2.8

4.3K 396 436
                                        

-Etem-

Bir haftadır Yalkın yüzüme bakmıyordu. Göz göze bile gelmiyorduk.

Canım çok fazla yanmaya başlamıştı. Her gün ağladığım için gözlerim şişmiş ve kızarmıştı.

Birkaç kez yanına gitmiş, kendimi affettirmeye çalışmıştım. Her seferinde kibar olmayacak bir şekilde terslenmiştim.

Dün ve dünden önceki gün durakta karşılaşamadığımız için 1 saat erkenden beklemeye başlamıştım.

Sonunda durağa gelen Yalkın'ı gördüğümde burukça gülümsemiştim. Demek her zamankimden yarım saat erken geliyordu.

Benimle karşılaşmamak için...

Yine de sonunda onunla aynı minibüse bineceğim için mutluydum.

Ona bakıp gülümsedim. Durakta sadece ikimiz vardık. Ben bir ucunda, o da diğer ucundaydı. Kafasını bana çevirip gözlerini devirdi ve önüne döndü.

Bizim minibüsümüz geldiğinde ona baktım ama herhangi bir hareketlenme olmamıştı. Kafamı eğip beklemeye başladım.

Bir türlü binmiyordu, benim binmemi bekliyor gibiydi. Ben de onun binmesini bekliyordum. Durağa gelme sebebim zaten oydu.

Sonunda durağa yaklaşan taksilerden birine binmiş ve beni arkada bırakıp gitmişti. Salak tüm parasını taksiye vermiş olmalıydı ve tüm gün aç mı gezecekti.

Sonunda kendi kendime minibüse binip okula doğru gitmeye başladım. Çok erken çıktığı için kahvaltı yapmamış olmalıydı. Okulun yakınındaki simitçiden ikimiz için simit almak için minibüsten biraz erken indim.

Buranın simitini seviyordu. Birkaç tane de sevdiği üçgen peynirlerden aldım.

Sınıfa girdiğimde Yalkın da oradaydı. Bir an bana bakıp tekrar kafasını şu anda konuştuğu arkadaşına çevirdi.

Hiç kimseymişim gibi...

Arkadaşlarıyla konuşup gülüyordu. Benim onun hayatından çıkmam onu hiç etkilememiş gibiydi.

O benim hayatımın merkeziyken, ben onun hayatının olmasa da olurlarından biriydim.

O benim ailem, arkadaşım, sevdiğim adam, her şeyimken ben onun sadece hayatından çıkarabileceği bir arkadaşıydım.

Yanına adımlayıp elimdeki poşeti gösterdim ve gülümsemeye çalıştım.

"Kahvaltı yaparız diye düşündüm."

Dedim kafamı eğerek. Bir süre bir şey demediğinde kafamı kaldırıp ona baktım.

"Senden bir şey isteyen olmadı."

"Biliyorum ama şey..."

"Seni istemiyorum Etem, anla artık şunu sürekli karşıma çıkmaya çalışmaktan vazgeç."

"O zaman bu sende kalsın."

Dedim ve poşeti onun sırasına  bırakıp kendi sırama gittim.

Kollarımı sıraya koyup kafamı da arasına koydum. Yanımda hissettiğim hareketlenmeyle bir umutla kafamı kaldırdım.

Yalkın değildi...

Sınıfı o kadar tanımıyordum ki yanıma oturan kızın kim olduğunu bilmiyordum bile.

"Neden böyle mutsuzsun? Ve Yalkın yanına neden gelmiyor."

"Seni ilgilendirmez."

Dedim kafamı kaldırmadan. Onu  ilgilendiren hiçbir şey yoktu. Daha tanımadığım kişiye de Yalkın'la aramda geçenleri anlatacak değildim.

Yalkınla sürekli beraber olduğumuz ve her şeyi beraber yaptığımız için şimdi ayrı olmamız dikkat çekmişti.

"Biraz daha kibar olabilirdin. Yalkın da demek ki sana daha fazla katlanamamış."

"Bir şey bildiğin yok. Seni ilgilendirmeyen konulara burnunu sokma."

Dedim sinirli bir şekilde kafamı kaldırıp. Sınıftaki birkaç kişi kafasını buraya çevirmişti.

Yalkın'ın da gözleri bu tarafta olduğu için gerilmiştim. Kafamı tekrar önüme çevirdiğimde kız ayağa kalkıp konuştu.

"Senin gibi bir ibneyle neden konuşuyorsam ben de? Arkadaşın olmamasına şaşmamalı."

Arka taraflardan bir çocuk da bize bakıp konuştu.

"Yalkın'a da kaldırmıştır bu."

Hızla kafamı ona çevirdim, sonra da Yalkın'a baktım.

Hafasını çevirip başka tarafa baktı. Ben ise ona bakmaya devam ediyordum.

"Karı kılıklı herif."

"İbne işte bak cevap bile vermiyor."

"Yalkın ondan kurtulduğu için şanslı, kim onunla arkadaş olmak ister ki?"

"Yalkın çok dayanmıştı bile."

Hala bakışlarım Yalkın'ın üzerindeydi. Hiçbir şey demeyecek miydi?

Çantamı alıp hızla ayağa kalktım. Sınıf kapısını tutup orta parmağımı sınıfa gösterdim.

"Cehaletinizde boğulun."

Kapıyı sertçe kapatıp sınıftan çıktım. Sonra güçlü durmaya çalışan ben, direncini kaybetmiş ve gözyaşlarımı serbest bırakmıştı.

Koşarak her şeyden uzaklaşmak istedim. Yalkın'ın tatlı bir kalbi vardı ve ben onun nefretini kazanacak kadar iğrenç biriydim...

--

Çok üzüldüm aq yaa içim şeyoldu :(

Hrrr

scofieldsplans bu bölümü sana ithaf ediyorum 💕💕💕💗💗💗

Dolandırıcı(Gay) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin