Roommates with my crush 2

Deel 15: Mannen huilen niet

POV LEVY

Dagen kruipen langzaam voorbij. Ik heb Leyla al een paar dagen niet in de les gezien en ook niet op onze repetities. En een repetitie zonder onze zangeres, is geen repetitie. Geen sfeer, ook geen vriendschap meer.

Volgens Mase is ze er kapot van. Ik heb het zelf ook niet zo gewild. Ergens hoop ik dat we ooit weer samen komen, ook al heb ik het zelf uitgemaakt. Maar zolang ze niets doet aan die jaloezie, kan ik haar gewoon niet terugnemen. Hoe moeilijk het voor ons beiden is. Weet wel dat ik alles voor dat meisje doe. Nog altijd.

Ik strompel traag door de gang en stop voor de deur van Mase. Wanneer ik aan zijn deur stop hoor ik Leyla haar schattige lachje. Ik twijfel maar duw dan toch zacht de klink naar beneden. Bang dat ze me hoort.

Het eerste wat ik zie is dat ze op de tafel een grote doos heeft staan met al mijn spullen in. Kaders, een paar truien van mij, een teddybeer en een paar kaarten zie ik liggen.

En dan zie ik haar en Mase in de sofa zitten. Mase gooit stukjes groenten naar Leyla, die ze behendig met haar mond opvangt. Wanneer ze een stukje wilt vangen dat uit de richting vliegt, valt ze van de bank. 'Auw! Mase, jou schuld.' De woorden spreekt ze uit als een boze kleuter. En terwijl wijst ze boos in zijn richting. Ik rol even met mijn ogen.
'Oh, kleintje toch. Waar heb je pijn? Zal ik er een kusje op geven?'

Dan sluit ik bewust de deur weer en loop weer verder. Ik wil niet weten wat er gebeurt daar. Ik ben blij dat Mase zo een goede vriend is. Net wat Leyla nodig heeft.

Ik wandel verder en besluit een kijkje te nemen bij Sophie. Ik zoek de juiste deur, en wanneer ik die heb, klop ik zachtjes aan.
'Levy? Wat doe je hier? Ik ben wel druk-...' Ze stopt haar zin terwijl ze m'n gezicht ziet.
Ik weet niet wat ze ziet. Mijn uitdrukking is ongecontroleerd. Ziet ze dat ik pijn heb? Of lijkt het alsof er niets aan de hand is met me?

Ze staat met een handdoek rond haar middel geslagen, en ook haar haar zit in een grote handdoek gewikkeld.
'Kom binnen. Ik ga even iets aandoen.' Zonder iets te zeggen loop ik door en laat me vallen op haar bed dat vol ligt met schoolboeken.

Wanneer ze enkele minuten later binnenkomt, heeft ze een joggingsbroek aan en een oversized trui. Haar nat blond haar ligt strak naar achter.

'Sophie, zeg alstublieft dat dit alleen een enge droom is.' Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en hoor het bed kraken terwijl Sophie naast me komt zitten.

'Nee, dit is geen droom. Vertel, wat is er gebeurt?' Ik laat een hele diepe zucht horen. 'Wil je dat wel weten?' Ik kijk op en ze knikt.

'Ik heb het uitgemaakt met Leyla.' Ik hou me klaar voor een heftige reactie. Sophie is ten slotte wel Leyla haar beste vriendin.

'JE HEBT WAT?' Ze schreeuwt van verbazing terwijl ze recht gaat staan.
'Levy, nee! Jullie waren perfect. Een droomkoppel.
Dat kan je niet zomaar doen. Ik moet naar Ley toe.'

Ik neem haar pols vast wanneer ze aanstalten maakt om te vertrekken. 'Mase is nu bij haar.' Ze laat een zucht horen en gaat weer naast me zitten.
'Ik weet dat het dom was, maar Sophie, wat moet ik nu doen? Ik ben de pianist.'

Ze geeft me een klopje op mijn schouder. 'Geef het tijd. Dat is het enige wat ik kan zeggen. Al vind ik het zonde dat jullie uit elkaar zijn.'
Ik zeg niets meer en kijk weer voor me uit. Het voelt leeg binnenin. Alsof er iets mist. En dat klopt ook, Leyla mist.

Ik bedank Sophie en loop dan naar m'n eigen kamer. Ik laat me neerploffen en probeer aan iets anders te denken.
Ik neem mijn mobiel en scrol door m'n insta heen. Veel foto's op mijn account zijn met Leyla. Ik verwijder er een heleboel, maar een paar laat ik staan zodat fans niet achterdochtig worden.

Dan kijk ik op Leyla's account. Al onze foto's staan er nog op. Ik staar naar een foto. Het is een foto van ons op het strand, onder de palmbomen terwijl ik haar een kus gaf. Het is één van de mooiste foto's uit de zovelen die we samen hebben.

Dan pas voel ik dat er een traan bij mij rolt, maar ruw wrijf ik die weg. Ik mag niet huilen, ik heb beslist.

Ik ben een man. Mannen huilen niet...

Heyhoi!
EEN MAAND NIKS VAN UPLOADS?! Sorry
Wat vinden jullie van Levy zijn beslissing? Laat het even weten!

See you next week!
Xoxo Sil