Warrior Cats Beauty's Reis

Hoofdstuk 21

'Zonnester?' Schemerval stak haar kop het hol van haar leider in. De geur van ziekte dreef haar neus in. 'Zonnester?' Vroeg Schemerval nu scherper.

Toen besefte ze het zich. 'Zonnester..' murmelde ze. De stank negerend liep ze het hol verder in. Door de opkomende zon zag ze niet heel veel maar toch liep ze door. Ineens struikelde ze bijna over een half verscholen lichaam. 'Nee..' Fluisterde ze. Schemerval zette haar tanden in Zonnester's nekvel en trok hem het hol uit. Toen zag ze zijn doodsoorzaak pas, tanden, klauwen..

'Het Duistere Woud!' Gromde Schemerval.

De geur van Roosdauw dreef haar kant op. 'Schemerval heb jij Loof- o nee!' Ze hield op en keek naar haar leiders lijk. Daarna gooide ze haar kop in de lucht. 'Zonnester is dood!' Jammerde ze. Schemerval's clangenoten schoten hun holen uit. 'Wat?'
'Nee!'
'Moge de Sterrenclan met hem zijn.'
'Dit heeft de Schaduwclan gedaan!'
'Nee muizenbrein, Havikster heeft vrede belooft.'
'Maar wie dan?' Siste nog een kat.

'Schemerval was in zijn hol!' Riep Dondergrauw uit het niets uit. 'Zij heeft hem vermoord!'

Kreten van protest galmden naar zijn woorden. 'Dondergrauw..' begon Schemerval. 'Stop!' Nachtstap stapte naar zijn lijk toe. 'Als er een gevecht zou zijn geweest in zijn hol heeft hij vacht van de dader tussen zijn klauwen.' Haar ogen glinsterden terwijl ze naar Schemerval blikte om toestemming. 'Ga maar kijken, Nachtstap.' Murmelde die. De hele clan hield zijn adem in terwijl de zwarte poes zorgvuldig tussen de klauwe van de dode Donderclanleider keek. Schemerval keek even rond en zag hoe Dondergrauw weg keek. *Zou hij zo iets doen? Vast niet, hij is een van mijn trouwste krijgers.* bedacht Schemerval zich. Een "mrauw" klonk en Nachtstap hield een donkerbruin plukje vast. 'Die is van de moordenaar.' Piepte Lindepoot.
'Inderdaad.' Mauwde Schaduwpoel. 'Nee, die is van een donderclankat.' Bromde Linspels. Iedereen draaide zich om naar Dondergrauw, hij miste een pluk vacht op zijn schouder.
'Verrader!'
'Schoft!'
'Stuk Vossenstront!'
'Dood hem!'
'Maak hem blind!'
'Jaag hem weg!'
'Verrader!'
De hele clan krijstte door elkaar heen. Schemerval sloot even haar ogen. 'Ga weg.' Murmelde ze. Haar clangenoten vielen stil. Schemerval opende haar ogen. 'En wie heeft jou leider gemaakt?' Sneerde Dondergrauw. 'Je bent verbannen,' ze negeerde de ex-donderclankrijger. 'Als ze je hierna nog tegen komen, waar dan ook, hebben ze het recht je te doden.' Miauwde ze luider. 'Ik zal je is laten zien weer hier dood gaat, Schemerster.' Spoog Dondergrauw. Schemerval zette zich schrap maar Dondergrauw stapte enkel rustig van zijn plek af, en liet in 2 dagen tijd nog een lijk zien. 'Misja!' Fluisterde Schemerval. 'Wat heb je gedaan?!' Jammerde Droomwolk. De kater grijnsde. 'Dit raakt je heh.' Snorde hij. 'Genoeg!' Brulde Straatklauw (jup, he's back.) De rode kater sloeg met ontblootte klauwen naar Dondergrauw. Die kneep net op tijd zijn rechteroog dicht.

'Goed ik zal gaan.' Grauwde hij langzaam terwijl het bloed op de grond druppelde. 'Maar ik kom terug!'

~Later~
'We zullen allemaal rouwen om onze doden. Loofpoot, Zonnester en Misja.' Schemerval rilde even. 'Maar de Donderclan is sterk. En we zullen sterk blijven, we zijn er voor elkaar en niemand kan de Donderclan vernietigen. Ik zal zo naar de Maansteen gaan met Heidemaan en Droomwolk.' Ze had Droomwolk uitgekozen omdat ze de Maansteen samen met Droomwolk voor het eerst wou zien. 'Maar eerst, moet ik mijn commandant benoemen.' Hier had ze lang overna gedacht, maar ze wist dat dit de juiste keuze was. Ze hief haar kop op naar de lucht. 'Ik spreek deze woorden voor de Sterrenclan.' Vervolgde ze, haar vacht tintelde van opwinding en trots. 'Opdat de geesten van onze voorouders het kunnen horen en mijn keuze goedkeuren.' Met glanzende ogen keek ze neer op haar clan. Ze kon de opwinding van haar clangenoten bijna proeven en hun ogen schitterden nieuwsgierig. Ze haalde diep adem. 'Nachtstap word de nieuwe commandant.' Verklaarde ze.
Er lag brede schok op de poes haar gezicht. 'Ik, jou commandant?' Piepte ze. Schemerval glimlachte vriendelijk. Maanpoot duwde zich snorrend tegen haar mentor aan. 'Je kan het.' Miauwde zij. Langzaam stond Nachtstap op en schudde haar pels één keer. 'Mijn dierbare clangenoten,' sprak ze. 'Ik had deze eer nooit verwacht. Ik beloof jullie dat ik mijn laatste adem voor jullie zal geven om de Donderclan goed te dienen en te beschermen.'

Toen ze uitgesproken was, zwol het geluid van Schemerval's clangenoten geleidelijk aan, een mengsel van geroep, gesnor en toejuichingen.

'Nachtstap! Nachtstap! Nachtstap!'

Schemerval keek tevreden op haar commandant neer terwijl een warm briesje opstak en Zonnestralen zich rondom Nachtstap schijnden. De poes keek de lucht in. 'Dankje, Zonnester.' Snorde Schemerval zachtjes. De Zonnestralen bleven nog even op de poes schijnen en verdwenen daarna weer. 'Nachtstap!' Riep de clan nog een keer juichend. Genietend sloot Schemerval haar ogen. Op dit moment leek alles een moment van vrede, Dondergrauw was weg en de Dreiging van het Duistere Woud was even naar de achtergrond gedrukt.

Niets, nee echt helemaal niets, kon dit moment verbreken.