Koruyucu Meleğim

0.1

Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım. Bana ne olmuştu hiç bir şekilde hatırlamıyordum. Dün sanırım çok fazla içmiştim ve şimdide sonuçlarını baş ağrısıyla çekiyordum.

Yataktan biraz doğrulup tuvalete doğru yol almıştım. Sanırım yüzümü yıkamak biraz iyi gelebilirdi.

Tuvalet girdiğimde lavaboya tutunmuş bir şekilde yere bakıyordum. Aniden başım dönmüştü.
Sanırım ilaç yesem biraz iyi gelebilirdi.
Lavabodan başımı kaldırıp yüzümü yıkamaya başlamıştım. Yüzüm ıslak olduğu için gözlerimi açmadan havluyu elime almış yüzümü kurulamıştım.

Sonra aynaya baktığımda ,
yeniden kalbim hızlı atmaya başlamıştı. Vucudum sanki bu anı bekliyormuş gibi titremeye başlamıştı.

Karşımsa bembeyaz geymiş bir insan vardı.
Kafasıda örtüktü. Yüzünü göremiyordum.
Hiç bir şekilde hareket etmiyordu. Nefes alış sesini bile duymuyordum.

Bu adam ... Bu adam
Onu dün gecede görmüştüm. Dün ki herşey aklıma gelmeye başlamıştı. Dün onu ben bayılırken yanımdada görmüştüm.  Tüm bu korku ve merakıma son vermek adına vucudum titrerken konuşmaya başlamıştım.

"  Sende kimsin ? "

Sanki beni hiç duymamıştı. Onun üzerine bu sefer daha çok bağırarak konuşmaya başladım.

"  Sana kimsin dedim ?! "

Bu sefer duymuştu. Hafifce başını kaldırarak ona seslendiğimden , emin olmuştu.

" Nee "

Kısık bir sesle başını kaldırarak şaşkın bir şekilde bana bakmaya başlamıştı.

Ama ben ,
şok olmuş bir şekilde ona bakıyordum.
O o kadar güzeldi ki. Tanrının lütfu gibi birşeydi.
Sonradan ona çok derin baktığımı anladığımda yüzümü ondan başka yerlere çevirmeye başladım.
O bir insandan bile güzeldi. Turuncu saçları , kalın pemde dudakları ve o küçük burnu. O evrendeki en güzel uyumu vucudunda toplamıştı.

Sonradan konuşmayı unuttuğumu farkettim ve sorumu yeniledim.

" Kimsin ? "

Artık ondan o kadar çok korkmuyordum. Onun içinde sorumu rahat söylemiştim ama hala şaşkındım. Biraz bekledikten sonra cevap vermişti.

" Beni görebiliyor musun ? "

Başımı hafifce yukarı aşağı sallamıştım.

"  Gerçekten...
   beni görebiliyor musun ? "

" Evet , görebiliyorum. "

" Ama bu imkansız. "

" Neden imkansız olsun ki... "

" Çünki ben bir meleğim. "

Bunu duyduktan sonra bir adım geriye gitmiştim.
O da benle birlikte her adımımda bir adım geliyordu.

" Benden korkmana gerek yok.  "

"  Belki bana zarar vericeksin. "

"  Asla...asla ben sana zarar veremem. "

Bunları gözlerimin içine bakarak söyledi. Sanırım yalan söylemiyordu.

" Sen nasıl bir meleksin ? "

" Ben senin koruyucu meleğinim. "

" Koruyucu melek. "

" Yani seni korumak için görevlendirilmiş bir meleğim. "

" Sen beni kimden korucaksın ki . "

  " Ben seni dış dünyadan veya öbür dünyadan gelebilecek her türlü tehlikeden koruyorum. "

Şimdi kafamda herşey oturuyordu.

"  Ama sen insan gibisin , insan olamayacak kadar da güzelsin. "

Bunları söyledikten küçük bir kahkaha atarak gülmüştü. O kadar güzel gülüyordu ki , küçülen gözleri karanlıkta parlayan yıldız gibiydi.

"  Aslında beni görebilmen  benide şaşırttı. Çünki bilirsinki insanlar melekleri göremez. Ama sen nasıl görebiliyorsun bilemiyorum. "

" Şimdi sen benim koruyucu meleğimsin ya, hep benim yanımda mısın ? "

" Evet herzaman yanındayım. Taki bebekliğinden bu yaşına kadar her olayı senle birlikte yaşadım ve gördüm. "

"  Peki tuvalete gittiğimde filan...
benimle birlikte... "

"  Hayır girmiyorum. Normalde çoğu melek giriyor ama ben girmiyorum. Benim gibi girmeyenlerde var tabi.

"  Peki neden girmiyorsun ?  Normalde meleklerin sadece görevlerine baktıkları için onların hislerinin olmadığını biliyordum. "

" Elbette ama ben bu dünya'yla öbür dünyanın arasında kaldığım için bu dünyadakiler gibi hislerim var. "

" Nasıl yani ? "

"  Beni yaratıklarında benim insan mı yoksa melek mi olmak istediğimi sorduklarında bende melek olmayı seçtim ama yinede bazen insana dönüşebiliyorum. Sanırım beni görmende bu yüzden. "

Başımı anladığımı beleirtecek şekilde hafifce salladım.

" O zaman tanışalım. Ben jimin , Park Jimin

Bana bakarak hafifce gülmüştü ve bende ona.

Neler oluyordu bana...
Sanki kara bir çukura çekiliyormuşum gibi hissettim.

O duyduğum en güzel melodiydi.
Duymamazlıktan gelsemde kalbim herşeyi kanıtlıyordu.

En iyi şarkıcılar bile bu türlü etkilenmemiştir şarkılarından.

Hani derler ya yıldızlar tektir diye ...
ama bilmezlerki o yanlız yıldızın bir ayı vardır , birde gecesi...
Aslında o yıldız bu dünyadaki endeğerli şeylere sahiptir.
İstediği zaman çekipde gidebilir...
İstediği kadarda kalabilir o küçük yıldız...

Şimdi hepimiz kaderimizin şarkısını dinliyoruz.

O şarkı bazen çok kısa oluyor ... Bazen de çok uzun.
Ama hepimiz o şarkı bittiğinde... Nefesimiz... Kalp atışlarımız...  Herşey bittiyor.
Sadece bir şey bitmiyor...

Hislerimiz...