Teach me to be myself - Zayn Malik

Part 3

~~~~~~~~~~~~~~

Oke, ik probeer een beetje snel nieuwe hoofdstukken te posten, maar soms gaat het iets langzamer. Al bedankt voor de lezers en de twee stemmers tot nu toe! ;) Wel blijven lezen en stemmen!! :) Dan ga ik meer mijn best doen om snel te posten!

Veel leesplezier!

~~~~~~~~~~~~~~~

'Wat doe jij hier? Heb je geen school?'

Ik kijk verrast om. 'Zayn!' Roep ik lachend en omhels hem.

'Ben ook blij jou te zien.' Grijnst hij.

'Sorry, mijn mobiel was afgepakt. Ik kon je niet bellen of smsen.' Zeg ik terwijl ik me van hem losmaak. 'Maar ik heb hem alweer.' Ik haal even mijn mobieltje even uit mijn tasje.

'Aha. Ik had je al een paar keer gebeld, ja.' Zegt Zayn. 'Maar waarom ben je niet op school.' Vraagt hij nog een keer.

Ik doe mijn haar achter mijn oor. 'Ehm, ze hadden.. Ik, eh.. Ben geschorst.' Mompel ik dan maar.

Zayn kijkt me ongeloofwaardig aan. 'Geschorst?!' Roept hij. 'Waarvoor?'

'Morgen mag ik weer naar school.' Roep ik. 'Het was voor maar drie dagen.'

'Voor maar? Wat is er gebeurd, Lea?' Roept Zayn kwaad.

'Niet heel erg. Het was gewoon.. Perongeluk.' Ik probeer er maar een beetje overheen te praten. 'Ben jij nog nooit geschorst?' Vraag ik.

Zayn zucht. 'Jawel.' Mompelt hij kort. 'Maar dat doet het nu niet toe.'

Ik frons mijn wenkbrauwen. Dan ga ik op de richel van de heuvel zitten en staar ik stil naar Londen. De wind speelt met mijn haren.

'Weet je.. Vroeger heb ik niet de beste tijd gehad.' Vertel ik hem ineens. 'Helemaal niet..' Zeg ik erachter bijna onverstaanbaar. Dit heb ik nog nooit tegen iemand durven te zeggen.

Zayn komt naast me zitten op de richel. 'Wil je erover praten?' Vraagt hij terwijl hij me met een bezorgde blik aankijkt.

Ik voel de tranen in mijn ogen prikken als ik weer denk wat er allemaal gebeurd is. 'Later.' Zeg ik hees.

Zayn slaat een arm om me heen waarna de tranen over mijn wangen stromen. 'Ik wil gewoon dat het nu beter word, maar soms weet ik niet meer wie ik ben.' Snik ik zacht.

Zayn slaat nog een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn borst. 'But I know it.' Zegt hij, dan laat hij even zijn armen los en veegt een paar haren uit mijn ogen. 'Jij bent het bijzonderste meisje dat ik ooit in mijn leven ontmoet heb.' Glimlacht hij.

'Meen je dat?' Vraag ik met een klein glimlachje en veeg een paar tranen weg.

'Dat meen ik.' Knikt Zayn en slaat zijn armen weer om me heen.

Ik slik een paar keer. 'And you are that person who teachs me to be myself.'

~~~~~~~Tijdje later~~~~~~~

'Wat?! Ben je nog nooit op vakantie geweest?' Roept Zayn.

Ik schud lachend mijn hoofd. 'Nee, nog nooit.'

Zayn kijkt me ongeloofwaardig aan. 'Je bent 17, en nog nooit op vakantie geweest? Ook niet met je ouders?'

Mijn gezicht betrekt en ik schud alleen mijn hoofd.

'Of..?'

'Ik woon bij mijn tante.'

Zayns gezicht betrekt ook. 'Sorry.'

Ik haal mijn schouders op. 'Je kon het niet weten.' Zeg ik zacht. 'Het is al acht jaar geleden.'

Zayn legt zijn hand op mijn schouder. Net als hij wat wil zeggen hoor ik de ringtone van mijn mobieltje.

Ik pak mijn tasje en kijk wie er belt.

'Onee, mijn tante is thuis en weet dat ik weg ben.' Roep ik. 'Ik heb, ehm.. Huisarrest..' Mompel ik.

Zayn schud zijn hoofd. 'Geschorst, huisarrest, ontsnappen uit je huis.. Wat nog meer, Leana? Toen ik je leerde kennen was je veel anders.' Mompelt hij.

'Ik kan het je uitleggen, echt waar, maar nu niet.' Roep ik en pak mijn jas van de steen.

'Ik moet nu gaan. Bye.' Zeg ik en ren naar beneden. Zayn schopt tegen een steentje. 'Bye.' Mompelt hij.