Teach me to be myself - Zayn Malik

Part 6

Part 6! Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Please, laat een reactie of een stem achter, cause that makes me happy! (: Bedankt voor lezers en stemmers tot nu toe!

Wel blijven stemmen! Bij 5 stemmen op dit hoofdstuk schrijf ik een extra lang nieuw hoofdstuk. ;)

Enjoy the story!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik trek mijn gordijnen open en zucht. De zon is ook niet lang gebleven.

Er komt een koude riling over mijn rug kruipen. Snel spring ik weer in bed en trek mijn dekens over me heen. Dan pak ik mijn mobiel van mijn nachtkastje.

Het is 9 uur. Dan kan ik Zayn nog niet bellen..

Hij is meestal pas om 11 uur of later wakker.

Laatst, toen ik hem belde om 2 uur 's middags, sliep hij toen zelfs nog.

Nou sta ik zelf ook nooit super vroeg op. Maar Zayn maakt het 's ochtends wel heel laat.

Misschien komt dat ook wel omdat hij meestal laat thuis komt, van het stappen met zijn vrienden.

Hij had een keer over ze verteld. Ze waren als broers voor hem, zei hij. Hij zei ook dat ik ze nog wel eens zou ontmoeten.

Na een tijdje besluit ik toch maar uit bed te gaan.

Ik moet toch nog boodschappen doen voor als Zayn hier komt eten vanmiddag. Met mijn pyjama nog aan ren ik naar beneden toe om even snel ontbijtje te maken.

Net als ik mijn kommetje met muesli op de tafel zet, gaat de deurbel.

Ik slof langzaam naar de deur en haal het slot ervan af.

'Heéy!' Roep ik enthousiast als ik Zayn in de deur opening zie staan.

Hij geeft me een knuffel en een zoen. 'Hi love!' Zegt hij.

Ik glimlach verlegen.

'Ik dacht: Laat ik Leana eens verrassen!' Lacht hij.

'Zó vroeg?' Roep ik lachend. 'Het is tien uur, weet je?'

Zayn knik. 'Ik weet het! Maar gisteravond was het ook niet heel laat geworden. M'n vriend had iets té veel gedronken.' Legt hij uit.

Ik glimlach alleen maar.

'Dus wil je weten wat mijn verrassing is?' Vraagt hij met een grote grijns op mijn gezicht.

'Natuurlijk!' Roep ik en klap in mijn handen.

Zayn grijnst en steekt zijn hand uit.

Wat bedoelt hij? Ik kijk hem vragend aan.

'Pak mijn hand.' Fluistert hij hard.

Ik schiet in de lach. 'Oh!' Roep ik.

Als ik zijn hand vast pak, trekt hij me mee naar buiten.

'Wacht! Ik heb mijn pyjama nog aan, ja!' Gil ik.

'Maakt niet uit. Die pyjama staat je mooi.' Glimlacht hij.

Het is ook niet zo heel erg want mijn pyjama bestaat uit een trainingsbroek met een topje.

'Maar mijn haar..'

'Zit goed.' Maakt Zayn mijn zin op de verkeerde manier af.

Ik lach.

Hij pakt zijn fiets en zegt dat ik achterop moet gaan zitten.

Al snel weet ik waar we heen rijden, en ik heb het nog goed ook.

Bij het kleine riviertje in het bos zet hij zijn fiets weer neer.

Met mijn pantoffels loop ik door de aarde de heuvel op.

Als we boven zijn wordt het duidelijk wat de verrassing is.

Van tevoren heeft Zayn allemaal picnik spullen neergezet.

Ik kijk hem aan. 'Je bent zo lief.' Glimlach ik.

Zayn haalt simpel zijn schouders op.

We gaan beiden op het rood met wit geblokte kleedje zitten.

'Het is alleen een beetje jammer dat het weer niet meewerkt.' Zucht Zayn. En met dat hij het zegt, begint de zon ineens te schijnen.

'Everything is perfect.' Lach ik starend naar het mooie uitzicht. 'Everything.' Fluister ik nogeens. Dan kijk Zayn glimlachend aan.

Hij haalt al het eten uit de picnikmand.

De wind waait zacht door mijn haren.

Als ik nadenk krijg ik een raar gevoel. Hoe meer en vaker ik bij Zayn ben, hoe meer ik me schuldig ga voelen voor het niet vertellen van mijn geheimen.

Ik wou dat hij het al wist en dat hij nog steeds van me hield ondanks mijn geheimen.

Maar ik kan het niet zomaar vertellen. Dan zie ik hem waarschijnlijk nooit meer terug. Dat kan ik niet aan. Echt niet. Ik ben nu veel gelukkiger dan alle acht jaren hier voor.

Ineens drijft er weer een wolk voor de zon en wordt het weer koud. Ik sla bibberen mijn armen over elkaar.

'Heb je het koud?' Vraagt Zayn.

Ik knik. 'Best wel.'

Zayn pakt zijn leren jack en geeft het aan me. 'Hier.' Zegt hij.

'Maar heb je het zelf dan niet koud?' Vraag ik twijfelend.

Zayn schud zijn hoofd.

Dan pak ik zijn jack en trek het aan. 'Bedankt.' Zeg ik. Het ruikt zo lekker naar "Zayn".

'Ik heb trouwens nóg een kleine verrassing voor je.' Grijnst hij dan. 'Ik wist dat je dit lekker vindt.' Hij graait in de picnikmand en haalt er een bakje uit.

Ik maak hem open en kijk wat het is.

'Brownies!' Roep ik en kijk hem met grote ogen aan. 'Zelf gemaakt?'

'Jup.' Lacht Zayn. 'Door chef Zayn Malik.' Zegt hij in een Italiaans accent.

Ik geef hem een knuffel. 'Heel erg bedankt!' Zeg ik zacht. 'Voor alles.' Ik kijk recht in zijn ogen en zucht. 'I love you so much!' Fluister ik starend.

Hoe langer ik in zijn ogen kijk, hoe dichter ik met mijn hoofd naar hem toe kom en mijn lippen tegen zijn lippen duw. 'Think I love you too much.'