Odadan annem ile ablam çıkmıştı annem zoraki bir gülümseme takmıştı yüzüne ama yüzünden teker teker gözyaşları dökülüyordu ablam da ondan farksız değildi..
'ne oldu?' dercesine baktım annem bir anda bana sarıldı annem hıçkırarak ağlıyordu ablam da uzaktan bizi izliyordu.
Annem yüzümü ellerinin arasına alıp baş parmakları ile gözyaşlarımı sildi ne ara ağlamaya başlamıştım?
"Hallediceğiz kurtalacaksın" dedi ümitle
"Hastalığım ne!?" Diye bağırdım sesim nasıl çıktı ben de bilmiyordum sinirlenmeye başlamıştım.
Burnunu çekti ve bana geçicek der gibi baktı sonra annem ablama baktı bu ben söylemeyeceğim anlamına geliyordu.
Durum bu kadar kötümüydü?
Ablam yanıma gelip ayaklarına bakmaya başladı.
"Ablam... Sen... Kansersin" sonunu duymakta zorlanmıştım o kadar kısık sesle söylemişti ki...
Demek ölebilirdim... Tehlikeliydi tedavi olmazsam ha? Hafif bir tebessüm oldu "şaka?" Dedim sorarcasına 'evet' demesine o kadar muhtaçtım ki...
Ama hayır olmadı,olumsuz anlamda kafa salladı.
××××××××
Ne ara eve geldik farkında bile değildim. Babam eve geldi içmişti kokusundan anlayabiliyordum.
"Aynı ona benziyorsun" dedi bana bakarak ne demek istediğini anlamamıştım.
"Saçların ,bakışların, konuşman bile aynı o..." ağlıyormuydu o??
"Ölme tamam mı? Elimde bir tek sen kaldın sen de gitme" bana sarılıp ağlamaya başladı kolumu kaldırdım tam ona sarılıcakken geri kolumu indirdim.
"T-tamam sen iyi değilsin" dedim
Bir hışımla dışarı çıktım yağmur yağıyordu ve ben yağmuru seviyordum. Çünkü gözyaşlarım yağmurda belli olmazdı...
Babam benden nefret eden adam benim için endişelenmişti. Benim için korktu diye sevineyim mi, ben öleceğim diye korkmasına üzüleyim mi anlamadım.
Koşmaya başladım nereye gideceğimi bilmeden...
Kendimi parkta buldum ellerimi dizlerime koyup soluklandım çok yorulmuştum ama hayatımın son ayları belkide son günleri olduğu için yorgunluğumu unutmaya çalışıyordum ama o beni unutmuyordu.
Onun için banka oturdum soluklanırken yanımda bir hareketlenme oldu hemen oraya döndüm revirdeki çocuktu.
Bana bakarak tatlı bir gülümseme ile sordu
"Pamuk şeker?"∆∆∆∆∆
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umut (-Askıda-)
Chick-LitBen yorgunum ne kadar uyusam da geçmeyen bir yorgunluğun içindeyim saçımı toplayamıyacak kadar yorgunum,kendimi koruyamıyacak kadar yorgunum. Sesim kısık mutlu olduğumu söyleyemeyecek kadar,dertlerimi anlatamayacak kadar sesim kısık, kendimi ifade e...