Roommates with my crush 2

Deel 11: Duidelijk dat hij A-merk wilt, en geen huismerk

POV LEVY

Stralen. Dat is het enige wat ze doet. Leyla loopt trots met de rest van de ploeg achter haar aan, door de grote deur de kantine binnen.

Iedereen heeft de uitslag al gehoord en ze beginnen allemaal te klappen. Britt loopt met een boos gezicht richting James en trekt hem mee de kantine uit. Hij kijkt nog eens naar achter richting mij, maar ik probeer zijn blik te ontwijken.

'Is die kwaad?' Vraag ik wanneer Leyla naast me komt zitten. Ze haalt haar schouders op.
'Omdat ik gescoord heb.' Ik lach even.

'Zal wel moeilijk zijn om te moeten toegeven dat een groentje dat direct mocht invallen twee keer gescoord heeft. Twee hele mooie goals.' Ze knikt enkel. 'Maar als ik nog beter kan worden, gaat ze nog concurrentie krijgen.' Ze knipoogt en zo weet ik dat ze het niet meent. Het is heerlijk wanneer Ley arrogant probeert te doen. Met de nadruk op proberen, want daar is ze zo ontzettend slecht in.

Net wanneer Leyla iets is gaan halen om te drinken, komt er al direct iemand anders naast me zitten. Ik kijk op en staar even in groene ogen die ik nog net niet goed genoeg ken om ze te herkennen. 'Hey schat.' Een hoge piepstem verlaat het meisje haar mond. Het piepstemmetje laat me huiveren. En dan gaat er een lampje branden, Naomi. Ze schuifelt een stukje dichterbij en ik ga dan weer een beetje verder zitten. Tot ik zo ver zit dat ik bijna van de bank val. 'Wie ben je ook al weer?' Probeer ik nonchalant te vragen. Ze kijkt me even ongeloofwaardig aan.

'Ik, Naomi. Ik ben je een paar dagen geleden tegengekomen in de gang weet je nog?' Haar ogen kijken me wanhopig aan en nu zie ik ook hoe een groep meisjes een beetje verder rond een tafel ons allemaal zitten aan te staren. En het zijn allemaal dezelfde barbiepoppen als dit meisje. Wanneer ze merken dat ik kijk, beginnen ze allemaal te giechelen.

'Aaaaah' Laat ik horen. 'Jij ben dat arrogant meisje met haar vervelende stem. Ja, nu herken ik je.' Een paar seconden zie ik haar naar woorden zoeken, waarna ze luid begint te giechelen. 'Wat ben je grappig!' Lacht ze. En dan gaat haar gezicht weer naar serieus. 'Dus, zin om samen iets te gaan doen?'

En net op dat moment komt Leyla met twee glazen cola weer aan de tafel. Perfecte timing. 'Ik stoor toch niet?' Vraagt ze sarcastisch. 'Nee hoor Ley, Naomi ging net weg.' Probeer ik. Want ik weet als Leyla glazen in haar handen heeft, niemand veilig is. Maar dat weet Naomi niet. Nog niet.

'Eigenlijk stoor je wel, we gingen net afspreken. Duidelijk dat hij A-merk wilt, en geen huismerk.' Leyla laat een spottend geluid horen. 'Je hebt het toch niet over jezelf? Babe, je A is al van het label vervaagd door zo vaak te zijn gebruikt. Ik zou maar niet hopen als ik jou was.' Leyla haar ogen spuwen vuur en als blikken konden doden, dan zou Naomi nu begraven kunnen worden.

En dan gebeurt wat ik al dacht dat er ging gebeuren. Leyla neemt een glas cola nog iets beter beet en draait hem om boven het hoofd van Naomi. Die het daarna uitgilt met haar vreselijke hoge stem. Haar haar plakt helemaal en haar uitdagende jurk is ook helemaal nat. 'Jij!' Naomi wijst dreigend met haar vinger naar Leyla die haar jas rustig uittrekt. 'Ga je je zin nog afmaken?' Grijnst ze terwijl ze haar mouwen opstroopt. 'Je moet mijn vriend met rust laten!' Schreeuwt Leyla verder.

En dan gaat plots alles heel snel. Naomi springt zonder nog iets te zeggen op Leyla en begint aan der haren te trekken terwijl Leyla Naomi een slag met haar vuist geeft en met haar nagels langs haar gezicht gaat. De gesmoorde pijnkreten van Naomi vullen de kantine. Intussen staat er al een hele groep rond de twee. Ik spring op en roep door al het geschreeuw naar Mase die ik aan de andere kant zie staan.

Ik duw mensen opzij om het schouwspel beter te kunnen zien en dan zie ik hoe erg het nu uit de hand kan lopen. Naomi ligt op de grond en Leyla zit er bovenop. Op Naomi haar gezicht is een grote, bloedende kras te zien. Wanneer ik zie dat Leyla wilt uithalen sprint ik naar haar toe en grijp haar arm vast.

Ik trek haar recht en sleur haar de groep uit. 'Laat me los, ik was nog niet klaar!' Ze probeert zich los te rukken, maar ik heb haar te stevig vast. Misschien toch niet stevig genoeg want Sem moet me helpen haar de kantine uit te krijgen. 'Leyla, hoor jezelf bezig. Kalmeer even, dit is niet goed voor je reputatie.' Ze zucht. 'Ze moet je gewoon met rust laten, dan is er geen probleem.'

Ik neem haar mee uit de kantine en ik zie hoe Mase Naomi recht helpt en hoe dramatisch ze doet omdat ze een gelnagel is verloren. 'Ik laat jullie wel even.' Is het enige wat Sem zegt voor hij weer de kantine inloopt om de boel wat te kalmeren.

En zo dwalen we door de gangen. En zo kan ik haar even bekijken. Ze heeft enkele wondjes op haar gezicht, die de sporen tonen van nagels die in haar huid waren gezet. Ook is er een pluk haar verdwenen. Maar ik denk dat ze daar niet zo mee inzit. Een ongemakkelijke stilte valt. 'Als ik je niet vast had gegrepen, had je haar dan echt geslagen?' Vraag ik voorzichtig. Dan stopt ze met wandelen. 'Ja, en hard ook. Ze moet je verdomme met rust laten! Wie denkt ze dat ze is? Ze moet niet denken dat ze je van me kan afpakken. Ze verdient je niet. Ik maak haar nog eens af!'

'Herron genoeg!' Roep ik door de gang. Ze schrikt duidelijk en zet een paar stappen naar achter. Ik kan haar jaloers gedrag echt niet uitstaan en het werkt me op de zenuwen.

'Leyla, stop met dat jaloers doen. Als ik nog maar naar iemand kijk ga je al op je achterste poten staan. Je weet dat ik niets met Naomi wil, daarvoor hoef je nog niet te vechten. Ik kan ook jaloers zijn, ik weet het, maar bij jou gaat het gewoon te ver. Vertrouw me gewoon. Weet je welke gevolgen dit zou kunnen gehad hebben?'

Het is een opluchting om dit te zeggen. En nu pas zie ik dat ze huilt, er rollen traag tranen over haar wangen terwijl ze naar de grond staart. Langzaam vallen de tranen, één voor één op de grond.

'Niet wenen. Beloof gewoon dat je me vertrouwt en je niet meer zo jaloers gaat doen. En met vechten los je niets op.' Ze knikt en veegt bruut haar tranen weg. 'Sorry' snikt ze.

Ik neem haar gezicht in mijn handen en strijk over haar kapotte lip die een beetje bloed. 'Honey, ik hou van je. Vergeet dat niet'

Bitch fight! Wie had moeten winnen als Levy er niet was tussengekomen?
Sorry dat ik even niet heb geüpload, maar ik ga proberen weer te schrijven.

Vergeet niet:
-Vote
-Comment
-Follow
-Share
Xoxo Sil