ΠΑ-ΤΕΡΑΣ

~2~

Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και άρχισα να προσευχομαι σιγανα. Άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει απαλά και ένιωσα την καρδιά μου να φεύγει από το στήθος μου. Ήταν εδώ μέσα. Κατευθείαν τα ρουθουνια μου μύρισαν το αλκοόλ στον αέρα και πλέον οι προσευχές μου είχαν γίνει εντονοτερες. Τον φοβόμουν.
"Πριγκίπισσα" άκουσα την φωνή του και απορώ με τον εαυτό μου πως δεν τρανταχτηκα αλλά παρεμεινα ήρεμη σαν να κοιμάμαι. Ένιωσα το στρώμα να βουλιάζει και αισθανόμουν πως δεν θα μπορούσα να συγκρατησω τα δάκρυα μου για πολύ. Αλλά δεν έπρεπε να με καταλάβει.
"Είσαι τόσο ομορφη" ψυθιρισε βραχνα και τον ένιωσα να ακουμπάει τον ώμο μου με τα ακροδαχτυλα του.
Παρεμεινα συγκρατημενη.
"Ξέρεις τι θέλω να κάνει το μικρό μου κοριτσάκι?"τον άκουσα να ψυθιριζει και χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το κεφάλι μου εκείνη την στιγμή. Για λίγο πίστευα πως θα τρελαθώ με τους ψυθιρους. Ξαπλώσε δίπλα μου και με έβγαλε από τις σκέψεις μου ενώ ο φόβος επανήλθε.
"Μοιάζεις τόσο με εκεινη" τον άκουσα να μουρμουρα και πραγματικα τον φοβόμουν.
"Θέλω να ξυπνησεις. Θέλω να σε δω. Να δω ξανά τα όμορφα ματάκια σου που μοιάζουν με 2 θαλασσες" είπε γλυκά και αμέσως σκέφτηκα πόσο ανόητη ήμουν που τον παρεξηγησα ήταν ο μπαμπάς μου δεν θα με πειράζε και καθώς ήμουν έτοιμη να γυρισω να τον κοιτάξω αγουροξυπνημενα το χέρι του απλωθηκε και με έφερε κοντά του. Το αλκοόλ πλημμυριζε τους πνεύμονες μου και τότε γύρισα.
"Μπαμπά?" Ρώτησα δήθεν αποπροσανατολισμενη και δεν νομίζω να φοβήθηκα ποτέ τόσο στην ζωή μου.
"Πριγκίπισσα" είπε ενθουσιασμενα σαν να μην συμβαίνει τίποτα και με φίλησε στοργικα στο μέτωπο. Το σκοτάδι δεν μου επέτρεπε να τον διακρίνω καθαρά μα... όχι δεν γίνεται. Τα μάτια του. Δεν μπορώ να τα κοιτάζω. Ήταν κατακοκκινα και γουρλωμενα. Έμοιαζε με τρελό. Χριστέ μου. Δεν μπορεί να ειναι ο μπαμπάς μου αυτός...
"Τι εχεις?" Ρώτησα παραξενεμενα και το γέλιο του έκανε να πάντα μέσα μου να κοκκαλωσουν. Εχωσε το κεφάλι του στον λαιμό μου και ένιωθα να πνιγομαι
"Είμαι καλα" μουρμουρισε και γέλασε περίεργα. Τα μάτια του δεν ήταν απλώς γουρλωμενα πλέον γυαλιζαν.
Δεν έμοιαζε, ήταν τρελός και πλέον όλα βγάζουν νόημα...