Deel 12: WoW, geef me even om dat hele verhaal te vertellen.

345 14 0
                                    

POV LEYLA

Ik strompel door de gangen, die eindeloos lijken.  Woorden laat ik bezinken, gedachten laat ik door mijn hoofd razen. Alles gaat zo snel. En ja, misschien heeft Levy gelijk. Maar het gevoel van jaloezie neemt me  gewoon over. Op het einde van de gang zie ik James hangend tegen de deur. Snel probeer ik mijn route te wijzigen, en in de eerste de beste gang af te slaan.

'Leyla!' Ja oké, laat dat plan maar al zitten. Heeft die gast hier ergens sensoren en camera's gehangen? Ik kan hem nooit ontlopen. Ik draai me langzaam op en zet een fake glimlach op. 'Hey James, ik had je niet gezien.'Zeg ik vrolijk. Een leugen.  Hij kijkt me bezorgd aan en gaat met zijn lange vingers richting m'n gezicht om te kijken naar de wonden. Ik duw zijn hand weg en ga een stap naar achteren.

'Babe, wat is er?' Hij klinkt lief, maar ik vertrouw het niet. Ik kijk op en weet niet of ik boos of opgelucht moet zijn dat er iemand bezorgd is. 'James, noem me niet zo. Je probeert alles op te focken tussen mij en Levy. Je laat mijn hoofd ontploffen. Is Britt niet genoeg voor je?' Ik klink breekbaar, maar ik probeer het weg te stoppen. En dan neemt hij mijn hand vast. Maar die trek ik onmiddellijk ruw weg.

'Laat me met rust.' Dat is het enige wat ik nog tegen hem zeg voor ik me omdraai en wegloop. Net als ik Mase zie lopen, neem ik zijn arm en sleur hem mee naar de kantine. Ik heb hem nog niet over al de struggles met James verteld, wat ik beter wel kan doen. Wanneer we eindelijk zitten, zeg ik; 'Eerst heb ik koffie nodig.' En wanneer ik ga rechtstaan, trekt Mase me weer op bank. 'Ley, je weet dat je alles tegen me kunt zeggen?' Ik knik zacht. 'Tuurlijk weet ik dat! Het is gewoon...'  Ik zoek naar de juiste woorden om het te kunnen zeggen. Nochtans is het niet zo moeilijk. James zit achter me aan terwijl hij Britt heeft, zo simpel is het. Maar kan ik dat ook zo simpel zeggen?

'Wel, het zit zo.' Begin ik.


Ik zit in de les met Mase naast me. Dat gesprek luchtte best wel op. Ook omdat Mase mijn beste vriend is, en niet oordeelt. Ook hij vindt James wat ver gaat, maar Britt zou ons nooit geloven. En wanneer ik dit denk, word ik uit mijn gedachten gewekt door een klop op de deur.

En nog geen paar seconden later vliegt de deur open en komt een meisje met blond haar binnen gestapt. Haar lange en sierlijke lichaam komt de klas binnen en ik begin onmiddellijk te lachen.

'Wat doe jij hier? Ik heb je zo gemist!' Roep ik door de klas. Ik ren naar voor en geef het meisje een knuffel tot ik ze bijna fijn knijp.
'Ley, ik mistte je ook te hard. Ik moest je gewoon weer is zien.' Haar stem is zacht, maar doordringend.

En als deze stem de oren van Mase bereikt, kijkt hij op. Zijn gezicht verstard en hij wordt bleek. 'Sophie?' Ik hoor dat zijn stem breekt. En dat doet me pijn.
'Hey Mase.' Mompelt ze en glimlacht klein naar hem. De chemie tussen hun is na al die tijd nog niet verdwenen en ik weet dat dit nog problemen gaat geven. Grote problemen.

Dan gaat de bel. Ik gris mijn tas van tafel en Mase gaat onmiddellijk opstaan en loopt naar Levy en Sem toe.
'Ik ben blij je weer te zien.' Zegt Sophie als ik haar meeneem naar mijn kamer. 'Ik snap het niet, Soof. Je wou geen contact met Mase. Maar toch ben je hier?'
Ze zucht. Ik steek de sleutel in het slot en dan zie ik dat er drie kleurrijke koffers in het midden van de ruimte staan. En die koffers herken ik maar al te goed.

'Ik kom bij jou op de kamer slapen. Mijn nicht wilt een gezin beginnen. En daar pas ik niet in. Ze is in verwachting.' Ze neemt een koffer en gooit die op het lege bed dat aan de andere kant van de kamer staat.
'Hoever is ze?'
'Vier maanden. Maar ik zag je te weinig Leyla. Ik hoorde niets meer van mijn beste vriendin.'

De tranen die in haar ogen staan, knippert ze weg. Ik ga naast haar zitten en neem haar in een knuffel. 'Ik had het druk, maar Soof, ik zou je nooit vergeten. En nu je er bent, heb ik weer iemand waarmee ik girlstalk mee kan hebben. Ik ben blij dat je er bent.'
'Denkt Mase er ook zo over?' Ik haal mijn schouders op en begin aan mijn rokje te prutsen. 'Mase kon je maar niet vergeten, je was zijn eerste serieuze liefde. Dus voor hem ligt het gevoelig. Maar ik ben er zeker van dat hij blij is. Denk je dat er nog iets gaat gebeuren tussen jullie?' Ze schudt haar hoofd.

'Mase en ik is verleden tijd. Hij is een schat maar ik wil vooruit willen in mijn leven. Maar genoeg over Mase. Vertel me alles over het internaat hier, zijn hier lekkere jongens? Hoe gaan de optredens? Komen er nieuwe nummers?'

'WoW, geef me even om het hele verhaal te vertellen.'


Sil is back! School is weer begonnen, maar ik ga weer proberen elke week te uploaden.
Plssssss:
-Vote
-Comment
-Follow
-Share

See you next week!
Xoxo
Sil❤️

Roommates with my crush 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu