Kimseye Söyleme

Bölüm 7

Bölüm şarkısı koyacağım bundan sonra

yukarıdaki bölüm şarkısını açıverin :)

"B-ben Demir'i seviyorum."dedi.

"Höm" dedim ifadesiz bir suratla. Nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum ki sanırım güzel bir şeye benziyor ama ben kimseyi sevmeyeceğime kendime yemin ettim. Zeynepse benim ifadesiz suratıma gözlerini devirdi hafifçe saçımı çekti.

"Sende iyi alıştın ha. Saçımı çekmeye" dedim.

"Ee kaşınıyorsun ben napıyım." Dedi omzunu silkerek. Sonra bana sırıtarak baktı.

"Sende var mı bir şeyler ha." Gözlerimi devirdim ve ofladım. Arkamı döndüm kapıyı açtım dışarıya çıktım. Pislik arkamdan anırarak gülüyordu. Sınıfa asık suratla girdim. Sırama oturdum. Arkamdan da Zeynep geldi. Dilimi çıkarttım ve başımı ellerimle sardım sıraya kafamı koydum. Çok geçmeden uykuya daldım. Zeynep dürterek uyandırdı beni.

"Pişt uykucu uyan artık okul bitti." Kafamı aniden kaldırdım. Etrafa bakınmaya başladım. Herkes sınıftaydı.

"Pis kıro ne uyandırdın be beni." dedim. Sahte bir sinirle Zeynep bana kaşlarını çatıp bakarken yanımdan bir erkeğin kahkaha sesi geldi. Tanıdık bir sesti bu, başımı o yöne çevirince Barışı gördüm. Bembeyaz dişlerini görmüştüm. O an kalbim çok hızlı çarptı. Resmen ağzımda atıyordu kalbim. Bu hisse daha tanı koyamadım. Yani ne bilmiyorum. Sanırım mutlu oldum. Bende gülümsedim. O bunu farkedince bir süre bakıştık. Zeynep'in konuşması, hissettiğim bu ilginç his bulutuna engel oldu.

"Unuttun beni Sudiş!" dedi sesli bir şekilde. Gözlerimi devirip ona baktım.

"Kaç kere söyleyeceğim ya bana Sudiş deme diye!" dedim. O ise bana anırarak cevap verdi. Hayvan!

"Hadi hadi kalk, eve gidiyoruz." dedi bana başımı salladım ve ayağa kalktım. Kapıya doğru ilerlemeye başladım. Zeynep'in de yanıma geldiğini ayak sesleri ile anladım. Bu arada biz ders bitmediyse neden eve gidiyoruz?

"Biz neden eve gidiyoruz?"

"Sana anlatmam gereken çok önemli bir şey var çünkü!" dediğinde yüz ifadesine bakmak için kafamı ona doğru çevirdim. Hiç bir şey anlayamıyordum ki. İfadesiz bir yüzle bakıyor şu an.

"Peki." dedim bende omuz silkerek. Fazla kurcalamayacağım kurcalarsan bir bok çıkıyor Sude kendine hakim ol! Okuldan çıkış yapmayı başardık! Başardık diyorum çünkü okuldan kaçtık. Bildiğiniz okuldan kaçtık Zeynep'le Çok ekşınlıydı. Görevli bizi gördü beni yakalamak için bize koşuyordu. Sessizce bir küfür mırıldandım. Gözlerimi irice açıp görevliye baktım. Sonra hemen önüme döndüm. Tellerin arasından atladım. Zeynep ne mi yapıyordu. Bana anırarak gülüyordu Hayvan! O benim yerimde olsaydı görürdüm onu. Neyse atladığım gibi görevliye baktım kapıya doğru el hareketleri yapıyordu. Kapıya baktığımda buraya doğru koşan bir kaç görevli gördüm.

"Yok daha batman." dedim gözlerimi açarak.

"Hass koş koş koş!" dedi Zeynep ağzı o şeklini almışken. Hemen arkamızı döndük ve koşmaya başladık. Bir sokaktan bir sokağa koşarken çıkmaza girdik. Seslice bir güzel küfrettim. Etrafıma bakınmaya başladım. Zeynep'te bana söyleniyordu o sırada

"Allahın cezası ne diye buraya getirdin bizi! Keşke sana uymasaydım. Allahından bul emi! Sude bir şeyler yap!" dedi. Sonunda bir kurtuluş çözümü buldum. Her yerde çöp kutusu vardı geri dönüşüm kutuları falan. Geri dönüşüm kutularına girecektik. Hiçbirimiz çöpe girmeyi istemecük değil mi?

"Geri dönüşüm kutularından birine bir ve sessizce bekle Zeynep!" dedim. İkimizde zıt yerlere koşturduk. Ben girdim çöp kutusunun kapağını kapatmadan görevlilere baktım. Buraya doğru geliyorlardı yürüyerek ve sırıtarak. Şimdi göreceksiniz ebenizin sırıtma şeysini. Kapağı kapattım ve görebileceğim şekilde hafifçe aralık yapıp parmağımla sabitledim. 3 Kişilerdi. Hay şansımızın içine ediyim ya. İçlerinden biri: