Ölüler&Cesetler ( Yazıyor... )

Kısım 4 / Ölüm kumarı

Güneş batarken, Veluca şehrinin o devasa kapılarının önündeydik. Şehrin surlarında nöbet tutan kıdemli Rodok arbaletçisi bize doğru eğilerek, "Siz kimsiniz?" diye bağırdı. Kelleci başı ileri atılarak, "Biz Kral Graveth adına çalışan kelle avcılarıyız beyim." dedi, eyerlerimizde ki kelle torbalarını göstererek. Rodok arbaletçisi aşağıdaki muhafızlara dönerek, "Kapıyı açın!" dedi. 

Kapının ağır demir kilitlerinin teker teker açılma seslerini duyduk, 4 Rodok milisi kapıyı sonuna kadar açtı. Atlarımızı yavaşça şehre doğru sürdük, hemen ardımızdan askerler kapıyı geri kapattı. Rodok arbaletçisi önümüzde durarak, "Atlarınızı şuraya bağlayın ve beni izleyin." dedi, sağında kalan at barınağını göstererek.

Atlarımızı bağlayıp arbaletçinin peşine koyulduk, şehir de gün sonuydu. Şehrin demircisi ocağı yeni söndürmüştü evine gitmek için hazırlanıyordu, öte yandan pazarcılar ve tüccarlar tezgahlarını topluyor ve günün kazancını hesaplıyordu. Sıralı evler boyunca yürüdük, karşımıza çıkan ilk sağa saptık. Lonca binası bu sokaktaydı mali işler burada görülüyordu, binanın önünde zengin  tüccar elbiseli,tüylü şapkası olan bir adam duruyordu. Şapkasını çıkartarak bizi selamladı, biraz ileride kapının üzerindeki tabeladan anladığım kadarıyla meyhane veya han denilen mekan vardı. Hanın yanından geçerken içeriden kahkaha ve müzik sesleri geliyordu, şehir halkı burada eğleniyordu. Aynı zamanda yabancılar için bir konaklama işlevi de taşıyordu bu han, kapının üzerinde "Yatacak yer bulunur" yazısı vardı.

Sokağın sonunda şehrin içerisinde ayrı bir kale konumunda yapı vardı, 2 ağır zırhlı Rodok askeri girişte nöbet tutuyordu. Onlara doğru ilerledik, bize rehberlik eden arbaletçi, nöbetçilere baş selamı verdikten sonra hepimiz birden avluya girdik.  Avlu oldukça genişti zemin yeşil çimlerden oluşuyordu, sağda zindan vardı 2 nöbetçi de zindanın başında nöbetteydi. Tam karşımızda kaleye giriş kapısı ve 2 muhafız daha vardı, nereye adım atsak muhafız çıkıyordu.

İçeri girmek için kale kapısına ilerledik, nöbetçi askerlerden birisi önümüzde durarak. "Tüm savaş aletlerinizi gösterilen yere bırakın ." dedi, eliyle kapının yanındaki uzun tahta masayı göstererek. Hepimiz tüm silahlarımızı ve eldivenlerimizi, gösterilen tahta masanın üzerine bıraktık. İçeriye girmeye hazırdık, kapı muhafızı içeriye girdi. Krala geldiğimizi haber verecek olmalıydı, biraz sonra kapı açıldı muhafız eliyle içeri girmemizi işaret etti.

Kralın kabul salonuna girdik, taştan duvarlarda yanan meşaleler, ortada bulunan ve oldukça havadar olan tavana zincirle bağlı dev bir avize vardı. Uzun bir salondu ve çok kasvetli havası vardı, salonun başından sonuna kadar aralarında 2 kulaçlık mesafe bulunan sütun direkler bulunuyordu. Her birinin arasında tam teçhizatlı askerler vardı, salon normalden daha kalabalıktı. Ortada uzun bir masa, masanın etrafında toplanmış önemli bir mesele hakkında konuşan 6 adam vardı.

Masanın başındaki zayıf, yaşlı ve başının ortası kel olan fakat en görkemli zırhı giyen adamın Kral Graveth olduğunu tahmin ediyordum. Etrafında ki adamlarda ona bağlı kontlar olmalıydı, Svadya Krallığının direnci zayıf kaleleri hakkında tartışıyorlardı. Önlerinde neredeyse masanın yarısını kaplayan büyük bir harita vardı, savaş hazırlıkları yapıyorlardı. Kralın sağında bulunan uzun boylu, otuzlu yaşlarının başındaki genç kont'un. "Sancar Han'a güvenemeyiz, Svadya ile işi bittiğinde bize saldırmayacağı ne malum?" dediğini duydum. Kral oldukça gür bir sesle çıkıştı, "Bırak onu da savaş bittiğinde düşünelim!" dedi, sesi tüm salonda yankılandı. Yaşlı balıkçı haklıydı sanki, iki adamın ilerisini göremeyen biriydi bu adam sadece şuana odaklanıyordu.

Konuşmaları sona erdiğinde biz hala kapının önünde bekliyorduk, Kral bize doğru dönerek gelmemizi isterken önümüze geçen muhafız. "Sadece lideriniz!" dedi, sert bir edayla. Diğer askerlere göre daha kasıntı bir herifti, kelleci başının arkasında durdu. Krala doğru ilerlerken gözünü bir an bile ondan ayırmıyordu.