Hep Seni Bekledim

12. Bölüm - Acı

Umarim begenirsiniz. 

--------------------------

Sabah yüzüme düşen güneş ışığı ile gözlerimi açtığım. Daha önce hiç güneş ışığı bu açıyla düşmezdi odama. Sanki beni uyandırmak için özel bir çağrıydı. Yada ben kafamda öyle kurguluyordum.

Yataktan kalkarak bonyoya gittim. Elimi yüzümü yıkadım. Dişlerimi de fırçaladiktan sonra banyodan çıktım.

Dolaptan çiçekli bir elbise aldım. Boynumdaki izleri sergilemek gibi bir niyetim yoktu.

Giyinmeden önce makyaj masasindan kapatıcıyı alıp boynuma sürdüm. Sonrada kiyafetimi giyindim. Aynada boynuma baktığımda görünmedigini anladım.

Iki bilegime de siyah bilekliklerimi taktım. Makyaj koltuğuna oturup saçlarımı taramaya başladım. Islemimi bitirdikten sonra odadan çıktım.

"Günaydın." Dedim kapının orda durmuş bana bakan Ceren'e.

"Günaydın güzelim. Şimdi daha iyi misin?"

"Evet. Çıkalım mı?"

"Tamam." Diyerek çantamı aldım ve evden ciktik. Yol boyunca kafam da bir tek şey vardı. Kağan.

Onu tekrar görmeye nasıl katlanacaktim? Onunla aynı sınıfta olmaya nasıl dayanacaktim? O ve onunla ilgili iğrenç soru işaretleri...

Araba okulun içine girince kapıyı açtım ve Ceren ile arabadan indik. Çantamı omzuna takip elim ile saçımı guzelttim. Erkekler yicekmis gibi bakiyorlardi. Burası özel bir kolej degilde sanki karanlık, ucuz bir lise gibiydi. Bu tipler ile zeka hiç bagdasmiyordu zihnimde.

Sınıfa girdigimizde Can sırasında oturmuş bir şeyler ile ugrasiyordu. Bizi görür görmez yanımıza geldi.

"Sen iyi midin?"

"Evet. Evet iyiyim." Diyerek saçımı kulagimin arkasina attım ve yerdeki fayanslari incelemeye başladım.

"Bu arada ders notlarını benden alabilirsin. Senin için bir kez daha gözden geçirdim." Diyerek gülümsemeye başladı. Yüzüne dikkatlice baktığımda bir şey fark ettim. Gerçekten de harika gülümsuyordu.

"Teşekkür ederim. Yani benim için yaptıkların gerçekten de çok..."

"Gerçekten de çok ne?" Diyerek tekrar harika gülümsemesini sergiledi. Bende buna gülerken Kağan ve Deniz kapıdan içeri girdi. Kağan bize çok kötü bakıyordu. Ondan korkuyordum bu yüzden Can'ın yanına biraz daha sokuldu.

"Harika şeylerdi." Diyerek yarım kalan cumlemi tamamladım.

"O zaman... belki birlikte bir şey yapabiliriz okul çıkışı."

Kağan'a baktığımda cene kasları sinirden kasilmisti. Bu durum beni ürkütüyordu hem de fazlasiyla.

Tekrar Can'a baktım "Elbette. Bu çıkışta yapabiliriz." Dedim. Ve kafamı aşağı yukarı sallayarak sacimim bir tutamini kulagimin arasına sıkıştirdim tekrar.

Telefonumun sesi ile konuşmamız bölündü.

"Pardon." Diyerek çantamın on cebinden telefonumu çıkardım. Msj gelmişti.

Kağan'dan...

"O çocukla hiç bir yere gitmiyorsun!" Evet tehditkar mesajları da kendisi gibi bir rahat bırakmiyordu beni. Dün olanlardan sonra...

Aklıma geldikce aglama isteğim kabariyordu.

" Önemli bir şey mi?" Can'in sesi ile ona döndüm. "Hayır neden sordun?"