▪︎2▪︎

32 4 0
                                    

"Your ordinary acts of love and hope point to the extraordinary promise that every human life is of inestimable value."


Chapter 2: Tambayan

¤Third Person's POV¤

NASA library si Wendy ngayon upang mag research sa gagawin niyang report sa friday. Naatasan kasi siya nang kanyang butihing guro sa science na siya nalang daw ang mag report patungkol sa different kinds of phobias.

Habang siya ay tahimik na nag s-scan ay napansin niyang parang may tao sa likod niya kaya naman humarap ito sa kanya. Laking gulat niya nang makita si..

"C-clinton"sabi ko niya na may halong pag kagulat.

Bigla nalang kasing nasulpot tss.

"Yes ako nga."ani Clint na nakasmile. Ni-corner niya si Wendy ng dalawang braso niya at nilapit ang kanyang mukha kay dito.

"Bakit wala ka kanina?"dugtong nito na parang dismayado. Napaisip si Wendy sa sinabi ni Clint at naalala niya kung ano ang tinutukoy nito.

"Ah s-sorry medyo na late kasi ako k-kaya hindi na muna ako nagpunta doon"kinakabahang sagot ni Wendy.

Pero--teka bakit ba siya kinakabahan?

"Oh I see." tipid na sagot naman ni Clinton at saka inalis ang magkabilang braso sa gilid niya. Dinala naman ni Wendy ang libro na nakita niya at saka pumunta sa may table. Napansin niya naman na sumunod sa kanya si Clinton. Hindi ni Wendy alam ang nararamdaman niya ngayon.

Parang ewan!.

"Mahilig ka talagang magbasa, no"wika ni Clinton habang nakatingin sa kay Wendy. Tumango naman si Wendy habang hindi siya nakatingin bago nagsalita.

"Oo,at saka may gagawin rin kasi ako na report,"

"Okay,."ani Clinton habang tatango tango lamang. Napatanong naman sa sarili si Wendy.

Bakit ba kasi siya nandito? Hindi tuloy ako makapag concentrate.

Tumingin si Clinton sa kanya nang may nakakalokong ngiti kaya naman napakunot noo siya. "I have a good idea,"

Ano kayang naisip niya?parang kakaiba?

Bigla na lamang hinila ni Clinton si Wendy palabas ng library at saka kinuha ang bag nila na nasa baggage area. 

Saan naman kaya sila pupunta?Saan naman niya ako balak na dalhin?

"Teka saan naman tayo pupunta,Clint?"
tanong ni Wendy habang magkahawak sila ng kamay at tila patungo sila sa gate ng school.

Teka balak ba niyang mag ditch? Tapos isasama niya pa ako? Hindi ako papayag!

"Kung gusto mong mag ditch,ikaw nalang clint ayokong sumama saka may gagawin pa ako"pagtatanggi niya. Si Clinton naman ay natatawang napatingin kay Wendy.

"Haha advance mag-isip.But nah we're not going to ditch Wendy. May kukunin lang tayo sa guard house, kaya relax okay. Don't worry"
nakahinga naman si Wendy ng maluwag sa sinabi ni Clinton.

Mali pala siya ng akala. Mukha kasing may gagawin itong nakakaloka e.

Pagkadating nila sa may guard house ay may binigay sa kanya na malaking supot na plastic bag. Ano kayang laman noon? At nang maibigay na kay Clinton iyon ay hinatak niya ulit si Wendy.

Dahil sa pamilyar na daan parang alam na ni Wendy ngayon kung saan sila papunta. Lugar na palagi niyang tina-
tambayan.

Habang nakatayo si Wendy ay inilapag naman ni Clinton ang dala niyang plastic bag at may kinuha sa loob.

Kutsilyo!?

Napatakip si Wendy ng kanyang bibig nang makita ang knife na hawak ni Clinton at para bang kinikilatis niya ito kung matalim ba o hindi.

Teka balak niya ba akong patayin? Jusko hindi naman sana.

"Matalim naman yata 'to. Pwede na pagtyagaan.Makakahiwa rin naman."bulong ni Clinton at narinig naman ito ni Wendy. Napansin ni Clinton ang reaksyon ni Wendy kaya naka kunot noo itong tumingin sa kanya.

"What are you thinking?,"

"N-nothing.."lumapit si Clinton kay Wendy habang hawak hawak ang parin ang kutsilyo.

Kinakabahan siya. Ano ang binabalak na gawin ni Clinton sa kanya?

Habang papalapit si Clinton ay nararamdaman naman ni Wendy ang pagbilis ng tibok ng puso niya. Gusto niyang tumakbo pero hindi niya magawa. Ito na ba ang katapusan niya?

Hanggang sa unti unti na tinaas ni Clinton ang kanyang kamay.

Ma I'm sorry hindi ko na yata matutupad ang pangako ko sa inyo. Salamat po sa lahat ng sakripisyo niyo sa akin. Mamimiss ko kayo..pinikit ko nalang ang mga mata ko. I love you ma..

Pumikit si Wendy at naghihintay kung anong mangyayare..Teka parang wala naman yata siyang naramdaman? Minulat niya ang kanyang mga mata at...

"Aaahhhhh!!!!" napasigaw siya dahil sa nakita niya.Agad namang lumapit si Clinton sa kanya."Bakit?"nag aalala nitong sabi."K-kasi may ano.."

"Kasi ano?!"nakatingin lang si Clinton  sakanya at naghihintay ng sagot.

"A-ano may t-toko!"turo ni Wendy sa tuko na nasa may mangga. "Sus akala ko naman kung ano,"

Napakamot tuloy sa ulo si Clint at saka bumalik sa pwesto niya.

Nakita niya si Clint na nagbabalat ng mangga. Kaya napaawang ang kaniyang bibig.

'Wait picking fruits are prohibited!'

"Come here,mangga gusto mo?"alok ni Clint sa kanya. "Teka diba bawal pumitas ng bunga? Baka pagalitan tayo niyan!"singhal ni Wendy kay Clint.

"Relax, wala namang nakakita e"confident na sagot sa kanya ni Clinton.

So hihintayin niya pa palang may makakita sa kanila,ganun?

Hindi makapaniwalang lumapit kay Clinton si Wendy at saka tumabi. Napangiwi naman si wendy. Nalungkot siya dahil mali ulit siya ng akala. Akala niya lang naman kasi e! Mabuti nalang hindi nahahalata ni Clint na nagdududa siya sa kanya.

"Kanina ko pa napapansin.."bumalik ulit ang kaba ni Wendy sa sinabi ni Clinton. Bakit ba kapag nagsasalita ito ay grabe ang epekto sa kanya e kahapon lang naman sila nagkakilala. At dito pa mismo kung saan sila narito ngayon. Hala! Baka nabasa niya ang iniisip niya?

"Na a-ano,"nakatinging tanong ni Wendy.

"Ang ganda mo.."seryoso sabi ni Clinton. Parang nagslow mo ang paligid ni Wendy habang nakatingin lang siya kay Clinton. Nakatitig lang din si Clinton sa kanya. Speechless siya sa sinabi ni Clinton.

"Ang ganda mong asarin,nakakatawa expression mo e,"

Dahil sa sinabi ni Clinton ay nabatukan niya ito. Akala niya naman seryoso na e. May oras din siya!

******

Salamat sa pagbabasa♡

Her Broken PromiseWhere stories live. Discover now