Ang Prinsipe Kong Bulol [COMPLETED]

Chapter 16

LUHAN'S POV

 Dali-dali akong lumabas, kasunod ang mga agulang ko, si Yoona at mga magulang niya at nakita si Sehun na nakatayo sa labas ng gate namin. Sa likod niya ay may naka-park na sasakyan. Lumabas ang driver at nakita ko si...Chen? Diba siya yung driver ni Xiumin hyung? Anong ginagawa niya kasama si Sehun?

"Luhan hyung!" narinig kong sigaw ni Sehun.

"Luhan, sino siya?"

"Umm, classmate ko siya mommy. Kakausapin ko lang muna siya, okay? Babalik ako."

Tumango naman sila at bumalik sa loob, maliban kay Yoona. Nakatingin parin siya sakin. Hindi ko alam kong anong nararamdaman niya ngayon kasi she had a dull look on her face.

"Yoona..."

"Don't worry about me. Go ahead. Kausapin mo lang siya. Geh, pasok na ako." Bago pa ako makasagot ay tumalikod na siya at pumasok sa loob.

I sighed at binuksan ang gate at hinila si Sehun sa tabi ng bahay kung saan hindi kami makita o marinig ng mga magulang ko. Mabuti nalang at umalis na yung driver. Ewan ko nga dun. Ang weird. Bigla nalang aalis ng walang paalam.Ni hindi nga siya nagsalita kanina, eh.  =__=

Binitawan ko na ang kamay ni Sehun.

"Luhan hyung" agad nalang niya akong dinamba ng yakap.

"Hyung, I mithed you." sabi niya.

Syet! Sehun, wag kang ganito please? Lalo mo lang akong pinahihrapan. T.T

Tinanggal ko ang mga kamay niya na nakapulupot sa leeg ko a hinarap siya.

"Sehunnie..." pagsisimula ko.

Kailangan ko nang tapusin to ngayon din! Para sa ikabubuti naming lahat. Kahit na masakit....

"Bakit, hyung?"

Huminga muna ako ng malalaim bago nagsalita uli.

"Sehunnie, let's end this." There! I said it!

Kumunot naman ang noo niya. "End what?"

Shiz! Hindi ba niya na-gets?! 

"End everything! This relationship! Hindi ko na kaya, Sehun. We have to end this, once and for all." I took a deep breath and said in a low voice. "Para sa ikabubuti mo 'to, Sehun. I'm sorry."

"L-luhan hyung..." Hahawakan niya sana kamay ko pero itinabing ko lang iyon.

Hindi ko na kaya. Mas lalo lang siyang masasaktan kung ipagpapatuloy namin ito.

I have to let him go because I love him.

"I-I'm sorry, Sehunnie. S-sige, a-alis na ako. G-goodbye." Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad pabalik sa bahay nanng naramdaman kong may yumakap sakin.

"Hyung, mahal na mahal kita. Wag mo akong iwan." Mas lalong humigpit ang yakap niya sakin at naramdaman kong basa na ang balikat ko.

No, Sehunnie. Wag kang umiyak. Nasasaktan ako.

Tahimik akong umiyak habang yakap-yakap pa rin ako ni Sehun.

Hindi. Hindi pwede 'to. I have to be strong. Naghihintay na sa loob sina mama at ang fiance ko.

Tinanggal ko ang kamay niya na nakayakap sa bewang ko at pinunasan ang luha ko.

"I'm sorry, Sehun. I have to go."