Roommates with my crush 2

Deel 16: Hoe is het met je, vrijgezel?

POV LEYLA

Ik wordt traag wakker met twee sterke armen die me vasthouden. En eerlijk: Ik zou hier nog lang zo willen liggen.
Mase zijn bruine haar ligt warrig door elkaar en zijn mond hangt een stukje open. Zachtjes maakt hij een geluid. Het is niet snurken maar eerder een soort gezoem.
En nu ik eraan terugdenk ik het al eeuwen geleden dat ik nog in m'n beste vriend zijn armen heb gelegen. Is dit fout? Ik weet het niet. Maar zonder Mase was ik nu nog steeds een wrak geweest.

'Maziewazie' Ik fluister het in de hoop dat hij toch wakker wordt. Hij laat een kreun horen, maar geeft verder geen kick. 'Mase, we hebben les.' Zeg ik dan iets luider. 'Wat? Is het geen weekend dan?' Ik zucht diep. 'Nee Mase, anders had ik je laten slapen.' Ik stap uit het bed en een koude rilling verspreid zich over mijn lichaam.

Wanneer ik voor zijn kledingkast sta, hoor ik dat Mase nu ook uit het bed komt. Hij geeft me een kus op mijn wang, wat me laat blozen. Maar dat probeer ik te negeren. Want we zijn gewoon vrienden, toch?

Ik loop zelfverzekerd door de gangen met Mase, Sophie en Britt achter me. Mijn gezicht verraad niets van de pijn die ik de laatste dagen heb gevoeld. Geen één haar op mijn hoofd laat zien dat mijn haar dagen lang een vogelnest was.
Geen donkere kringen rond mijn ogen en ook geen emo-kleding. Niemand zal merken hoe erg Levy me gekwetst heeft.

Mase opent de kantinedeuren voor me, en wanneer mensen me zien binnenkomen, vallen alle gesprekken stil. James komt naar ons toe en ik hoor Britt zuchten.
'Wat is er?' Fluister ik.
'Vertel ik straks.' Is het enige wat ik als uitleg krijg.
Ik haal mijn schouders op en neem nonchalant een appel uit de één van de schalen die er klaarstaan. Meer dan dat en een tas koffie heb ik niet nodig.

'Hoe is het met je, vrijgezel?' Vraagt James. Zijn perfecte witte tanden worden zichtbaar omdat hij een vuile grijns op zijn gezicht heeft.
Ik slik even een krop weg in mijn keel.

'Hoe weet jij dat?' Als James het weet, zal heel de school het nu weten. Theo zal blij zijn. Pure ironie.
Want dit is niet zo'n leuk nieuws voor mijn carrière.

'Zo'n roddels verspreiden snel, babe.' Britt zucht weer en loopt alleen weg, richting een lege tafel.
'Wat is er met haar?' Sophie haar stem klinkt bezorgd.
We kijken alle drie naar James in de hoop naar een uitleg.

'Jaloers, zeker? Zie je nog wel.' Zegt James meer tegen mij dan tegen Mase en Sophie. Hij geeft me een zoen op mijn wang en loopt dan weg.
'Wat heeft iedereen met mijn wang vandaag?' Mase grinnikt even, maar Soof daarentegen kijkt me bedenkelijk aan. Maar zonder nog iets te zeggen loop ik naar de tafel waar Britt zit.

Als ik eenmaal bijna aan die tafel ben, zie ik dat Levy en Sem er ook zijn gaan zitten. Bijna vergeten dat Levy nog bestond.
Ik schud de twijfels en stress om hem weer onder ogen te komen, van me af en ik neem plaats alsof er niets is gebeurd. Maar iedereen die rond mij staat, weet wel beter.

Ik negeer de rest gewoon, en focus me op Britt. 'Wat was dat met James?' Ze slaat haar ogen neer en ik zie haar nadenken over wat ze zou zeggen.
'Ik kan er niet tegen, Ley. Hij flirt gewoon met allerlei meisjes. Hoe hij je daarstraks "babe" noemde? Hij is samen met mij!' Zacht klopt ze op tafel, maar haar frustratie komt wel duidelijk tot uiting.

'De geruchten gaan ook rond dat hij een meisje heeft proberen te betasten in de gang, maar niemand weet wie.' Ik slik even. Zou dat over mij gaan?
Ik voel twee paar ogen van Levy en Mase op me branden.

Ik had Levy alles verteld na dat sms'je dat ik toen van James kreeg. En de laatste dagen heb ik Mase enorm moeten bijbenen met alles wat er de laatste tijd is gebeurd. Maar ik probeer hun blikken te negeren. Het zou Britt breken als ze zou weten dat James mij wou zoenen.

'Britt, je gelooft die roddels toch zelf niet. Ik zou het me niet kunnen voorstellen moest hij zoiets doen. Jullie zijn toch gelukkig samen?' Ze knikt zachtjes. Ik leg mijn handen op die van haar. Ze zijn koud.

'Dan zou ik me echt geen zorgen maken.' Ik glimlach lief en ik zie dat ik haar gerustgesteld heb.
Ik geef haar een knuffel, en ze houdt me stevig vast. Net alsof ze afscheid van me zou moeten nemen.

We worden in ons vriendschapsmomentje gestoord door een kind dat ik zou kunnen missen als kiespijn.

'Levy ik hoorde dat je single bent? Misschien kunnen we dan nu op date?' Naomi gaat Levy niet laten gaan tot ze hem heeft gehad, dat wist ik hiervoor al. Maar waarom moet ik er altijd bijzitten als ze hem nodig heeft? Jaloezie borrelt op, ook al zou dat niet meer mogen.

Ik laat Britt los en kijk Levy hoopvol aan. Zijn gezicht veranderd in staal en hij kijkt Naomi niet eens aan.
'Dank je, maar liever niet. Ik zou graag willen dat mijn volgend meisje even intelligent en mooi is als de vorige. En aan die eisen voldoe je niet. Sorry.'

Ik neem aan dat dat een compliment is voor mij? Mase barst in lachen uit en Sophie begint te giechelen.
Naomi haar gezicht daarentegen staat helemaal rood. Ze draait woest haar hoofd naar me, en ik stop de jaloersheid die toch even kwam kijken, veilig weg.

'Je hebt het gehoord, schat. Alleen intelligente en mooie meisjes zoals ik.' Ze briest naar me en stampt dan op haar naaldhakken weg, wat een hilarisch zicht is.

Verder wordt er niet op de gebeurtenis van net ingegaan. Sem is begonnen over het feit dat ik weer moet beginnen met een nieuw album te schrijven. En Mase doet enkele belachelijke voorstellen zoals nummers over pizza en milkshakes. Even lijkt het alsof er de laatste dagen niets is gebeurd.

En dan krijg ik een bericht van James.

James:
Kom even uit de kantine.
Ik moet even met je praten. X

Ik trek mijn wenkbrauw op en laat het berichtje lezen aan Mase. 'Voorzichtig, je kent hem.' Zegt hij, heel stil zodat alleen ik het kon horen.

Ik sta op en loop door een stille kantine. Je zou er een naald horen vallen. En dat vind ik best beangstigend.
Wanneer ik de deur open kijk ik nog even achterom. En ik weet niet of ik het me verbeeld, maar het lijkt alsof Levy me aankijkt met pijn in zijn ogen.
Maar dat kan niet waar zijn.

En daar staat James, een paar meter verder. Met zijn enge grijns die me laat huiveren...