Warrior Cats Beauty's Reis

Hoofdstuk 24

'Muizenbrein, De anderen zijn de andere verraders een waarschuwing aan het geven. Eindelijk hebben we jullie door.'
——
'Je, jullie, weten het?' Mompelde Schemerster en woelde in haar nest.
———
'Je zal me niet geloven door wie!"
————

Het bloed spatte tegen Schemersters gezicht aan. Om haar heen vochten haar krijgers dapper tegen de vele krijgers van het Duistere Woud. Een onbekende kat lachte Schemerster hatelijk en gemeen in haar gezicht uit. De poes kon zich niet bewegen terwijl ze toe keek hoe haar clangenoten stuk voor stuk aan stukken gescheurd werden door Scherpster en zijn volgelingen. "S-Straatklauw! Nee! Laat hem met rust!" Gilde Schemerster, ze vocht om in beweging te komen maar ze stond versteend op haar plek. Nog een afschuwelijk gegorgel doorkliefde de nacht, gevolgd door nog meer doodskreten. "N-nee! Nachtstap! Droomwolk! O mijn lieve clangenoten! Waarom kan ik jullie niet beschermen?!" Jammerde Schemerster. Opnieuw lachte een gezicht haar uit, ze kon niet zien wie het was. Maar één ding wist ze zeker. De verrader..die alle clans verraden heeft bij het Duistere Woud.

Haar vacht warm van het zweet schoot Schemerster hijgend overeind. Sterrenclan zij dank! Het was maar een droom! Ze strekte haar poten en sloop haar hol uit. Er hingen nog zwakke geuren van Dennenster en Zonnester. Maakt dat de Donderclan zwak? Vroeg ze zichzelf af. Drie leiders vlak achter elkaar aan gestorven? Dennenster was niet lang leider, hoog uit zeven manen na de dood van Moerhaasster. En omdat hij besloot met zijn overige levens naar het poesipoesleven te vluchten had Zonnester er drie minder gehad, met vijf levens was hij een van de zwakste, maar toch moedigste, leiders van het woud geweest. Schemerster gromde even. Welke leider geeft zijn clan nou op voor het leven van een huiskat?! Ik had al zijn levens er uit moeten rukken toen ik de kans had.

De grijs witte poes keek op van nagels die Op zand aan het krassen waren. Toen ze voor zich uit tuurde kon ze Heidemaans silhouet onderscheiden voor het medicijnhol. Nieuwsgierig trippelde ze op de medicijnkat af en zag dat ze mompelend iets in het zand aan het tekenen was. Zwijgend ging ze naast de gevlekte poes zitten. Stilletjes zaten de twee poezen voor een tijdje naast elkaar.

"Ik vrees de levens van onze clangenoten." Miauwde Schemerster toen zachtjes. De medicijnkat keek even op van haar tekening en haar bruine ogen glansden in het maanlicht. "Ik weet het." Fluisterde ze schor. "Ik ben ook bang. De clans hebben nog nooit zo'n dreiging gehad. En we zijn verzwakt.. alle clans zijn dat. We hebben pas drie nieuwe leiders en commandanten. In Sterrenclansnaam! Zelfs een paar nieuwe medicijnkatten! Het Duistere Woud zag dit moment voor het grijpen en wij hadden niks in de gaten." Siste ze boos voor ze verder tekende. "Waarom ben je nog zo laat wakker?" Heidemaan kantelde haar hoofd naar Schemerster toe.

"Nachtmerrie." Schemerster rilde even en ze voelde de wind door haar vacht heen waaien. "Ik kan niet stoppen met denken aan de woorden van Blindster. 'Je zal me niet geloven door wie!'" Imiteerde ze de kater. Heidemaans ogen hadden een begrijpende glans. "Je bent bang dat het iemand is die heel veel betekend in jou leven, of niet soms?" Miauwde ze.

De medicijnkat stopte even met haar tekening. "Schemerster, als iemand ons hier door heen kan sleuren ben jij het wel. Zeven manen geleden was je nog een poesipoes! En moet je jezelf nou eens zien! Leider van de Donderclan! Je onderschat jezelf, Beauty." Heidemaan porde haar goedaardig. "Ik weet zeker dat jij en de andere leiders wel een plan verzinnen."

Schemerster voelde zich wat zelfverzekerder door de woorden van de poes. "Als jij het zegt." Miauwde ze. "Wat ben je eigenlijk aan het tekenen?" Ze boog zich voorover en zag de scherpe ogen van een roofvogel.

"Ik had een droom waarin ik scherpe Haviksogen op de clans neer zag kijken, in het hart van de strijd." Legde Heidemaan uit.

"Hart van de Strijd?" Herhaalde Schemerster verward. "Wat zag je dan? Waar was iedereen?" Drong ze aan.

Heidemaan stak haar staart op als teken dat ze stil moest zijn. "Ik kan niet voor jou de toekomst vertellen. Ik heb dingen gezien, ik weet de opstelling van de strijd dat is alles." Mauwde ze. "Wat ik je wel kan zeggen, ik zag jou. En nog een paar katten. Maar er ontbrak een kat, ik kon niet uitmaken wie. Maar toen kreeg ik dit visioen." Ze knikte vol verachting naar de ogen van de vogel in het zand.

"Haviksogen, ze waren de oorzaak van de ontdekking van het Duistere woud." Gromde ze en blikte veel betekenend naar Schemerster. Die geeuwde even slaperig voor ze goed naar de tekening keek. Toen haar beeld iets scherper werd herkende ze de ogen. Schemerster sprong wel een meter de lucht in toen ze de betekenis van Heidemaans droom zag. "N-nee.." ze voelde zich vreselijk misselijk worden. Dit kan niet! "En je weet zeker dat dit van de Sterrenclan afkomstig is?" Miauwde ze met een bonkend hart naar Heidemaan.

De Donderclanmedicijnkat knikte. "Heb niet te veel hoop Schemerster. Dit gaat je moeilijkste keuze ooit worden, om deze kat uit je leven te zetten. Nu kun je je loyaliteit beslissen." Miauwde ze wijs.

Schemerster huiverde. Het ging nooit om 'Haviks' ogen! Maar om de boodschap die er achter zat! Ze wist het nu zeker, het was een van de katten die het meeste invloed op haar leven gehad had. En de opkomende pijn in haar maag werd steeds erger en erger tot ze ineen zakte op de grond. "Ik.." hijgde ze. Toen schoot ze woedend overeind.

"VUILE VERRADER!" Schreeuwde ze zo hard als ze kon. "ik hoop dat je me kan horen! Want ik kom je halen en dan zou je wensen dat je me nooit zo verraden had!"