ΠΑ-ΤΕΡΑΣ

~3~

Το πρωί δεν άργησε να έρθει και σηκώθηκα όπως κάθε μέρα για να πάω σχολείο. Βγήκα από το δωμάτιο μου και πέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από το δωμάτιο του για να κατευθυνθω στην κουζίνα.
"Καλημέρα μητερα" Είπα δυνατά αλλά το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να παγωσω αμέσως. Η μαμά μου η μανουλα μου με το ένα της μάτι καταμαυρο και πρισμενο.
"Τι έγινε?" Ωθησα τον εαυτό μου στο να ρωτήσει και το μόνο που έλαβα ήταν μια τρομοκρατιμενη ματιά.
"Σσσσσσς μην φωνάζεις!" Ψυθιρισε έντονα και εκλεισε το στομα μου ενώ δεν έκανα καμία κίνηση.
"Ο πατέρας σου με..."
"Χτυπησε" την διεκοψα γρήγορα και κούνησε το κεφάλι της καταφαντικά.
"Δεν το καταλαβαίνει μωρέ." Έριξε ένα από τα πιο ψεύτικα χαμογελα που έχω δει και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τον δικαιολογουσε. Εχθές θα μπορούσε να το είχε κάνει σε εμένα αυτό. Τρομοκρατηθηκα. Έκανα βιαστικά βήματα προς τα πίσω και εφυγα γρήγορα από το σπίτι. Περπατούσα για πάρα πολλές ώρες. Όταν γύρισα στο σπίτι ήταν ήδη αργά και ερχομουν όλοι να κοιμουνταν.  Άνοιξα ήσυχα την πόρτα και προχώρησα όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα μπορούσα αλλά ο ήχος διακόπτη πάγωσε το αίμα στις φλέβες μου. Κατευθείαν το ψυχρό φως του πολυελαιου της κουζίνας φωτησε τον χώρο και ανοιγοκλεισα γρήγορα τα μάτια μου για να συνηθίσω το ξαφνικό φως. Και τότε τον ειδα. Στεκοταν δίπλα από τον διακόπτη και μόλις μερικά μέτρα μακριά μου.
"Μπαμπά τι κάνεις ξυπνιος τέτοια ωρα?" Τον ρώτησα τάχα ήρεμη και ανεμελη
"Που ήσουν?" Μου ανταπαντησε απότομα και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου
"Έκανα μια βολτιτσα" απάντησε ψυχραιμα και ξεφυσησε νευριασμενα.
"Πόσες φορές θα σου πω πως δεν θέλω να βγαίνεις από το σπίτι και να εκτιθεσαι" η βαριά φωνή του με ένα να ανατριχιασω ενώ έκανε άλλο ένα βήμα προς τα εμένα.
"Μπαμπά απλώς ήθελα να πάρω λιγάκι αερα" Είπα αθώα και δέχτηκα ένα τεραστιο χαστούκι που έκανε ολόκληρο το σώμα μου να κουνηθει ενώ o ήχος γέμισε το δωμάτιο.
"ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΊΣΑΙ ΕΣΎ ΠΟΥ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΈΞΩ ΟΠΌΤΕ ΣΟΥ ΚΑΠΝΊΣΕΙ!?" Φωναξε μπροστά στο πρόσωπο μου και μύρισα αλκοόλ για ακόμη μια φορά.
"Συ-συγγνώμη" αποκριθηκα βιαστικά αλλά αυτό προσγειωσε ακόμη ένα χαστούκι που αυτή την φορά με έριξε κάτω. Δεν θα έκλαιγα σήμερα. Ανέβηκε από πάνω μου και συνέχισε να με χτυπά με μανια.
"ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙΣ!"Φωναξε και έμεινα να τον κοιτάζω ανεκφραστη
"Συγγνώμη" μουρμουρισα ξανα αλλά δεν πτωηθηκε

"Βασίλη" ακούστηκε μια μακρινή φωνή και αίσθημα ελπίδας με κατεκλησε
Η μητέρα μου
Γύρισε ξαφνιασμενος το πρόσωπο του για να την κοιτάξει και στην στιγμή απομακρυνθηκε από πάνω μου και κουλουριαστηκα στο πατωμα.

"Δεν-δεν το ηθ-ηθελα" τραυλισε γρηγορα και φάνηκε σαν ο διακόπτης του να έκλεισε ξανά και το θηρίο να μπήκε στο κλουβί του. Έτρεξε με φόρα προς τα έξω και αδυναμα σηκώθηκα προσπερνωντας την μητέρα μου κατευθυνομενη στο δωμάτιο μου.

Ήταν η ρουτίνα μας πια.