Teach me to be myself - Zayn Malik

Part 8

Sorry dat ik het wat later heb gepost.. Ik had geen tijd om verder te schrijven, maar hier is een nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Vertel ook wat jullie ervan vinden en vooral blijven stemmen! ;)

Veel leesplezier!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

'Zayn, I'm so, so sorry. Ik had het je moeten vertellen, maar ik gebruik het echt niet vaak meer. Zoiezo niet als jij bij me bent. Je bent.. Je bent als drugs voor me. Alsjeblieft, bel me terug, of kom naar me toe. Ik word gek! Ik.. Ik kan dit niet zonder jou..' Ik slik mijn tranen in. 'Alsjeblieft.' Fluister ik al laatste waarna ik een wanhopige traan over mijn wang laat stromen. Dan hang ik op.

Zayn negeert me de laatste tijd zo vaak. Hij neem niet eens zijn mobiel meer op. Het enigste wat ik kan doen is een voicemail inspreken. Hij is hier al een week niet meer geweest, en ik niet bij hem. Als ik bij hem aan de deur kwam deed hij niet eens de deur open.

Soms stond hij me na school op te wachten om me op te halen om naar de heuvel te gaan. Maar nu heeft hij het nog niet een keer gedaan.

Het feit dat ik het hem niet verteld heb is ook wel stom geweest, maar voor dit soort momenten wil ik dat soort dingen niet vertellen.

Ik vind het zo zwak van hem. Hij vertrouwt me gewoon niet als ik zeg dat ik het, als ik met hem ben, niet gebruik.

Maar nu ik niet meer bij hem ben, weet ik niet meer wat ik moet doen. Voor hem wil ik het niet meer gebruiken en dat hij terug komt, maar als hij toch niet meer komt. Ik had het potje eigenlijk gewoon in de prullenbak moeten laten liggen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik kan er gewoon niet mee stoppen zonder hem.

Ineens krijg ik een liedje in me hoofd. Ik zing zachtjes de tekst.

I can't win, I can't reign

I will never win this game without you, without you

I am lost, I am vain

I will never be the same without you, without you

Bij de laatste zin stop ik. I will never be the same without you. Hopeloos ga ik op mijn bed liggen en laat de tranen geluidloos naar beneden stromen.

De zin blijft in mijn hoofd herhalen. I will never be the same without you.

Ik wil niet die ene zijn zonder hem. Nooit meer wil ik die ene zijn.

Dan hoor ik mijn mobiel trillen. Ik schiet in de lucht en grijp mijn mobiel van mijn bureau.

Ja! Eindelijk een sms van hem! Ik open het en lees: Sorry.

"Sorry"? Wil hij het hier mee uitmaken? Nee! Dat doet hij niet.

Hij geeft me niet eens een kans om alles uit te leggen.

Dan krijg ik een laatste idee. Ik pak mijn jas en ren naar buiten, op de fiets naar de heuvel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

'Zayn!' Schreeuw ik als ik hem op de boomstam zie zitten.

Even twijfel ik of het hem werkelijk is, want hij vertrekt geen spiertje.

Ik gooi mijn tas neer en ga naast hem zitten. Hij kijkt recht voor zich uit.

'Zayn, ik..' Dan zie ik dat hij gehuild heeft. 'Wat is..'

'Ga weg. Alsjeblieft.' Fluistert hij hees.

Ik blijf eigenwijs zitten. 'Ik ga niet weg voordat ik weet wat er aan de hand is.' Zeg ik.

Zayn draait eindelijk zijn hoofd naar mij toe. 'Wat er aan de hand is?' Vraagt hij geïrriteerd. 'Er is zoveel aan de hand, Lea! Jij, en.. Drugs.. En, ik..' Hij slaat zijn handen voor zijn ogen. 'Ga alsjeblieft.' Zegt hij dan nog eens.

Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil dat je het verteld.'

Zayn wrijft in zijn ogen en staart weer recht voor zich uit. 'Het is gewoon..' Begint hij met bibberde stem. 'Ik ben zo bang dat je wat overkomt.'

Ik pak zijn hand. 'Waarom ben je daar zo bang voor?' Vraag ik.

Zayn trekt zijn hand weg en kijkt ernaar. 'Omdat..' Hij zucht en kijkt naar boven. 'Door drugs, zou ik nu misschien..' Vertelt hij moeizaam. 'Niet meer.. Leven.'

Ik kijk verbaasd. 'J-Je bedoelt.. Je gebruikte ook..'

Zayn knikt. Dan zucht hij en begint te vertellen. 'Toen ik 15 was, had ik.. Nouja.. geen goede vrienden. Ze rookten, blowden, hadden altijd drugs op zak. En ook ik wilde er ook bijhoren, en dat spul uitproberen. Daarna werd ik nogal.. Verslaafd. Maar toen, op een feest van mijn vrienden, had een vriend nieuwe pillen meegenomen. Iedereen wou ze uitproberen, maar iemand moest als eerste, en ik wou laten zien dat ik dat lef had. Ik slikte ze in, maar ze bleken zo fout te zijn. Met spoed ben ik naar het ziekenhuis gebracht en het was echt niet goed. Totaal niet goed. Ze hebben daar van alles gedaan om me weer beter te maken, en dat is gelukt! Daarna ben ik afgekickt.'

Zonder dat ik het door heb komen de tranen alweer naar beneden rollen.

'Ik wil niet dat dit jou overkomt, Lea. Ik kan niet altijd bij je zijn. En je zegt zelf dat alleen als ik bij je ben, je het niet gebruikt.'

Ik knik zachtjes. 'Ik moet ermee stoppen.' Fluister ik.

Zayn knikt. 'Echt waar. Dan is alles zoveel beter. En ik wou het helemaal niet uitmaken, ofzo. Ik kon het gewoon niet aan dat hetzelfde met jou zou kunnen gebeuren als ik er niet ben.'

Ik snik. Hij heeft gelijk. Mijn verhaal plus zijn verhaal zou zoveel erger zijn. Ik moet ermee stoppen, zelfs als Zayn niet bij me is, voordat het zo erg word.

Ik geef hem snikkend een knuffel, en ik zie dat ook hij het nog steeds moeilijk heeft met zijn emoties te verbergen.

'Als ik stop, zijn we dan pas weer samen?' Vraag ik zacht.

Zayn kijkt me met zijn donkere ogen aan. 'Ik heb het nooit uitgemaakt.' Glimlacht hij door zijn tranen heen, dan voel ik zijn lippen op die van mij.