The girl who can't be moved (COMPLETED)

The girl who can't be moved (SEVEN)

"Saan ba kasi tayo pupunta, Rapunzel?" taanong ko kay Rapah. Kanina pa kami paikot-ikot sa loob ng mall. Linga siya ng linga, lakad ng lakad... kinakausap ko, hindi naman ako sumasagot. 

"Stayput ka lang, Ate Ian... Makikita ko rin iyon." sabi pa niya sa akin. Napangiwi ako. Stayput? Paano ko gagawin iyong kung masakit na ang paa ko kakalakad? Dapat talaga hindi ko muna sinuot itong high heels na bigay sa akin ni Robi... dapat nag-flats na lang ako. 

"There it is!" Rapah excalaimed. Huminto siya sa harap ng isang lingerie botique. Kinabahan ako. 

"Anong gagawin natin dito?" nagtatakang tanong ko. Tumingin sa akin si Rapah. 

"Eh di mamimili ka ng sexy lingerie." namilog ang mga mata ko. 

"Ano?!!" hinawakan ni Rapah ang kamay ko at hinatak ako papunta sa loob. para akong tanga. Mukha akong tanga. Lingin ako ng lingon sa loob ng botique... naeeskandalo kasi ako sa mga stlye ng lingerie nila... naisip ko, na-lingerie ka pa, wala ka ring tinago. Sinabi ko iyon kay Rapah. Natawa siya. 

"That's the point, Ate Ian. Gosh ah.. mas makaluma ka pa ka kaysa ka Yaya Minda..." nakatawang sabi niya. Ang tinutukoy niya ay ang Yaya ni Ali. Tinawag niya ang isang sales lady. 

"Miss, patingin ako ng mga new arrivals ninyo, para sa kanya." tinuro niya ako. Tumingin ang babae sa akin, parang gusto kong magpakain sa lupa sa mga oras na iyon. nang sinabi sa akin ni Rapah na tutulungan niya ako, hindi ko naman naisip na tototohanin niya ang sinbi niya noon na kailangan kong akitin si Robi. 

"Bakit ko ba ginagawa ito? I mean, when you said that you would help me, hindi naman pumasok sa isip ko na ganito ang gagawin natin?" naiiyak na sabi ko. 

"Ate Ian, paano mo mababawi si Kuya Robi kung hindi mo ito gagawin? You have to do this because, malay mo, ito na na iyong chance mo." kumuha siya ng isang lingerie at binigay sa akin. Ipinagtulakan niya ako s aloob ng fitting room. "Geh na Ate Ian, dito lang ko. Titingnan ko kung anong bagay sa'yo." 

Habang nasa loob ng fitting room, pinag-iisipan ko kung gagawin ko ba talaga ito, aakitin ko ba talaga si Robi para mabawi ko ulit siya? But what if it doesn't work? Bigla ay naalala ko ang paraan ng pagtingin ni Robi kay Irish noong urprise party... nanikip ang dibdib ko. Parang hindi ako makahinga. 

Sumilip ako sa may pinto at kinawayan si Rapah. Tumingin siya sa akin. Inuudyukan akong lumabas. 

"Ikaw ang pumasok dito!" mahinang sabi ko.Napangiti si Rapah at tumayo siya. Pinapasok ko siya. 

"Wow, ang sexy mo pala Ate Ian. Ngayon ko lang talaga napuna. kasi naman, you should stop wearing jeans and shirts... dapat mag-dress ka." ngumiti siya. "At saka bagay sa'yo ah."

"Ayoko nito. Parang wala na akong tinatago." bulong ko. 

"Ilang beses ko na bang sasabihin na, that' the point? Hindi bagay sa'yo ang pink, wait kukuha kita ng black." muli ay lumabas siya, ilang sandali lang ang nakalipas ay bumalik na si rapah at may dalang itim na lingerie. Ipinasuot niya ulit sa akin iyon. At ng magustuhan niya ang hitsura ko, ngumiti siya at sinabing. 

"Okay, now we're done. Phase two na." nakasimangot na pumasok muli ay lumabas siya ng fitting room at hinyaan na magbihis ako. Kinakabahan ako, up to now, hindi ako sigurado sa gagawin ko, pero tama si Rapah, walang mangyayari sa akin kung maghihintay na lang ako basta. Kung hindi ako kikilos, maaagaw na lang ng tuluyan sa akin si Robi... at hindi ko kaya iyon. 

Habang naglalakad kami ni Rapah ay binibigyan niya ako ng instruction kung ano ang dapat kong gawin... Pero hindi ko siyan masyadong naintindihan kasi lumulipad ang utak ko. Am I really going to do this? Am I sure? What if it doesn't work. 

"Aray..." bulong ko. Nabangga ako sa likod ni Rapah. Huminto na lang kasi siya bigla. "Bakit ba? What's wrong?" nagtatakang tanong ko. Itunuro niya ang sakting rink sa ibaba. Sinundan ko ng tingin ang daliri niya. Sa gitna ng skating rink. Nakita ko si Robi at si Irish na magkahawak kamay. Robi pulled her closer and put his arms around her waist. The sight murdered me. They looked so happy. 

"Ate Ian..." tumingin ako kay Rapah. Pagkatapos ay tumingin muli ako kina Robi. That was when I made up my mind. 

"I'm doing this..." mahinang sabi ko. "I cannot let her take Robi away from me..." I felt Rapah's hand on my shoulder. 

"It's okay, Ate Ian. I'm here. As I said, I'm gonna help you." I took one last look at them, then I walked away. Rapah was following me. My mind was racing, nag-iisip ako ng paraan isang magandang paraan para sa gagawin ko.

Sumakay na ako sa kotse ni Rapah. She drove. Daldal siya ng daldal, she was telling me how she hates Irish... pero ako, iniisip ang eksenang nakita ko kanina... ang sakit sa puso... Huminto ang sasakyan ni Rapah sa tapat ng bahay ko. 

"I'm going to do it, tonight, Rapah." sabi ko bago ako lumabas ng kotse. Ngumiti lang siya sa akin. 

"Goodluck, Ate Ian." Nang makapasok ako sa loob ng bahay ko, dinampot ko agad ang telepono at idinayal ang numero ni Robi. Agad naman niya itong sinagot. 

"Yes?" he said in a low voice. 

"We have to talk, Robi. Pumunta ka sa bahay. Hihintayin kita." iyon lang at tinapos ko ang tawag. Naupo ako sa couch at saka tiningnan ang binili kong lingerie kanina... Ngumiti ako... 

"No... not in this life time..." muli ay pinasok ko sa paper bag ang binili ko. I have to get ready, I know, Robi will come... I'm sure...

__________

For the last time, tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Contrary to what Rapah said, I did not wear the black lingerie. Ayoko kasi, pakiramdam ko, isang sinulid lang ang matanggal doon, bibigay na ang damit. Instead of wearing that, I wore a white loose shirt and a boyleg shorts. Inilugay ko ang buhok ko. Mukha akong tanga... paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko... pero paulit-ulit ko ring naaalala si Robi at si Irish...

"Adrianne!" nagulat ako ng marinig ko ang boses ni Robi. Nasa ibaba na yata saiya. "Ian, pumasok na ako. Bukas iyong pinto eh." huminga ako ng malalim. 

"Kaya ko ito. Ang sumuko, pangit." sabi ko pa. Binuksan ko ang pinto nh silid ko at saka mabilis na tinungo ang hagdan. Nakita ko si Robi na nakaupo sa may couch. 

"Remeber, Ate Ian. You have to walk like you own the floor, hindi man model-like walk... basta iyong sexy walk... iyong confident walk." Parang naririnig ko si Rapah habang bumababa ako ng hagdan... dahan-dahan ang pagbaba ko, marahan ang paglakad ko. Like what Rapah said, own it.. and i don't know if I am owning it.. but I don't care.... as long as I do it right... 

Tumingin ako kay Robi, nakita kong nakatitig siya sa akin. His mouth was slighlty open. Kahit paano ay ikinatuwa ko iyon. I was looking intently at him habang pababa ako ng pababa, pagtapak ko sa isang baiting, nasobrahan, ayun, natagpuan ko na lang ang sarili kong gumugulong pababa... 

"Ian!" narinig kong tawag ni Robi. God! This is so embarassing! Nang makalapit siya sa akin ay hinawakan niya ako sa balikat. "Are you alright?" he asked me. Infairness, he sounded worried. I looked up at him. 

"Yeah..." I said to him. Ininspeksyon niya ang binti ko , braso at siko... 

"Wala ka bang sugat? Patingin..." Napatingin ako sa kanya, may kung anong humaplos sa puso ko. He was actually worried about me. 

"O-okay lang ako..." tumingin sa akin. 

"Bakit ba kasi ganoon ka bumaba? Para kang nagbibilang ng alikabok.. at bakit ganyan ang suot mo?" singhal niya sa akin habang inaalalayan niya akong tumayo. 

"Bakit? Hindi b-ba b-bagay?" tanong ko. Saglit na natigilan si Robi. 

"Sa ibang tao, bagay, sa'yo hindi." napanganga ako. He looked away. Napayuko ako. Parang mgba-back fire ang plano namin ni Rapah ah. "Bakit mo ba kasi ako pinapunta dito?" galit na tanong niya. Tumalikod siya at bumalik sa couch. Nakatayo lamang ako roon, pingmamasdan siya, parang hindi siya mapakali. Umupo siya sandali at saka muling tumayo. Nagpalakad-lakad siya sa harapan ko. 

"Magpalit ka nga!" tila gigil na gigil siya. Bakit ba siya nagagalit. Namaywang ako. 

"Bakit ba? Bahay ko naman ito kaya pwede kong suotin ang kahit anong gusto ko." maangas na sabi ko. 

"We'll because you're making me feel uncomfortable!" he shouted. Tila iritang-irita na siya. That made me happy... ibig sabihin, he thinks that I'm pretty! Marahang lumapit ako sa kanya. 

"Am I, Robi? Am I making you feel uncomfortable?" I asked him... Lumayo siya.

"Jeez! Ian! What the hell are you doing?!!" sigaw niya. Patuloy akong lumalapit sa kanya. At nang mawalan na ng espasyong uurungan si Robi, napangiti ako. I put my arms around him. 

"What the--- What is it that you want?!!" muling sigaw niya. I smiled.

"You... I want you." I stared at him. Then without thinking twice, hinatak ko ang kwelyo ni Robi at hinagkan siya sa labi. God! How I missed those lips... He kissed me once five years ago and I want to feel that again... I want to feel his lips against mine...And then as if fate had allowed it, Robi kissed me back... I could feel the longing on his kisses... And while he was kissing me, tears started falling from my eyes... This is real right? This is really happening. 

I pulled Robi closer, then I started unbottoning his jeans... and suddenly he stopped. 

"We can't do this..." bulong niya. "I can't do this to you." parang gusto kong maglupasay sa harapan niya. 

"Why? I'm baring my very soul to you just so you'll love me again and you'll say no?" I bit my lower lip... Sagana na naman ang maga mata ko sa luha. Robi sighed. 

"I..." he looked at me eye to eye. "I dunno if I'll ever love you again. But if I do, not this way... not like this..." itinulak ko siya papalayo. Tahimik na lumuha ako. Hindi na ako nahihiya na ipakita sa kanya na nasasaktan ako. I can't stop myself from crying...

"I wanna hate you right now for making me feel like an unttractive slut... but I can't hate you..." dama ko ang panginginig ng tuhod ko at ng buong katrawan ko. Parang kandila na nauupos ako, hanggang sa napaupo ako sa sahig. "You know what the sad part is ... I don't think I'll ever hate you..." 

"I'm sorry... I'm so sorry..." lumapit sa akin si Robi at pinangko ako. Iyak lang ako ng iyak... namalayan ko na lang na nasa loob na kami ng kwarto ko. Ibinaba ako ni Robi sa kama. 

"I'm so sorry, Ian..." he said again. I just sat there crying like a little girl who lost her favorite teddy bear. Robi pulled me closer... the he made me lie down. Ipinatong niya ang ulo ko sa braso niya. Then he embraced me tightly...

"I can't hate you... I want to hate you but I can't..." umiiyak na sabi ko. 

"Shh... stop it, Ian..." he kept saying that... paulit-ulit na para bang pagsinabi niya iyon, magiging okay na lang lahat basta... ang sakit-sakit nga eh. Ngayon lang ako na-reject ng ganito. Hinayaan akong umiyak ni Robi, patuloy lang niyang hinahaplos ang likod ko, panaka-naka ay hinahagkan niya ang ulo ko... I don't know why but being this close to him makes all the pain go away.. unti-unting nabubura ang sakit na kanina ay binalot ang buong pagkatao ko. 

"Don't leave me, please...." bulong ko... 

"I won't...I promise... close your eyes..." he said.. and I did. I closed my eyes... In my head I was happy to know that I will be sleeping with Robi and that there's wa big possibility that when I wake up tomorrow, he wiould still be there... so I closed my eyes... and I let myself be lulled to sleep by Robi's voice...

The next morning, I woke up...Ayokong imulat ang mga mata ko dahil ayokong ma-disappoint. Ayokong masaktan pag nalaman ko at nakita ko na wala na si Robi sa tabi ko, na for the second time, he didn't stay true to his promise. But when I felt a hand on my waist, I almost cried with so much joy. Iminulat ko ang mga mata ko at nakita ko si Robi sa tabi ko, he was still there, I was so happy. Tinupad niya ang pangako niya. Nadama ko ang mga luha sa aking pisngi. Napapangiti ako. I was crying because of so much joy... Hinaplos ko ang pisngi niya. Then as if he was awake, hinuli niya ang kamya ko at inilagay iyon sa dibdib niya, sa tapat ng puso niya. Napangiti ako. Robi looked so calm... he looked so beautiful... Huminga ako ng malalim.

What if Robi wakes up? What would he say? Would he regret staying? Magsisisi ba siya because he embraced me tightly last night? Anong iisipin niya? Where would we go after this? 

Marahang inalis ko ang mga kamay ni Robi na nakapa-ikot sa akin. Naupo ako sa gilid ng kama. I looked at him again. I couldn't stand it. This moment, it was so beautiul, and I don't have the heart to ruin it. Looking at Robi, sleeping beside me, on my bed, inside my room, it was a dream come true. And i don't have the strenght to destroy that dream. So I stood up. I wanted so much to stay and savor the moment, wait for him to wake up, but then I know I couldn't. I don't even know what to expect today. I sighed. Nakakainis, hindi ko pwedeng hawakan ang isang bagay na dating sa akin. Why is life unfair?

"Why did you stop being in love with me, Robi? Why do you have to break my heart?" I said, trying so hard not to cry. I took one last look at him. Suddenly, I felt the hole in my life getting bigger by the minute. I couldn't even touch him. So I left. I left Robi in my room, I left him in my house... and I could feel that agonazing pain in my chest throbbing like there's no tomorrow.....