Sevgili Fatih,
Bir gün bir mektubuma sevgili Fatih değilde sonuna 'm' ekleyip sevgilim Fatih demek çok isterdim. Ama bunun mümkün olmayacağını kesinlikle biliyorum. Artık buralarda değilsin, o camımdan baktığımda senin evine bakan bir cam değil artık. Eski evine biri taşındı artık, camımdan baktığımda senin evini gören ben artık başka insanların evine bakıyorum. Artık o balkona sen çıkmıyorsun, orada sigaranı içmiyorsun. Sigaranı içerken hep dumanını en uzak köşeye üflemeye çalışırdın, belki komşulara dumanın kokusu giderde rahatsız olurlar diye. İşte bu ince haraketlerine aşık oldum ben senin. O evde senin olmayışın günden güne kahrediyor beni. Genelde perdeleri pek kapalı tutmazdın, evine güneş ışığı girmesini isterdin. Tabi bunun sayesinde her gün seni o camın ardından görüyordum. Benim seni izlediğimi bilmeden, yaptığın her hareketine aşık oldum. Ama artık çok uzak şehirlerdesin, iyiki yeni gittiğin adresi mahalle de arkadaşın olan bakkala bırakmıştın. Yoksa bu mektuplarında gidecek hiçbir yeri olmayacaktı. Bu içimdeki aşk beni daha çok boğacaktı. Gerçi gene boğuyor ya, kalbim yanıp kül oluyor sanki. Kavruluyorum sanki sensiz. Aslında zaten hep sensizdim ama en azında camımdan baktığımda seni görüyordum. Ama şimdi oda yok ve seni özlüyorum ve her zaman özleyeceğim.
Sevgilerle, Ela gözlü
15/02/1950
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mektup •bxb•
Ficção Adolescente~Sene 1950, Fatih kendine gelen bu aşk mektubunu bir erkekten geldiğini bilmeden okumaya başladı ve böyle bir aşka hayran kaldı.~
