Annem ile ablamın ısrarlarına karşı okula gittim evet halsizdim ama herkesle daha çok vakit geçirmek istiyordum.
12/C yazan sınıfa girdim ben sınıfa girince kimisi "günaydın" diyor kimisi ise bana acıyan gözlerle bakıyordu. Ve tahmin ettiğim gibi "geçmiş olsun" konuşmaları, herkese teşekkür ettikten sonra sırama oturdum.
Önümdeki Duru arkasını döndü "Geçicek... Ben buna inanıyorum"
" ama ben inanmıyorum."
Duru tam ağzını açmıştı ki içeriye Hoca girmişti ve ağzını geri kapatmak zorunda kaldı.
İrem bugün yoktu dersin ilerleyen dakikaların da derse telaşlı gözlerle bakan Müdürümüz girdi
Sınıfa sanki birini arıyormuş gibi bakıyordu.
"Öhöm kime bakmıştınız Hocam?" Begüm Hocanın en sinir olduğu şey dersinin bölünmesiydi.
"Ben Buse Aydın'ı arıyordum"
"Buyrun Hocam" yavaşça ayağa kalktım korkuyordum.
"Hastaneye gitmen gerekiyor"
"N-ne ol-oldu?!" Dedim halsizce lütfen lütfen kötü bir şey olmasın.
"Annen..." Bana bunu demesi yetmişti anlamıştım.
Uğultular çok yakındalar bu sefer
'aaa acaba ne olmuş'
'yazık bu kıza'
Sesler susmuyorlar yürümeye çalışıyorum ama haraket edemiyorum. Bacaklarım buz kesilmişti...
Bir şeyler söylemek istiyordum ama söyleyecek kelime bulamıyordum.
Bu... Bu his çok zor anlatılmaz yaşanır derler ya o cinsten.
Sevdiğin kişiye Annene... Zarar gelicek korkusu o korku çok çekilmez bir duygu...
∆∆∆∆∆
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut (-Askıda-)
ChickLitBen yorgunum ne kadar uyusam da geçmeyen bir yorgunluğun içindeyim saçımı toplayamıyacak kadar yorgunum,kendimi koruyamıyacak kadar yorgunum. Sesim kısık mutlu olduğumu söyleyemeyecek kadar,dertlerimi anlatamayacak kadar sesim kısık, kendimi ifade e...
