Warrior Cats Beauty's Reis

Hoofdstuk 20

Vermoeid en radeloos sjokte Schemerval het leidershol uit. Haar clangenoten keken hoopvol op maar versomberden hun blikken toen ik "nee" schudde met mijn kop. Twee dagen geleden had Loofpoot me terug geroepen. Ze zei dat Heidemaan naar me vroeg. Schemerval verdiepte zich in wat er toen gebeurd was:

'Heidemaan!' Schemerval gleed tot stilstand en stond net op tijd helemaal stil voor ze tegen de Donderclanmedicijnkat op botste. 'Ja?' Vroeg de poes. Dat was al het eerste geweest waardoor Schemerval wist dat Loofpoot gelogen had. 'Loofpoot zei dat je naar me vroeg.' Miauwde ze nu iets voorzichtiger. 'Nee? Ik kom net terug van het kruidenveldje. Ik heb Loofpoot vanmiddag nog helemaal niet gezien.' Heidemaan had geknipperd met haar ogen. 'Maar waarom wou ze het dan weten?' Had Schemerval zich hardop afgevraagt.

Die nacht was het allemaal op zijn plek gevallen toen Schemerval in het Duistere Woud wakker werd. 'Op staan. We moeten meteen gaan.' Gromde Havikster. 'Kunnen we niet even praten?' Siste Schemerval in zijn oor en glimlachte vervolgens toen Havikval voor bij liep en hen fronzend aan keek, zijn schouders op haalde en door liep. 'Waar over? Blindster wil zo met me trainen.' Bromde de knappe Schaduwclanleider. 'Is hier een kat die op Loofpoot lijkt denk je? Of Loofpoot zélf?' Mauwde Schemerval.
'Loofpoot?' Herhaalde Havikster met een frons. Schemerval zuchtte. 'Cypers bruine poes met witte borst en poten. Ze heeft groene ogen.' Omschreef ze haar. 'Niet dat ik weet -- Wist je trouwens al dat Brompoot zijn krijgersnaam gekregen heeft? Hij heet nu Bromneus.' Wisselde Havikster van onderwerp. 'Dat is geweldig nieuws.' Snorde Schemerval.

'Hier is hij nog steeds een poot. En nu doorlopen kletskatten. We willen trainen.' Schold een stem dreigend achter hen. 'Blindster we-' begon ik -Schemerval dus-. 'Duiken!' Snauwde de kater en klauwen schoten op mijn schouder af. Net te laat wenkte ik weg en ik voelde het bloed uit mijn schouder spatte, ik beet op mijn tong. Havikster uitte een woeste schreeuw en viel Blindster aan. Schemerval voelde helse pijn door haar lichaam heen schieten en wenstte dat ze wakker kon worden, om door Heidemaan behandeld te worden.
Ze zag hoe Blindster Havikster tegen grond aan duwde en zijn poot op hief. 'Havikster!' Krijstte Schemerval.
Blindster keek haar triomfantelijk aan.

'Blindster Stop!' Een gevlekte poes wierp zich op de leider en trok hem met een woest zwiepende staart van Havikster af. Die krabbelde spugend overeind. 'Wat ben je aan het doen?!' Raasde de redder van Havikster. 'Deze twee hadden een lesje nodig.' Gromde Blindster.

'Een lesje in wat? Je bent een groot stuk vossenstront weet je dat? Onze beste krijgers uitschakelen VLAK voor de strijd begint!'

'Sorry, Spikkeldoorn.' Grauwde Blindster met woest fonkelende ogen voor hij zich terug trok in de struiken. 'Strijd?' Herhaalde Schemerval achterdochtig.
'Kom.' Bromde Spikkeldoorn. Schemerval volgde haar mentor, de pijn in haar schouder negerend. 'Dit loopt zo snel uit de hand.' Fluisterde Havikster in haar linkeroor. Schemerval murmelde instemmend. Ze moesten meer krijgers uitschakelen. 'Met wie beginnen we?' Fluisterde Schemerval terug. 'Blindster.' Havikster spuugde de naam uit.
'Blindster is inderdaad een lastpost.' Gromde Spikkeldoorn. Ik en Havikster verstijfden.

Toen was er die afgrijselijke gil, een gil die Schemeral nooit meer in haar leven zou gaan vergeten.
'Bedankt voor de informatie, nu ben je nutteloos meer.' Hoorde ik Havikval grommen. Adraline kwam in golven in me op toen ik op een open plek Loofpoot's lijk zag liggen. 'Moordenaar!' Schreeuwde ze terwijl ze zich razend op Havikval wierp. Achter haar klonken meerdere geschokte kreten. 'Pak hem Schemerval!' Hoorde ze Lelievleugel schreeuwen. Havikval beet in haar zij terwijl Schemerval haar tanden genadeloos in zijn nek boorde. 'Schemerval doe het niet!' Gromde Scherpster achter haar. Havikval krijstte het uit van de pijn en zijn gestalte werd vager. Klauwen schraapten over mijn vacht heen toen Scherpster me bruut van zijn zoon af trok. 'Nee.' Fluisterde hij. Spikkeldoorn liet een gefrustreerde grom horen. 'Waarom deed je dat Schemerval?' Siste ze. Omdat wij jullie een voor een uitschakelen. Dacht Schemerval bitter. 'Omdat hij Loofpoot vermoord heeft.' Verdriet trok even over de woede van Schemerval heen.

'Havikval!' Scherpster grauwde nu. Ik keek om en zag hoe Havikval op lostte, met een brandende blik op mij siste hij met zijn laatste adem: 'Verrader eerst Ne-'
Ineens gaf Bromneus hem een laatste klap. En toen..

Hij was dood..

Deze keer was hij echt dood..

Schemerval liep naar Loofpoot toe en drukte haar neus in haar vacht. 'Ik heb de Sterrenclan verraden toch?' Fluisterde die hees. 'Het spijt me zo..'
'Je hebt ze niet verraden, je hebt je hier dapper verzet. Rust zacht, mijn lieve Loofpoot,' murmelde Schemerval. De leerling beefde. 'Maar ik wil nog niet dood!' Snikte ze. 'Ik moet nog krijger worden, mijn clan redden..' Schemerval voelde erge medelijden terwijl het poesje bleef weigeren om haar ogen te sluiten en toe te geven dat ze met de Sterrenclan zou gaan wandelen. 'Loofpoot, ik zal het de clan vertellen. Je kunt gaan, in vrede. Roosdauw zal glimlachend aan je terug denken.' Snorde Schemerval zachtjes. 'Ik m-moet nog één ding z-zeggen..' bracht de cyperse stervende leerling uit. Iedereen keek nu naar haar. 'V-versla het D-Duistere w-woud..'
Daarna viel haar kop op de grond en sloten haar ogen. 'Dat zal ik doen.' Fluisterde Schemerval extreem zachtjes

Woedend gesis klonk om hen heen terwijl Loofpoot de woorden uit sprak. Bromneus hief zijn kop op. 'Ik ben weg hier.' Mauwde hij.

Schemerval keek nog een keer om naar de vermoorde leerling, het gras om haar heen was donker rood.

'Rust zacht Loofpoot,'