Üstümü değiştirmeden önce perdeyi kapatmak için camın oraya gittim ve onu gördüm...
°•~•° °•~•° °•~•°
Siyahlar içinde ki onu...
Çalılıkların arkasından bana bakıp gülümsüyordu ama gözleri kırmızıydı ağlamış mıydı o ?
Hayır hayır sadece yanıltmaca gözlerimi kapatıp tekrar açtım oradaydı el sallıyordu sonra gecenin karanlığında kayboldu...
Perdeyi kapatıp yatağıma uzandım çok yorgundum uykuya ihtiyacım vardı...
×××××××
Sabah yine halsizlikle uyandım. Sırtımda bir ağrı vardı ama orayı göremiyordum ablamı çağırdım.
"Efendim birtanem?"
"Abla sırtıma bakar mısın?"
"Niye ? Ne oldu ki?"
"Sırtımda bir ağrı var orayı göremiyorum bir bakar mısın ne var orada"
"Hı hı dön bakalım arkanı" arkanı dönüp sırtımı açıp saçlarımı elime aldım.Ablam eliyle acıyan yere dokundu
"Ahhh" dedim istemsizce ve bir hıçkırık, arkamı döndüm kendini sıkıyor gibiydi ona dönünce hemen arkasını döndü. Ve odadan çıktı.
Çok telaşlanmıştım elime telefonu alıp sırtımı çektim.
Fotoğraftaki şey ile bakışlarını tavana diktim "hayır ağlamak yok" diye mırıldandım.
Telefonda benim sırtımda ki morluklar vardı...
Ve bu benim ölüme daha çok yaklaştığımın habercisiydi...
∆∆∆∆∆
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut (-Askıda-)
ChickLitBen yorgunum ne kadar uyusam da geçmeyen bir yorgunluğun içindeyim saçımı toplayamıyacak kadar yorgunum,kendimi koruyamıyacak kadar yorgunum. Sesim kısık mutlu olduğumu söyleyemeyecek kadar,dertlerimi anlatamayacak kadar sesim kısık, kendimi ifade e...
