Bölüm 6

326 31 50
                                    

Peter: Sürekli dünyayı terk etmekten bahsediyorsun, ölmeyi falan mı düşünüyorsun?

Anthony: Neden hikayemi çok uzaklardaki, beni tanımayan birine anlatmak istediğimi sanıyorsun? Tabii ki de bu dünyayı terk ettiğimde beni hatırlayan yabancı birisinin olmasını istediğim için.

Peter: O zaman bu bağlantıyı kopartalım ve yaşamaya devam et. Kimsenin benimle konuştuktan sonra ölmesini istemem. Kendimi lanetli düşünebileceğimi hiç mi düşünmedin acaba?

Anthony: Benimle konuşuyormuşsun gibi hissetmek yerine bir kitap okuyormuşsun gibi hissetsen?

Peter: Dostum, kitap okumaktan nefret ederim.

Anthony: Pekala, o zaman ikinci ıp koduna ulaşmaya çalışayım...

Peter: Hemen mi gözden çıkartılıyorum? Buna üzüldüm.

Anthony: Hikayemi öğrenmek istemiyorsun, inan bana daha fazla arkadaş edinmek istemiyorum.

Peter: Seni dünyaya bağlarlar diye mi? Merak etme, ben dünyada değilim yani benimle arkadaş olmak seni dünyaya bağlamaz. ;)

Anthony: Ah senin şu hayal dünyan.

Peter: Ah şu beni ciddiye almayışların! Külüstürümde kamera olsaydı sana burayı gösterebilirdim...

Anthony: Eh, bana kanıtlarla gelene kadar sana inanmayacağım.

Peter: Sen bilirsin. Bir şeyler anlatmaya başla bakalım.

Anthony: Pekala... Öncelikle şunu söyleyeyim, babamdan basit bir kelimeyi duyamadığım için tüm umudumu kaybetmem bir salaklık değil. Tamam mı? Hassas bir ruhum var, insanlar dışarıdan baktıkları benle içerideki beni ayırt edemiyorlar ve alındığım, beni kırdığını söylediğim şeyleri küçümsüyorlar.

Anthony: Mesela daha bu sabah, arkadaşlarımla birlikte otururken Steve bana 'Senden daha zor şey yaşayanlar hayatına devam ediyor, neden sen hemen intiharı düşünüyorsun?' diye sordu. Ne yaşadığımı gerçekten biliyor mu ki de böyle diyor?

Anthony: Öte yandan, sanırım sürekli onunla zıtlaştığım için bana öyle söyledi... Öyle söylerse aklımdaki düşünceden vazgeçeceğimi düşünerek ama benim o cümleye kırıldığımı bilemedi. Bilemeyecek de. İnsanlar kırıldığımı görmüyorlar.

Peter: Çünkü kendini ifade etmiyorsun Tony. Kırıldığını söylemek zayıflık değildir.

Anthony: Eh, o zaman sana söyleyeyim. Kırıldım ben Peter. Defalarca kez. Babam tarafından, arkadaşlarım tarafından... Kendi kendimi bile kırdım!

Anthony: 15 yaşımdayken MIT'den teklif aldım. 15! Babamın gurur duyacağını düşündüm ama bil bakalım ne oldu? Kabul törenimde yanımda değildi ve orada yalnızdım. Diğer herkes aileleriyle birlikteyken ben orada bir başıma herkese gülümsüyordum!

Peter: 15 MIT için erken bir yaş mı?

Anthony: 3 yıl kadar erken, evet.

Peter: Sen baya baya dahisin o zaman?

Anthony: Bunu konuşmanın başında da yazmıştım Peter. Telefonuna oldukça uzaktan bir uygulama yükleyen kişiye 'Baya dahisin' demek az kalır.

Peter: Egon okşanmak istiyor galiba?

Anthony: Hadi biraz okşa onu.

Peter: Bir dakika aklım çükümde çalışmayacak, toparlayacağım.

Hikayemi Öğreneceksin | starkquill✅Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin