FARAH 1: UYANIŞ

3.BÖLÜM

Bölümler düzenlenmeye alınmıştır. Lütfen baştan okuyunuz. Görüşlerinizi yorum olarak paylaşırsanız sevinirim. İyi okumalar.

Dün Athena grubunun açık hava hariciye konseri vardı. Athena grubu benim en sevdiğim gruptu çünkü Gökhan Özoğuz yani benim en sevdiğim solistin grubuydu. Konser saat 21.00'de olduğundan annem ve babam bu konsere gitmemi istememişlerdi. Neyse ki babamın iş yemeği çıktı da annem ile birlikte oraya katılmak zorunda kaldılar. Beni ve Alya'yı ise ağabeyim Çağan'a bırakmışlardı. Benim ne yapıp edip o konsere gitmem gerekiyordu. Bu yüzden Suna'dan ağabeyimi aramasını ve benim evden çıkana kadar onu oyalamasını istedim. Böylelikle evden ayrılıp Yavuz'un beni almaya geldiği arabasına bindim.

Konser benim için harika geçmişti. Doyasıya eğlenmiştim. Dahası Athena grubuyla düetim bile olmuştu. Bu benim hayalimdi. Akşam eve döndüğümde yine geldiğim gibi bahçe duvarından atlayarak bahçeye daha sonra ise odamın camına kadar tırmandım. Aralık pencereyi daha da açarak eve girdim. Pencereyi kapatırken biri elini ağzıma bastırdı. Korkuyla sarsılırken ağabeyimin güven veren sesini duydum.

"Suna ile bana oyun oynamanıza oldukça kızgınım. Ya başınıza bir şey gelseydi. O zaman ben ne yapardım düşünebiliyor musun ha! Hâlâ çocuksusun hiç büyümeyeceksin değil mi? Annemlerin haberi yok. Söylemedim evden kaçtığını. Korkuyorum tamam mı? Başına bir şey gelmesinden deli gibi korkuyorum!"

Ağabeyimin bu sözleri beni tüm gece düşündürmüştü. Haklıydı ne diye bilirdim ki. Sanırım o konsere gitmem büyük bir hataydı.

                                  ☁

  Dün yaşananlar beni oldukça üzmüştü. Vicdanım hiç rahat değildi üstelik. Kalkıp lavaboya gittim. İşlerimi hallettikten sonra kıyafetlerimi giyinip saçlarımı üstten bir topuz yaptım. Daha önceden hazır olan çantamı da alıp aşağıya indim. Ailemin yanına ilerleyip bir sandalye çektim. Ağabeyimin ayaklandığını farkedince ona yetişmek için ağzıma birkaç bir şey sıkıştırarak sofradan kalktım. Ayakkabılarımı giyinip arabaya doğru ilerledim. Ön kapıyı açmaya çalıştım fakat ne yaparsam yapayım bir türlü açılmıyordu. Ağabeyim gaza körüklenerek uzaklaştı. Bense sadece arkasından bakmakla yetiniyordum. Çantamın omzumdan koluma düşen askısını tekrar omzuma yerleştirdim. O sıra yerdeki kağıdı farkederek elime aldım.

"Geceleri tek başına konsere gitmeyi başarıyorsan okula da tek başına gitmeyi başarabilirsin. Hadi kardeşim sen yaparsın!"

Of ağabey ya! Ben böyle olacağını bilsem yapar mıydım?

Sonbahar yağmuru başlamıştı. Sicim sicim sinen yağmur, beraberinde toprak kokusuna neden olmuştu. Bu kokuyu o kadar çok seviyordum ki bu yüzden ne zaman yağmur yağsa ben o zaman yürüyüşe çıkardım. Ama burada böyle kalamazdım. Yağmur yavaş yavaş çoğalıyordu. Bir an önce kendime bir taksi bulmaktan başka yolum yoktu. Hızla koşuyordum fakat yağmurdan sonra esen rüzgâr, ciğerlerimi üşütmeme neden oluyordu. Az önce önümden geçen motor neredeyse tüm suratımı çamura bulamıştı. Öfkeyle yerimde debelenmeye başladım.

"İnşallah yeniden dünyaya gelir ve o zaman da tartigrat olarak doğarsında tüm insanlık seni bilmeden yaşar. Bulduklarında ise deney olarak seni uzayın derinliklerine yollarlar! Su ayısı!"

"Bana mı dedin?"

Sinirle arkamı döndüm. Suratımdaki çamurları görüp hunharca gülmeye başladı.

"Ne o? Bakıyorum da durumum seni oldukça güldürüyor!"

"Ahahaaa-Hem de nasıl!"

"Yalnız ben öyle düşünmüyorum! Ya tekmeyi yersin ya da özrünü dilersin!"