilk önce bizimle konuşmak istemişti tedirgin gözlerle doktora bakıyorduk o ise kenetlediği ellerine bakıyordu.
"Süreyya Hanım (Buse'nin annesi) kızınız ağır bir hastalığa yakalandı. Ona sorduğum sorulara göre yorgun olması,sesinin fazla çıkmaması ve morluklar bunlar bir hastalığa şüphelenmemi sağlıyordu."
Derin bir nefes aldıktan sonra devam etti
"Tahlil sonucuyla bu kesinleşti Süreyya Hanım kızınız... Kanser"
Sonra annemin bağırışları ve benim hıçkırıklarım ...
∆∆∆∆∆
Hiç kimse(kolay kolay) bu sebepten kızından nefret etmez bu sadece Buse'nin bildiği kadarı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut (-Askıda-)
ЧиклитBen yorgunum ne kadar uyusam da geçmeyen bir yorgunluğun içindeyim saçımı toplayamıyacak kadar yorgunum,kendimi koruyamıyacak kadar yorgunum. Sesim kısık mutlu olduğumu söyleyemeyecek kadar,dertlerimi anlatamayacak kadar sesim kısık, kendimi ifade e...
