Sanal Gerçeklik

Gerçekliğin Sınırı

-Etraf darmaduman karman çorman, yerlerde şişeler, izmaritler, artık aptal hayat bana istediğimi ver-

--

-Hatırlatma-

6 Haziran 2007 / Çarşamba 18.30/ Antalya-Türkiye
"Deniz bu ciddi bir konu."
"Farkındayım, ama bunu geçen sene çizmiş olamaz mı? Sonuçta hiçbir şeyi hatırlamıyor."
"Onu bu şekilde koruduğunu sanıyorsun. Halbuki yaklaşımın çok yanlış. Alya ikimizin de yavrusu iyiliği için bunları çözmemiz gerekir."
"Ebru, lütfen. Bari burda yapmayalım."
"Tamam. Tamam ama Norveç'e döndüğümüzde tüm bunlar hallolucak. Anlaştık mı? Beni korkutmaya başladı çünkü."
"Tamam." dedi Deniz gözlerini kapayıp derin bir nefes alıp.

--

7 Haziran 2007 / Perşembe 10.40 / Antalya-Türkiye

Uyandıkları sabah kahvaltı için hazırlanıyorlardı. Alya minik pileli elbisesinin askılarını aynada düzeltirken annesine döndü,

''Nasıl?''

Ebru kızına her baktığında tereddütte kalıyordu. 'Bu benim kızım mı?'

''Anne?''

''İyi görünüyor.'' dedi Ebru kafasındakileri savuştururken.

''Solgun görünüyorsun annecim.''
"Hasta olacakmış gibi hissediyorum." dedi başını tutup ovarken.
Alya gelip küçük kollarını annesinin uzun bacaklarına sardı.

''Hasta olma annecim.''

''Olmam.'' dedi eğilip Alya'ya sarıldı.

--

21 KASIM 2014 - / OSLO - NORVEÇ

Hızlı adımlarla merdivenleri çıktım. Odama geçip yatağa kendimi atıp üzerimi örttüm. Biraz olsun sakinleşmeye ihtiyacım vardı. Derin nefeslerim arasında olanları düşünüp tartıyordum. Bana işkence etmek için burdaydı. Kendisi itiraf etmişti.

Yatakta sağa sola dönmekten başka bir şey yapmamak boynumda ve sırtımda kas ağrılarına sebep oluyordu. Her şeyimle hastaydım. Zihnimle ve bedenimle.

''Özür dilerim.'' sesin geldiği yöne döndüğümde istemsizce ellerimle kendimi geriye sürükledim.

''Marcus ben yalvarırım-''

''Alya, özür diliyorum bir daha böyle bir şey yaşanmayacak.''

Suratındaki alaycı tavrı arıyordum. Gerçekten özür mü diliyordu. Hayaletim kendi kendine pişman olmuş benden af mı diliyordu. Artık neye inanacağımı şaşırmıştım.,

''Cevabını duyamadım?''

''Kabul etmesem bile gidecekmişsin gibi bir de zihnimde dolanmana rağmen benden cevap beklemen vaooov'' diye bağırıp ellerimi kocaman açıp tekrarladım. ''Vay canına!"

"Beni her seferinde daha fazla etkilediğini söylemeliyim canım hayaletim."

"Kalbimi kırıyorsun ama." dedi dudaklarını büzüp baktı.

"Her neyse."

"Seninle bir şey konuşmam gerek." deyince heyecanla gözlerini bana dikti.

"Tabi."

"Burdan kaçmalıyız."

"Ne? Aklını mı kaçırdın sen?"

Gerçekten bunu bana mı soruyordu? Fark etmesi biraz gecikmiş gibiydi.

"Alay etmeyi kes Alya."

"Hadi ya işine gelince cevabını kendin bile alabiliyorsun. İnanılmazsın!"