ΠΑ-ΤΕΡΑΣ

~7~

"Πριγκίπισσα!" Φωναξε ενθουσιασμενα και με αγκαλιασε ενώ τον αγκάλιασα πίσω κοιτώντας τον γιατρό έντονα.

"Μπαμπα" χαμογελασα και με εσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά του. Δεν σε αγαπάει Μελίνα είναι εδώ μόνο για να σε καταστρέφει.

Έκανα νόημα στον Dr.Αγγελο να φύγει. Είχα σκοπό να του τηλεφωνήσω αργότερα όταν εκείνος θα ήταν πάλι στα όρια του

"Έλα πάμε σπίτι" μου χαμογελασε πλατιά και τον ακολούθησα πιστά για ακόμη μια φορά

Άλλωστε ήταν η ρουτίνα μας

Το βράδυ δεν άργησε να έρθει και εκεινος είχε φύγει από το σπίτι για την συνηθισμένη έξοδο του. Θα μεθουσε ξανά. Θα άφηνε το θηρίο να αποδράσει. Θα γινόταν ανεξελεγκτος.

Με ανυπομονες κινήσεις κάλεσα τον γιατρό
"Μόλις έφυγε" Είπα σοβαρά και τον άκουσα να ξεφυσα

"Έρχομαι" και το έκλεισε

Δεν πέρασαν δέκα λεπτά χτύπησε και  περάσε το κατώφλι της πόρτας κοιταζοντας καλά πίσω του

"Γεια" χαμογελασε εγκαρδια και ένιωθα να λιώνω λίγο. Μελίνα συγκεντρωσου.

"Γειά" απαντησα αόριστα
" Πέρασε" του έκανα με το χέρι μου νόημα και μπήκε γρήγορα μέσα κατεβάζοντας την κουκούλα του μιας και το κρύο έξω ήταν κάτι παραπάνω από τσουχτερο
"Σε ευχαριστώ που ηρθες" συνέχισα κάπως ντροπαλά και ένιωσα τα δάχτυλα του να πιάνουν το πιγουνι μου και να φέρνουν τα μάτια μου σε άμεση επαφή με τα δικά του. Η καρδιά μου σίγουρα έχασε πολλούς χτυπους.
"Μην το ξανακουσω" είπε σοβαρά και τον κοίταξα όλο ελπίδα μπορεί σήμερα να τελειωναν ολα
"Έλα" τον παροτρυνα για να κρύψω την αμηχανία από την επαφή μας και τον οδήγησα στο δωμάτιο μου
"Εδώ έρχεται συνηθως" του εξήγησα και κούνησε το κεφάλι σου σε ένδειξη κατανόησης
"Και τι κάνει?" Ρώτησε περίεργα
"Τιποτα" ανασηκωσα τους ώμους μου "Με παίρνει αγκαλιά και μου λέει πως της μοιαζω-"
"Ποιας?" Με διέκοψε γρήγορα και με έπιασε απροετοιμαστη

"Της μαμάς μου..." ψυθίρισα και κατέβασα το κεφάλι μου λυπημενα. "Της βιολογικής μαμάς μου"...