Kimseye Söyleme

1. Bölüm

Yine merakla eşini aramaya devam ediyordu. Ama hiçbir şekilde cevap alamıyordu, Serap hanım. Sude merak etmesin diye mutfakta arıyordu eşini. Sude'yi ise oyuncaklarıyla odasında oyun oynatıyordu. Sonra kapı sertçe vurulmuştu, Serap hanım yerinden sıçradı. Aklı Sudesindeydi kim bilir bugün ne olacaktı. Yine mi dayak yiyecekti yoksa biryerleri mi kırılacaktı. Kendisi umrunda bile değildi onun aklı minik Sudesindeydi. Ona ne yapacaktı dövecek miydi onu?. Bunları düşünmeyi bıraktı, hemen Sude'nin odasına girdi.

"Annecim hemen biryerlerde saklan tamam mı hiçbir şey olmayacak bize, baban geldi saklan seni bulamasın tamam mı birtanem. Bana söz ver dışarı çıkmayacağına."

Sude gözleri dolu annesine bakıyordu. Annesinin Sude'yi öyle gördükçe içi gidiyordu.  Ama önce bu işi halletmeliydi. Eşini ait olduğu yere gönderecekti. Sude'nin odasından çıktı ve kapıya yöneldi derin bir soluk çekti ve yavaşça kapıyı açtı. Eşinin içtiğini görmüştü. Yine şiddetli bir gün olacaktı. Tahmin ettiği gibi olmaması için Allah'a içinden sürekli dua ediyordu.

"Çekil be kadın şurdan nerde o velet."

Serap cevap vermedi.

"Sana o Allah'ın belası çocuk nerde dedim Serap!"

Serap yine cevap vermedi.
Erdem elleriyle karısının boğazını sıktı.

"Şimdi sana tekrar soracağım eğer cevap almazsam o lanet çocuğunu da seni de geberteceğim! Nerde o Allah'ın belası çocuk!"

Serap'ın gözleri doldu.

"Yeter artık yeter! Anlıyor musun sen, bıktım senin bu hallerinden bir gün çocuğuma, çocuğumuza ya da bana doğru düzgün davransan ne olur Erdem! Yeter artık öldürecek misin? Öldür. Vuracak mısın? En kötüsüyle vur. Ama sana ölürüm de sudemin yerini söylemem çünkü o benim Canım anladın mı?!"

Dedi Serap ve ellerini boğazından çekti hemen çekmeceyi açtığı gibi en keskin bıçağı aldı eline Erdeme doğru tuttu.

"Çek şunu kadın yoksa seni doğduğuna pişman ederim, o velet'i de"

"Bu sefer beni sen değil asıl ben seni geberteceğim anladın mı? Bana ve çocuğuma çektirdiklerinin acısını senden çıkaracağım!"

Sude saklanıyordu ama annesinin söylediklerini duyar duymaz büyük bir dehşete kapılmıştı. Ya babasını gerçekten öldürürse, ya annesi hapse girer de bir daha onu göremezse? Sude bunları nerden biliyordu biliyor musunuz? Bunu ona babası göstermişti çünkü. Babaannesi'ni gözü önünde öldürmüştü ve 1 yıl kadar hapiste kalmıştı. Sude'nin hayatı 1 yıl annesiyle çok huzurlu geçmişti. Ya şimdi annesi giderse hapise o zaman ne yapacaktı, ona kim bakacaktı. Sude saklandığı yerden çıktı ve mutfağa doğru ilerledi çünkü biliyordu ki annesiyle babası genelde mutfakta tartışırdı. Tahmin ettiği gibi olmuştu. Gözüne ilk annesi ilişti Sude korkmuştu hem de çok korkmuştu çünkü hayatta en çok sevdiği kişi elinde bıçak tutuyordu hiç sevmediği babasına doğrultmuştu. Ağlayarak annesine baktı kapıdan annesi onu görünce ilk duraksadı. Babası bunu farkedince bundan yararlandı bıçağı Serap'ın elinden kaptığı gibi eşinin boğazına yaptıştı.

"Noldu Serap hanım gücünüz yetmedi mi ha? Sen beni gebertecektin ya bak şimdi çocuğunun önünde ben seni nasıl geberteceğim"
"Lütfen yapma bunu! Lütfen"

Sesi o kadar güçsüz çıktı ki Erdem küçük bir kahkaha attı ve Sude'ye baktı.

"Şimdi gözün önünde annenin ölümünü izle tamam mı? Bak şimdi nasıl geberteceğim onu..."

Sude ağlıyordu ve ağzından birkaç kelime döküldü.

"Anne, hani hiçbir şey olmayacaktı. Öyle demiştin. Şimdi beni bırakma anne! Lütfen, ben sensiz ne yapacağım anne lütfen. Bir şey yap anne."

babası annesinin bir şey demesine bile izin vermeden hayatta en çok sevdiği kişinin boğazını kesti. Sude dehşet içinde ağlayarak babasına bakarken babası kahkaha atıyordu. Sude annesinin yanına koşuyordu.

"Sakın..."
"Yerinden kımıldarsan kendini annenin yanında kanlar içinde bulursun"

Sude ağlıyordu sümüğü akıyordu ama bir şey yapamadı elinden hiçbir şey gelmedi. Babası çıkıp gitti Sude'yi annesinin yanında bıraktı terk etmişti babası evini bir daha dönmezdi. Sude annesinin yanına koşarak gitti sarıldı. Tek kelime dahi edemedi, şoktaydı çünkü. Öylece 2 saat durdu küçük Sude halbuki bunu yaşayacak bir şey yapmamıştı. Sadece 9 yaşında küçük bir çocuktu o her şeyden habersizdi....